AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

Arogancja prokuratora Janusza Jarocha - z cyklu dajcie człowieka a paragraf się znajdzie...

Odpowiedź pana prokuratora ??? daliśmy do przeczytania dwóm naszym współpracownikom i dwóm zaprzyjaźnionym prawnikom. Wszyscy byli zachwyceni, chociaż każdy z innego powodu. Nasi koledzy dlatego, że udało nam się znaleźć tak idealny przykład sądowego pustosłowia, a prawnicy dlatego, że mogli sobie poużywać na wypocinach kolegi po fachu.
Jeden z naszych prawników sporządził dokładną analizę całego tekstu zdanie po zdaniu. Cała jego wypowiedź jest zbyt długa aby ją tu przytaczać więc ograniczymy się do kilku początkowych zadań. Resztę prezentować będziemy później. Być może założymy nawet specjalny kącik satyryczny pod tytułem "Starsi prawnicy powiedzieli".
Piszący naszą analizę prawnik twierdzi, że skłonność do "pustomowy" rośnie wraz ze stażem występowania przed sądem.

A oto fragment dokonanej przez niego analizy.

1. Funkcjonariusz prokuratury Janusz Jaroch pisze (strona 8 odpowiedzi na kasacje; 8 wiersz od góry):
Już na wstępie omawiania problematyki zarzutów kasacji, wniesionych przez skazanych, należy podnieść, że każdy z autorów tych pism procesowych, dokonał zabiegu „transformacji" nieuwzględnionych zarzutów apelacyjnych w dające się zaakceptować formalnie, na gruncie art. 523 k.p.k., zarzuty kasacyjne.

Prokurator nie wyjaśnił czy wskazany wyżej fragment "należy podnieść z tego tytułu, iż zabiegu transformacji..." w ogóle dokonano, czy też dlatego, że dokonał tego każdy z autorów czy też były być może inne przyczyny dla których fakt ten należy podnieść. Podstawowe pytanie jakie się tu nasuwa to pytanie o to - czy pytanie czy bez owego zabiegu transformacji dałoby się kasację napisać. A jeśli tak to czy nie byłaby ona gorzej umotywowana niż po tym zabiegu.
Ten fragment odpowiedzi prokuratora sprawia nieprzyjemne wrażenie iż czuje się on w ogóle oburzony faktem że ktokolwiek ośmielił się kasację złożyć.
My nie znajdujemy innego uzasadnienia dla stwierdzenia, iż fakt dokonania zabiegu transformacji należy podnieść. Jaki jest w ogóle sens tej wypowiedzi?
Czy prokurator Jaroch oczekiwał, że autorzy kasacji sami wymyślą nowe fakty? Czy prawo nie stanowi czasem, że kasacja dotyczyć może właśnie nieuwzględnienia faktów znanych np. jako „nieuwzględnione zarzuty apelacyjne”?
Jeśli transformacja taka jest niedopuszczalna, a prokurator potrafi to wykazać, co cała pozostała część odpowiedzi na kasację jest zbędna. Po co ją zatem napisał?
Dobrze byłoby gdyby funkcjonariusz prokuratury rozwiał tu nasze wątpliwości.

2. Drugie zdanie z tej samej strony:
W większości kasacje oparto o rażącą obrazę przepisów postępowania karnego, przy czym indywidualnie zdeterminowane, szczegółowe zarzuty wsparte zostały prawie w każdym przypadku -zarzutem ogólniejszym, negującym całość motywów wyroku Sądu Odwoławczego, z powodu braku rozważań i pogłębionej analizy zarzutów apelacyjnych zgłoszonych przez skazanych Sądowi ad quem (najczęściej obraza art. 433 § l i 2 i 457 § 3 k.p.k.).

Nie obrażając autora jest to bełkot. Co oznacza “ indywidualne zdeterminowanie, szczegółowych zarzutów”? A negowanie motywów? Motywów nie da się zanegować! Bo to nie są zdania , tj. wypowiedzi, którym przysługuje ocena prawdy lub fałszu! Czy prokurator na pewno rozumie słowo “motyw”? A określenie “całość motywów wyroku”? Może chciał powiedzieć, że zanegowano uzasadnienie wyroków?
Czy przypisywanie sędziom "motywów" nie jest obrazą Temidy, którą jako niewidząca żadnych "motywów" nie powinna posiadać?

3. Trzecie nielogiczne zdanie:
Najrozleglej i w sposób wyjątkowo rażący, a niezwykle istotnie wpływający na treść zaskarżonego kasacyjnie wyroku, obraża przepisy procesowe- wg autorów kasacji- uznanie przez Sąd za wiarygodne i istotne dla ustaleń faktycznych zeznań świadka koronnego oraz wyjaśnień skruszonych, przyznających się współpodejrzanych w sprawie.

Jak rozumieć tu określenie "rozlegle obrażać"? Ponieważ autor tą rozległość obrażania stopniuje, więc podstawowym staje się pytanie o to, jak rozpoznać, że pewna wypowiedź lub fakt (tu uznanie za wiarygodne) obraża osobę lub przepis prawny bardziej niż inna wypowiedź lub fakt? Czy autor rozumie, że pisząc "ustalenia faktyczne" sugeruje istnienie innych "niefaktycznych" ustaleń? Może chodziło o ustalenie "stanu faktycznego"? Jeśli tak, to trzeba to było jasno powiedzieć, aby nie wprowadzać czytelników w błąd.. Być może pan prokurator używa skrótów.
Karta praw człowieka gwarantuje każdemu oskarżonemu przedstawienie mu zarzutów tak, aby mógł je zrozumieć. Czy prokurator ustalił, że oskarżony zna ten skrót?

4. Czwarte zdanie z tej samej strony:
Walka z taką pozytywną oceną wskazanych osobowych źródeł dowodowych jest podstawowym, najważniejszym motywem każdej z przedłożonych skarg kasacyjnych.

To pierwsze zdanie, które można, od biedy, uznać za sensowne. Autor nie rozumie chyba jednak sensu słowa "motyw". Zgodnie z ?? jest to ?? Może chodziło zwrot "motyw przewodni". Trudno jednak przyjąć, ze chodzi tu o skrót, bo jako analogia nasuwa się tu skojarzenie słowa "krzesło" i określenia "krzesło elektryczne".

5. Piąte zdanie już wyraźnie potwierdza chorobę umysłowa funkcjonariusza:
Kończąc ogólne uwagi dotyczące zarzutów kasacyjnych należy stwierdzić, że niektóre nie spełniają wymogów art. 523 k.p.k. oto, mimo dokładanych starań uszlachetniających dokonanie konwersji argumentacji apelacyjnej w kasacyjną przynosi zadawalające rezultaty.

Co oznacza "uszlachetnianie dokonanie konwersji argumentacji"? Czy "nieszlachetna" może być konwersja, jej dokonanie czy też argumentacja? Gdzie można znaleźć opis wpływu zabiegu "uszlachetnianie dokonanie konwersji argumentacji" na wspomniane rezultaty? Czy funkcjonariusz Jaroch błądzi?...

6. kolejne szóste zdanie:
Są i takie, którym trudno jest sprostać treści art. ( 526 § l k.p.k.j .

To mogło być i w porządku, z tym małym zastrzeżeniem, że autor nigdzie tego nie wykazał. Wypowiedź - choć fałszywa i dziwna - jest jednak gramatycznie i znaczeniowo poprawna. Ale z prawdą nijak się nie ma - ot takie subiektywne odczucie prokuratora.

7. Siódme zdanie: - Będzie to przedmiotem osobnego omówienia.

Mamy tu takie same uwagi jak do zdania szóstego. Nigdzie w dalszym tekście "nawiedzonego prokuratora" tego "osobnego omówienia" nie znaleźliśmy, co dowodzi, że nie jest w stanie umysłowym (wiedzy) dokonac nawet najprostszej analizy faktów... a z urzędu sprawuje tak odpowiedzialne stanowisko...

8. Zdanie - Jeśli chodzi o wnioski kasacji to warto podkreślić ich różnorodność i niekoherentność wzajemną.

Byłoby dobrze gdyby pan prokurator wyjaśnił znaczenie występujących tu słów "RÓŻNORODNOŚĆ" I NIEKOHERENTNOŚĆ WZAJEMNA". Nie rozumiemy czy jest to zarzut popełnienia czynu (przestępstwa?) pisania wniosków kasacyjnych indywidualnie zamiast robienia tego na jedno kopyto. Niekoherentność (niespójność?) odnosi się jak rozumiemy do związku między poszczególnymi kasacjami. Niekoherentność rozumianą jako sprzeczność wykazuje się poprzez wyraźne wskazanie w rozważanym tekście dwóch zdań, z których jedno jest zaprzeczeniem drugiego. Rozumiemy że tu chodzi o połączenie tekstów wszystkich kasacji. Rozumiemy też, że w ten sposób można rozpatrywać również wyroki wydane przez sąd. Dlaczego indywidualizacja żądań "w części" ograniczonych do wyroku sądu (czy byłoby lepiej gdyby żądania te odnosiły się np. do porządku prawnego Europy czy ONZ?) mają świadczyć o małej determinacji walki z wyrokiem wie zapewne prokurator i Bóg jedyny. Podobnie rzecz się ma z diasporą ocen i poglądami każdego autora. Ten fragment odczytujemy jako żądanie funkcjonariusza Jarocha by cięższą podano mu zbroję, bo z tymi zarzutami rozprawi się pewnie małym palcem lewej ręki. Jak dotąd nie wykazał jednak nigdzie wspomnianej wyżej niekoherentności wzajemnej. Czy brak owej diaspory ocen i poglądów nie byłby czasem odczytywany jako działanie w zmowie, zorganizowanej grupie pisania przestępczych kasacji lub próbą zorganizowanego obalania ustaleń prokuratury?
Zdanie ".... jest to w absolutnej opozycji do treści wyroków".
To jest zdumiewajace. Czy prokurator nie uważa że pisanie kasacji o treści zgodnej z wyrokami sądów jest bezsensowne? Byłoby to dla prokuratury niewątpliwie bardzo wygodne, ale niekoniecznie przydatne dla oskarżonych.

Kolejne zdanie: "W nich bowiem - przy zindywidualizowaniu ocen w zakresie sankcji - dominuje logika syntezy ocen materiału dowodowego, wzajemnych powiązań faktów z ustalonymi całościowo dotyczącymi ich okolicznościami, przy uwzględnieniu dynamiki rozwoju zdarzeń w czasie, ich następstwa, uwarunkowań i powiązań."

Funkcjonariusz Jaroch twierdzi iż w wyrokach dominuje "logika syntezy ocen". Przeszukaliśmy szybko Internet i dwie encyklopedie logiki ale niczego takiego nie udało nam się znaleźć. Były różne logiki ale ani logiki syntezy, ani logiki ocen, ani połączenia jednego z drugim znaleźć nam się nie udało co dowodzi, że sędziom SN po prostu "wstawia kit".
Wzywamy pana prokuratora do objaśnienia co miał tutaj na myśli i pokazania gdzie znaleźć można odpowiednie określenia. Cała ta wypowiedź jest w ogóle bardzo interesująca. Wydaje się, że dobrze byłoby wszystkie użyte tu określenia objaśnić ze wskazaniem konkretnych powiązań faktów . Gdzie te fakty i dotyczące ich okoliczności? Jak odróżnić "fakt" od "dotyczących go okoliczności"? Czy same te okoliczności też są faktami? Jeśli nie, to czym są?
Czy prokurator rozumie o czym pisze?

Zdanie: Dla Sądów sprawa ma jednolity scenariusz, określonych aktorów i jedną scenografię- żeby użyć języka dramaturgii.

Nie wiadomo skąd ( może z układów?) prokurator wie że dla sądów sprawa ma jednolity scenariusz. Scenografia w normalnym rozumieniu oznacza wystrój sceny w teatrze lub na planie filmowym. Prokurator coś chyba poplątał mówiąc o sądowej scenografii - no chyba że popiera stwierdzenie Leppera "sąd to cyrk". Czy myślał o usadzeniu świadków i oskarżonych na sali sądowej? A może chodziło mu o własne miejsce na sali sądowej?

Zdanie "Tożsamość i temporalna ciągłość zdarzeń, osób oraz okoliczności powinna zmuszać do syntetycznego myślenia i jednolitej dedukcji dowodowej, a nie - jak chcą autorzy kasacji- do „wykrawywania" tylko swoich, dziewiczych terytoriów niewinności lub nikłego zawinienia."

Jak rozumieć tożsamość i temporalną ciągłość osób? A okoliczności? Czy to tylko językowe niechlujstwo, czy prokurator ma poważne problemy z psychiką lub zwykłym myśleniem?
Temporalna nieciągłość osoby oznacza jej zmartwychwstanie lub kombinacje z istnieniem w sensie prawa. Tu oskarża się osoby fizyczne, wiec mowa jest o zmartwychwstaniu. Czyim?! Fakt, że dla sądów sprawa ma (jeśli ma) jednolity scenariusz nie oznacza bynajmniej ani tego, że scenariusz ten jest np. niesprzeczny, ani zakazu "wykrawania" z niego "terytoriów niewinności". Prokurator nie może żądać, by wszyscy oskarżeni bronili się wspólnie i w porozumieniu. Ten fragment rozumieć można jako namawianie do takiego właśnie działania. Będąc konsekwentnym prokurator winien zażądać osadzenia ich w tej samej celi, bądź rezygnacji z aresztu tymczasowego, aby umożliwić im stworzenie własnego jednolitego scenariusza. Co ma oznaczać "jednolita dedukcja dowodowa"? Prokurator popisał się tu wątpliwą erudycją, bo innej dedukcji po prostu nie ma. Co oznacza tu słowo "jednolita" poza prokuratorem wie chyba Bóg jedyny. Używając określenia "terytoria niewinności" prokurator zbyt szybko przechodzi od dramaturgii do geografii. Byłoby dobrze, gdyby po drodze wstąpił na lekcje języka polskiego.

Zdanie "Gdy tak symbolicznie ocenić jakość kasacji ich zarzutów i wniosków, w stosunku do jakości merytorycznej wyroków jasno widać wyższość tych ostatnich.

Co to jest ocena symboliczna? Jaka jest wobec tego niesymboliczna? Jak rozumieć określenie "jasno widać"? Być może prokurator ma wyjątkowo jasny umysł, której to ja­sności zwykły śmiertelnik nie jest w stanie pojąć. Gdyby to było takie jasne , to żadna kasacja nie byłaby możliwa. Dobrze by było, by prokurator wyjaśnił jak słowo "jasno" w tym kontekście rozumieć. A może chodziło o zwrot jaśnie oświecony? Jeśli prokurator za bardzo go polubił, to czas się odzwyczaić.

Zdanie "Rozpoczynając omówienie niektórych, indywidualnych zarzutów stwierdzić należy, że z oczywistych względów inne wymagania należy odnosić do uzasadnienia wyroku o „utrzymaniu w mocy" a inne do uzasadnienia wyroku „o uchyleniu" lub „zmianie" orzeczenia sądu pierwszej instancji."

Jakie to są te "oczywiste względy"? Użycie w tym miejscu słowa "oczywiste" jest tanią demagogią, a samo zdanie pozbawione jest treści, bo nie wiadomo na czym polegać ma różnica, o której jest mowa. Zamiast zaciemniać sprawę takimi zwrotami prokurator powinien napisać o co właściwie chodzi.

Zdanie "Na rozległość przedstawionej argumentacji w uzasadnieniu wyroku Sądu Odwoławczego wpływają przede wszystkim granice środka odwoławczego oraz wnioski i zarzuty tam zawarte (art. 433 k.p.k.), a z drugiej strony ciężar i rozległość orzeczenia reformatoryjnego czy kasatoryjnego (art. 437 k.p.k.).

Co to jest "rozległość argumentacji"? Wygląda na to, że zacytowano tu, bez związku ze sprawą, dwa artykuły KPK.

Kolejne porojone zdanie "W omawianej sprawie Sądy a quo i ad quem pokonały wyjątkowo rozległą - zarówno co do przedmiotu postępowania, ilości zaangażowanych osób działających na rozległym, transgranicznie rozprzestrzenionym obszarze- materię procesową."

Jak rozumieć "pokonywanie materii procesowej"? W jakim sensie jest ono przeciwnikiem sądu (bo pokonuje się przeciwników)? Jeśli miała to być przenośnia w takim sensie jak mówi się o pokonywaniu rzeki czy góry, to zwrot ten sugeruje iż sąd kieruje się podobnymi jak np. sportowiec motywami, tzn. nie jest obiektywny. Jest to więc albo nietrafione, albo jest sugestią niedopuszczalnego zaangażowania się sądu w sprawę. Być może prokurator chciał podkreślić ogrom wykonanej przez sędziów pracy. Nie ma to jednak żadnego związku z jej wynikami (a tylko te się liczą). Ta sugestia warta jest jednak szerszego omówienia. Chodzi o to, że wkład pracy - bez względu na jej jakość - ma w rozumieniu prokuratora mieć wpływ na jakość orzeczenia. Narzuca się tu porównanie do wpływu, jaki ma zastosowanie aresztu tymczasowego na orzeczenie sądu, który jest zainteresowany uzasadnieniem celowości zastosowania tego aresztu.
Nie wiemy czy prokuratorowi chodziło o podkreślenie tego faktu, ale zalecalibyśmy zamówienie korepetycji z polskiego i ponowne przeczytanie tego fragmentu swojego pisma po tych korepetycjach.

Zdanie "W obu przypadkach uzasadnienia wyroków stanowią pisemny dowód zaangażowania, dokładności i logiki procesowej, nie pozostawiający wątpliwości, że wyrok ma oparcie w poszanowaniu prawa,"

To również pustosłowie. Nie przytoczono żadnego dowodu ani dokumentu. Co to jest "logika procesowa"? Szukaliśmy w bibliotekach i Internecie, ale wynik jest mizerny. Prokurator sugeruje też po raz kolejny specjalne zaangażowanie (nie pisze czyje - ale chyba w domyśle sędziów), co pozwala wątpić w obiektywność i właśnie brak zaangażowania ich w sprawę. Być może prokurator chciał dodatkowo uzasadnić kasację. Powinien to jednak wyraźnie powiedzieć. Być może oskarżeni zaangażowaliby go wtedy w charakterze obrońcy. Do czego odnosi się słowo "dokładność"? Czym różni się stwierdzenie, że wyrok ma oparcie w przepisach prawa (my tak byśmy powiedzieli) od powiedzenia prokuratora, ze "oparcie w poszanowaniu prawa"? Czy nie jest to tanie, jarmarkowe, krasomówstwo?

Wszystko to byłoby śmieszne i można by godzinami sobie dowcipkować na temat megalomanii prokuratorów piszących takie "odpowiedzi", gdyby nie fakt, że są one przez sądy traktowane poważnie. A dotyczą często ludzkich losów, kiedy skazuje się człowieka na wieloletnie więzienie w oparciu o tego typu uzasadnienie. To, co nam się rzuca w oczy to bezprzykładne lekceważenie przez prokuratora zarówno sądu jak i oskarżonych. Nie wiemy jak sąd potraktuje odpowiedź wyraznie chorego umysłowo prokuratora Jarocha. Nie wiemy też jaką część tego uzasadnienia będzie sąd w stanie zrozumieć.
Wiemy na pewno, że nie rozumieją go przynajmniej niektórzy oskarżeni. Jest to lekceważenie ich elementarnych praw. Ale pomijając arogancję prokuratora zastanowić się trzeba nad tym czy jest to przypadek jednostkowy, czy raczej potwierdzający regułę. Regułę, która powiada, że sprawiedliwość jest ślepcem prowadzonym przez niekompetentnych osobników chowających się za murem wybudowanych ze słów, które nic nie znaczą.

Do sprawy tej będziemy jeszcze wracać.

Poniżej publikujemy całokształt "wypocin prokuratora?" Janusza Jarocha i sprawę:
Skorumpowany ? czy chory umysłowo "narkotyczny" prokurator Prokuratury Krajowej Janusz Jaroch delegowany do Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu - z cyklu "dajcie człowieka a paragraf się znajdzie"...

Redakcja AP

Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA

Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY PROKURATURA ADWOKATURA
POLITYKA PRAWO INTERWENCJE - sprawy czytelników

WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.

zdzichu