AferyPrawa.com

opublikowano: 28-03-2012

Zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa niedopełnienia obowiązków i działania na szkodę interesu prywatnego Z. Kękusia przez Prokuratorów Generalnych w rządzie Donalda Tuska, Zbigniewa Ćwiąkalskiego, Andrzeja Czumę i Krzysztofa Kwiatkowskiego oraz przez Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska

Kraków, dnia 23 marca 2012 r.

Zbigniew Kękuś

Pan Andrzej Seremet
Prokurator Generalny
ul. Barska 28/30
02-315 Warszawa

„Nie masz w państwie nic boleśniejszego ponad to,
kiedy ludzie sprytni uchodzą za mądrych”
Franciszek Bacon

Dotyczy:

I. Zawiadomienie o popełnieniu przez:

1. Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego przestępstwa z art. 231 § 1 Kodeksu Karnego,

2. Prokuratora Generalnego Andrzeja Czumę dwukrotnie przestępstw z art.:

a. 231 § 1 Kodeksu Karnego

b. 271 § 1 Kodeksu Karnego

3. Prokuratora Generalnego Krzysztofa Kwiatkowskiego przestępstwa z art.:

a. 231 § 1 Kodeksu Karnego

b. 271 § 1 Kodeksu Karnego

4. Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska dwukrotnie przestępstwa z art. 231 § 1 Kodeksu Karnego.

II. Wniosek - na podstawie art. 304 Kodeksu postępowania karnego - o niezwłoczne, nie później niż w terminie tygodnia od daty doręczenia niniejszego zawiadomienia jego przekazanie do rozpoznania właściwej miejscowo prokuratorze.

III. Wniosek o doręczenie mi kopii pisma przewodniego, przy którym Prokurator Generalny prześle niniejszym złożone zawiadomienie do prokuratury właściwej miejscowo.

IV. Wniosek o wysłanie do mnie kopii pisma, jak w p. III w dniu wysyłki przez Prokuraturę Generalną niniejszym złożonego zawiadomienia do prokuratury właściwej miejscowo.

V. Wniosek, by prokuratura właściwa miejscowo, która będzie rozpoznawała niniejszym złożone zawiadomienie:

1. rozpoznała je w terminie określonym w art. 305 § 1 kpk,

2. doręczyła mi zawiadomienie o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa w terminie określonym w art. 306 § 3 kpk.

Część I. Przepisy prawa

Artykuł 231 Kodeksu karnego:
„§ 1. Funkcjonariusz publiczny, który, (…) nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu (…) prywatnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Artykuł 271 Kodeksu karnego:
§ 1. Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat.

Artykuł 115 § 13 Kodeksu karnego:
„Funkcjonariuszem publicznym jest: (…) 4. osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego (…).”

Art. 115 § 14 Kodeksu Karnego:
„Dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.”

Artykuł 148 Konstytucji:
„Prezes Rady Ministrów: (…)
5/ koordynuje i kontroluje pracę członków Rady Ministrów
7/ jest zwierzchnikiem służbowym pracowników administracji rządowej.”

Artykuł 5 Ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów:
„W celu wykonania zadań i kompetencji określonych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i ustawach, Prezes Rady Ministrów może w szczególności:
1) wyznaczyć ministrowi zakres spraw, w których minister ten działa z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów;
2) żądać informacji, dokumentów i sprawozdań okresowych lub dotyczących poszczególnej sprawy albo rodzaju spraw od ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody oraz od pracowników urzędów organów administracji rządowej po zawiadomieniu właściwego ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody;”

Artykuł 34.1 Ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów:
„1. Minister kieruje, nadzoruje i kontroluje działalność podporządkowanych organów, urzędów i jednostek. W szczególności w tym zakresie:
(…) 3) organizuje kontrolę sprawności działania, efektywności gospodarowania oraz przestrzegania prawa przez jednostki organizacyjne.
2.Minister nadzoruje i kontroluje działalność organów i jednostek, w stosunku do których uzyskał uprawnienia nadzorcze na podstawie przepisów ustawowych - na zasadach określonych w tych przepisach.”

Kodeks postępowania administracyjnego, z dnia 14 czerwca 1960r. art. 35:
§ 1: „Organy administracji publicznej obowiązane są załatwiać sprawy bez zbędnej zwłoki.”
§ 2: „Niezwłocznie powinny być załatwiane sprawy, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którym rozporządza ten organ.”
§ 3: „Załatwienie sprawy wymagającej postępowania wyjaśniającego powinno nastąpić nie później niż w ciągu miesiąca, a sprawy szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od dnia wszczęcia postępowania, zaś w postępowaniu odwoławczym – w ciągu miesiąca od dnia otrzymania odwołania.”

Artykuł 521 Kodeksu Postępowania Karnego:
„Prokurator Generalny, a także Rzecznik Praw Obywatelskich, może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie.”

Artykuł 523 § 1. Kodeksu Postępowania Karnego:
„Kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia; kasacja nie może być wniesiona wyłącznie z powodu niewspółmierności kary.

Artykuł 524 § 2 Kodeksu Postępowania Karnego:
„Terminu do wniesienia kasacji wskazanego w § 1 nie stosuje się do kasacji wnoszonej przez Prokuratora Generalnego i Rzecznika Praw Obywatelskich.”

Artykuł 115 § 14 Kodeksu Postępowania Karnego:
„Dokumentem jest każdy przedmiot lub inny zapisany nośnik informacji, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne.”

Artykuł 304 Kodeksu postępowania karnego:
„§ 1. Każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym prokuratora lub Policję.
§ 2. Instytucje państwowe i samorządowe, które w związku ze swą działalnością dowiedziały się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, są obowiązane niezwłocznie zawiadomić o tym prokuratora lub Policję oraz przedsięwziąć niezbędne czynności do czasu przybycia organu powołanego do ścigania przestępstw lub do czasu wydania przez ten organ stosownego zarządzenia, aby nie dopuścić do zatarcia śladów i dowodów przestępstwa.”

Artykuł 305 Kodeksu postępowania karnego:
„§ 1. Niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie, organ powołany do prowadzenia postępowania przygotowawczego obowiązany jest wydać postanowienie o wszczęciu bądź odmowie wszczęcia śledztwa.”
§ 4. „O wszczęciu, odmowie wszczęcia albo o umorzeniu śledztwa zawiadamia się osobę lub instytucję państwową, samorządową lub społeczną, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, oraz ujawnionego pokrzywdzonego, a o umorzeniu także podejrzanego – z pouczeniem o przysługujących mu prawach.”

Artykuł 306 Kodeksu Postępowania Karnego:
§ 3. Jeżeli osoba lub instytucja, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, nie zostanie w ciągu 6 tygodni powiadomiona o wszczęciu albo odmowie wszczęcia śledztwa, może wnieść zażalenie do prokuratora nadrzędnego albo powołanego do nadzoru nad organem, któremu złożono zawiadomienie.”

Część II. Uzasadnienie

W dniu 18 grudnia 2007 r. sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma wydał prawomocny wyrok /sygn. akt II K 451/06/, którym uznał mnie za winnego tego, że w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, także wspólnie i w porozumieniu z inną osobą popełniłem osiemnaście przestępstw z art. 226 § 1 kk i inne, tj. niżej wymienione czyny I-XVIII:

1. Czyn I, III-XVII - Znieważenie /art. 226 § 1 k.k./ i zniesławienie /art. 212 § 2 k.k./ za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, w związku z pełnieniem obowiązków służbowych piętnaściorga sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie - SSO Maja Rymar /była Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie/ SSO Ewa Hańderek, SSO Teresa Dyrga, SSR Agata Wasilewska-Kawałek, SSO Agnieszka Oklejak, SSO Danuta Kłosińska, SSR Izabela Strózik, SSO Anna Karcz-Wojnicka, SSO Jadwiga Osuch, SSO Małgorzata Ferek, SSA Włodzimierz Baran /były Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie/, SSA Jan Kremer, SSA Maria Kuś-Trybek, SSA Anna Kowacz-Braun, SSA Krzysztof Sobierajski.

2. Czyn II - Znieważenie /art. 212 § 2 kk/ za pośrednictwem Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, adwokata Wiesławy Zoll, pełnomocnika mej żony w prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie i Sąd Apelacyjny w Krakowie w latach 1997-2006 postępowaniu z mojego powództwa o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/.

3. Czyn XVII - Znieważenie /art. 226 § 3 k.k./ i zniesławienie /art. 212 § 2 k.k./ w za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, Rzecznika Praw Obywatelskich Andrzeja Zolla jako konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej.

4. Czyn XVIII - Rozpowszechnianie w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. za pośrednictwem Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności - art. 241 § 2 k.k.

Wyżej wymienione przestępstwa popełnić miałem w związku z prowadzoną w okresie od czerwca 1997 r. do kwietnia 2006 r. przez Sąd Okręgowy w Krakowie i Sąd Apelacyjny w Krakowie sprawą z mojego powództwa o rozwód /sygn. akt Sądu Okręgowego w Krakowie XI CR 603/04, na początku 1 IC 1115/97/R/. Zawiadomienie o popełnieniu przeze mnie w.w. przestępstw złożył w dniu 2 czerwca 2004 r. w Prokuraturze Okręgowej w Krakowie prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie sędzia Baran. Postępowanie przygotowawcze prowadziła i akt oskarżenia sporządziła w dniu 12 czerwca 2006 r. /sygn. akt 1 Ds. 39/06/S/ prokurator Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Radosława Ridan.

Ponieważ:

1. ja nie byłem sprawcą czynów, o których popełnienie oskarżyła mnie prokurator Radosława Ridan i które w wyroku z dnia 18.12.2007 r. przypisał mi sędzia Tomasz Kuczma,

2. spośród 18 przypisanych mi czynów 15 /znieważenie sędziów w związku z pełnieniem obowiązków służbowych – art. 226 § 1 kk/ polegało na potwierdzonym przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 11 października 2006 r. /sygn. P 3/06/ korzystaniu przez rzeczywistych sprawców tych czynów z konstytucyjnego prawa do wolności słowa,

przez kilka kolejnych lat po wydaniu skazującego mnie wyroku realizowałem razem z udzielającymi mi wsparcia funkcjonariuszami publicznymi działania mające na celu jego wzruszenie.

Ponieważ wyrok sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r. oczywiście i rażąco naruszał prawo materialne będąc sprzecznym z w.w. wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego wydanym i ogłoszonym czternaście miesięcy wcześniej /Dz. U. Nr 190, poz. 1409/ pismem z dnia 2 listopada 2008 r. skierowanym do Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego złożyłem – Załącznik 1:

„Wniosek o wniesienie – na podstawie art. art. 521, 524 § 1, 523 § 1, 439 § 1 Kodeksu Postępowania Karnego oraz przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej - przez Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej, kasacji na moją korzyść od prawomocnego, kończącego postępowanie, czyniącego mnie przestępcą z art. 226 § 1 i inne, sprzecznego z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006r. /Dziennik Ustaw nr 190 z dnia 19 października 2006r. poz. 1409/, niekonstytucyjnego wyroku sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy, Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007r. /sygn. akt II K 451/06/.”

Dowód: Prokuratura Generalna, pismo Zbigniewa Kękusia z dnia 2 listopada 2008 r. do Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego – Załącznik 1

Wiedząc, co sobą reprezentuje Zbigniew Ćwiąkalski – tzn. nic – pismem z dnia 5 listopada 2008 r. skierowanym do jego służbowego zwierzchnika, premiera Donalda Tuska złożyłem wniosek – Załącznik 2:

„Szanowny Pan Donald Tusk Premier Rzeczypospolitej Polskiej Kancelaria Prezesa Rady Ministrów Dotyczy: Wniosek o zobowiązanie – przez wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej - Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej, Zbigniewa Ćwiąkalskiego do zgodnego z przepisami prawa konstytucyjnego rozpoznania mego wniosku z dnia 3 listopada 2008 r. o wniesienie – na podstawie art. art. 521, 524 § 1, 523 § 1, 439 § 1 Kodeksu Postępowania Karnego – kasacji na moją korzyść od prawomocnego, kończącego postępowanie, czyniącego mnie przestępcą z art. 226 § 1 kk i inne, sprzecznego z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006 r. /Dziennik Ustaw nr 190 z dnia 19 października 2006 r., poz. 1409/, niekonstytucyjnego, wydanego z oczywistą i rażącą obrazą prawa materialnego, skazującego mnie za zniewagę funkcjonariuszy publicznych w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, wyroku sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy, Tomasza Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06”

Dowód: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, pismo Z. Kękusia z dnia 5 listopada 2008 r. do Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska – Załącznik 2.

Prokurator Generalny Zbigniew Ćwiąkalski nie rozpoznał zgłoszonej mu przeze mnie pismem z dnia 2 listopada 2008 r. sprawy przez ponad dwa miesiące, tj. do dnia jego zdymisjonowania 21 stycznia 2009 r. przez premiera Donalda Tuska.

Nie rozpoznał jej z tej najpewniej przyczyny, że on sam dopuścił do wydania wyroku w sprawie przeciwko mnie oczywiście i rażąco naruszającego prawo materialne, tj. sprzecznego z wyrokiem TK z dnia 11.10.2006 r.

Pismem z dnia 15 września 2007 r. skierowanym do Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego złożyłem wniosek, by ten objął nadzorem sprawę prowadzoną przeciwko mnie przez Sąd Rejonowy w Dębicy.

Otrzymałem odpowiedź z dnia 5 grudnia 2007 r. o treści– Załącznik 3:

„W nawiązaniu do pism z dnia15 i 17 września 2007r. (zawierających identyczną treść), dotyczących sprawy II K 451/06 Sądu Rejonowego w Dębicy przekazanych do załatwienia Departamentowi Sądów Powszechnych Ministerstwa Sprawiedliwości, uprzejmie wyjaśniam, co następuje: (…) Z dokonanych ustaleń wynika, że akta wymienionej na wstępie sprawy wpłynęły do Sądu Rejonowego w Dębicy w dniu 14 listopada 2006r. bez zbędnej zwłoki skierowano sprawę na posiedzenie, na którym w dniu 30 listopada 2006r. zapadło postanowienie o zwrocie akt prokuratorowi /Radosławie Ridan – ZKE/ celem uzupełnienia postępowania przygotowawczego. W dniu 5 stycznia 2007r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie /w składzie SSO Jarosław Szaro, SSO Mariusz Sztorc, SSR del. do SO Andrzej Borek (spraw.) oraz prokurator Prokuratury Okręgowej w Rzeszowie – Renata Stopińska-Witkowska – ZKE/ uwzględniając zażalenie prokuratora uchylił powyższe postanowienie, po czym po zwrocie akt do Sądu Rejonowego w Dębicy wyznaczono pierwszy termin rozprawy na dzień 27 marca 2007r., w którym to dniu na podstawie art. 377 § 3 Kodeksu postępowania karnego rozpoczął się przewód sądowy pod nieobecność prawidłowo zawiadomionego oskarżonego. Rozprawę kontynuowano w dniach 7 i 28 maja, 17 lipca, 23 sierpnia i 27 września 2007r. następnie zwrócono się do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa o przesłuchanie jednego ze świadków w drodze pomocy sądowej. Do dnia 20 listopada 2007r., na który to dzień wyznaczono kolejny termin rozprawy do Sądu Rejonowego w Dębicy nie dotarł jeszcze protokół przesłuchania świadka i dlatego też rozprawę odrodzono do dnia 18 grudnia 2007r. (…)
W świetle powyższych ustaleń tok postępowania sądowego w przedmiotowej sprawie nie nasuwa żadnych zastrzeżeń, a zatem w sprawie tej brak jest podstaw do podejmowania działań nadzorczych przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Zastępca Dyrektora Departamentu Sądów Powszechnych sędzia Zygmunt Długogórski”
Dowód: Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej, Departament Sądów Powszechnych, sygn. akt

DSP-I-051-527/2007, pismo z dnia 5 grudnia 2007r. Zastępcy Dyrektora Departamentu Sądów Powszechnych, sędziego Z. Długogórskiego – Załącznik 3

Minister sprawiedliwości prokurator generalny Zbigniew Ćwiąkalski nie uznał, że powinien interweniować w sprawie, w której prokurator i sędzia ścigają obywatela za korzystanie z potwierdzonego rok wcześniej przez Trybunał Konstytucyjny prawa do wolności słowa[1][1][1].

Donald Tusk niedopełnił jego konstytucyjnego i ustawowego – określonego w art. 148 ust. 5 Konstytucji i w art. 34.1 Ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów - obowiązku sprawowania kontroli nad członkiem Rady Ministrów. Nie zobowiązał Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego do rozpoznania zgłoszonej mu przeze mnie sprawy.

W dniu 21 stycznia 2009 r. Zbigniew Ćwiąkalski został zdymisjonowany.

Pismem z dnia 9 lutego 2009 r. zawiadomiłem Prokuratora Generalnego Andrzeja Czumę, że jego poprzednik nie rozpoznał sprawy zgłoszonej mu przeze mnie pismem z dnia 2 listopada 2008 r. oraz że ta pozostaje nierozpoznana od ponad trzech miesięcy.

Prokurator Generalny Andrzej Czuma zawiadomił mnie, że nie wniesie kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku ponieważ po dokonaniu analizy sprawy przeciwko mnie nie stwierdził, że zachodzą warunki określone w art. 523 § 1 k.p.k. do wniesienia kasacji przez Prokuratora Generalnego.

Oto treść pisma do mnie w tej sprawie z dnia 12 lutego 2009 r. – Załącznik 4:

„Warszawa, 12-02-2009r. Rzeczpospolita Polska Ministerstwo Sprawiedliwości Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sadowego /adres - ZKE/ PR V 861 – 1995/08

Pan Zbigniew Kękuś /adres - ZKE/ Odpowiadając na Pana pisma z dnia 3 i 5 listopada 2008r. z dnia 2 grudnia 2008r. oraz z dnia 9 lutego 2009r. kierowane bezpośrednio do Ministerstwa Sprawiedliwości oraz przekazywane według właściwości do innych adresatów tych pism, w części zawierającej wniosek o sporządzenie kasacji informuję, że Prokurator Generalny nie wniesie kasacji od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. sygn. Akt II K 451/06, którym został Pan skazany za popełnienie piętnastu przestępstw z art. 226 § 1 k.k. i art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz przestępstw z art. 226 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.; z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz art. 241 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę łączna 150 stawek dziennych grzywny po 100 zł każda.

(…) Po dokonaniu analizy sprawy, która do Biura Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej wpłynęła w dniu 5 stycznia 2009r. przy piśmie Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 29 grudnia 2008r. sygn. akt II K 451/06 , nie znaleziono podstaw do skierowania kasacji.

(…) Informuję, iż w myśl art. 523 § 1 k.p.k. kasację wnieść można tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. – tzw. bezwzględne przyczyny odwoławcze – lub z powodu innego naruszenia prawa, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia.

(…) W badanej sprawie żadnego tego rodzaju uchybienia nie stwierdzono, dlatego Pana wniosek o wzruszenie przez Prokuratora Generalnego w drodze kasacji prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy nie mógł być uwzględniony. Elżbieta Szarek prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie delegowana do Ministerstwa Sprawiedliwości”

Dowód: Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej, Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sądowego, sygn. akt: PR V 861 – 1995/08, pismo do Z. Kękuś z dnia 12 lutego 2009r., prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie, delegowanej do Ministerstwa Sprawiedliwości, Elżbiety Szarek – Załącznik 4

xxx

Pismem z dnia 3 września 2009 r. Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej śp. Zbigniew Wassermann złożył interpelację poselską do Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego w sprawie skazującego mnie wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r. W uzasadnieniu podał między innymi:

„Interpelacja nr 11505 do ministra sprawiedliwości w sprawie postępowania sądowego w kontekście stosowania przez sądy orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego

Szanowny Panie Ministrze! Zagadnienie, które pozwoliłem sobie przedstawić w niniejszej interpelacji, oparte jest bezpośrednio na sprawie sądowej jednej tylko osoby, jednakże wątpliwości, które pojawiają się na tle tegoż postępowania, mają doniosłe znaczenie dla każdego obywatela, ponieważ dotykają zasady praworządności, na której opiera się cały system prawny Rzeczypospolitej Polskiej. Stąd też uznałem, że doniosłość zagadnienia wymaga formy interpelacji poselskiej.

(…) W dniu 18 grudnia 2007 r. pan K. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy (II K 451/06), który się uprawomocnił wobec niezłożenia w prawem przewidzianym terminie apelacji. Zainteresowany złożył bowiem spóźniony wniosek o uzasadnienie wyroku, a sąd negatywnie rozpoznał jego kolejny wniosek o przywrócenie tegoż terminu. Postanowienie w powyższej kwestii utrzymał ostatecznie w mocy Sąd Okręgowy w Rzeszowie postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2008 r.

Powyższe ma na celu jedynie przybliżyć całą sprawę, ponieważ w istocie jest kwestią drugorzędną. Najważniejszą dla sprawy jest bowiem kwestia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006 r., którym to wyrokiem Trybunał przesądził, iż art. 226 § 1 K.k. jest niezgodny z konstytucją w zakresie, w jakim penalizuje znieważenie funkcjonariusza publicznego dokonane wyłącznie w związku, a nie podczas pełnienia czynności służbowych. W uzasadnieniu trybunał wskazał ponadto, że od momentu wejścia w życie jego wyroku niedopuszczalne jest ściganie za znieważenie funkcjonariusza publicznego, które nie jest dokonane w związku i podczas pełnienia przez niego czynności służbowych. Efektem tego wyroku art. 226 § 1 K.k. była nowelizacja ww. przepisu przez parlament, właśnie przez zastąpienie spójnika ˝lub˝ spójnikiem ˝i˝.

Tymczasem zainteresowany został oskarżony i skazany właśnie za znieważenie funkcjonariuszy publicznych, jednakże w znamionach jego czynu zabrakło tego drugiego elementu, tj. znieważenia podczas wykonywania czynności służbowych.

(…) Mam pełne przekonanie, iż ściganie Pana Zbigniewa Kękusia z oskarżenia publicznego w zakresie art. 226 § 1 kk, było w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego niedopuszczalne. Sama Konstytucja każe traktować orzeczenia Trybunału, jako wiążące i zmusza wszelkie organy władzy, w tym władzy. (…) Wobec powyższego zwracam się do Pana Ministra z prośbą o wyjaśnienie następujących kwestii:
1) czy w opinii Pana Ministra Prokurator nie powinien był odstąpić od oskarżenia w zakresie zarzutów z art. 226 § 1 kk, a Sąd skazać zainteresowanego wyłącznie z art. 212 kk, jeżeli czyn uznał w tym zakresie za udowodniony, czy też w opinii Pana Ministra wydanie wyroku skazującego z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z artr. 11 § 2 kk, było uzasadnione?
2) czy jeżeli zastosowanie unormowań o zbiegu przepisów było w tej sytuacji nieuzasadnione, dostrzega Pan Minister możliwość wzruszenia prawomocnego wyroku w opisanej wyżej sprawie i podejmie w tej sprawie stosowną inicjatywę?
3) czy Minister Sprawiedliwości dysponuje wiedzą, w jaki sposób Sądy powszechne stosują wyroki Trybunału Konstytucyjnego w praktyce i czy często powstają poważne wątpliwości na tym tle?
4) czy w opinii Pana Ministra w niniejszej sprawie nie powinno w zakresie objętym art. 226 § 1 kk nastąpić zatarcie skazania z mocy samego prawa?
Z uwagi na wagę zagadnienia zwracam się do Pana z prośbą o dokładne jej wyjaśnienie. Raz jeszcze podkreślam, iż niniejsza interpelacja nie ma służyć pozwoleniu dla zachowań niezgodnych z prawem. Jednakże z perspektywy przeciętnego obywatela, bezwzględnego poszanowania wymaga zasada praworządności. Prawo nie może być stosowane dowolnie, szczególnie w tak wrażliwej sferze, jak prawo karne. Jakkolwiek negatywnie nie ocenialibyśmy samego zachowania sprawcy, działania organów wymiaru sprawiedliwości nie mogą wykraczać poza określone ramy. Aby postępowanie karne mogło realizować jedną ze swoich kluczowych zasad umacniania poszanowania prawa, środki przewidziane w prawie karnym musza być stosowane w sposób niebudzący żadnych wątpliwości. Zbigniew Wassermann Poseł na Sejm Kraków, dnia 3 września 2009 r."
Dowód: Interpelacja Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Zbigniewa Wassermanna z dnia w

sprawie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18.12.2007r. /sygn. akt II K 451/06/ - patrz: internetowe strony Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, interpelacja nr 11505

Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny Andrzej Czuma po raz drugi odmówił wniesienia kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku. W odpowiedzi z dnia 9 października 2009 r. na interpelację Posła Zbigniewa Wassermanna podał między innymi:
„Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na przekazaną przy piśmie z dnia 18 września 2009 r. nr SPS-023-11505/09 interpelację pana posła Zbigniewa Wassermanna z dnia 3 września 2009 r. dotyczącą postępowania sądowego w sprawie pana Z. K. w kontekście stosowania przez sądy orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, uprzejmie przedstawiam, co następuje.

Akta sprawy sygn. II K 461/06 Sądu Rejonowego w Dębicy były już badane w Biurze Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej w związku z wnioskiem pana Z. K. o wniesienie do Sądu Najwyższego, w oparciu o przepis art. 521 K.p.k., kasacji od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r. sygn. II K 461/06, skazującego go za popełnienie przestępstw z art. 226 § 1 K.k. i art. 212 § 2 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k. oraz przestępstw z art. 226 § 3 K.k. i art. 212 § 2 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k.; z art. 212 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k. oraz z art. 241 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k. Po wnikliwym zbadaniu akt nie dopatrzono się jednak istnienia podstaw prawnych z art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia w tej sprawie kasacji na korzyść skazanego.

(…) Ustosunkowując się do tej argumentacji, a także do pytań zawartych w interpelacji, zauważyć należy, że zarzut wydania wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. akt II K 461/06, z rażącym naruszeniem art. 226 § 1 K.k. jest jak najbardziej trafny.

Akt oskarżenia przeciwko panu Z. K. zarzucający mu m.in. popełnienie przestępstw zakwalifikowanych z art. 212 § 2 K.k. w zbiegu z art. 226 § 1 K.k. w zw. z art. 11 § 2 K.k. w zw. z art. 12 K.k. wniesiony został do Sądu Rejonowego w Dębicy w dniu 12 czerwca 2006 r.

Przed rozpoznaniem przedmiotowej sprawy przez Sąd Rejonowy w Dębicy wyrokiem z dnia 11 października 2006 r., sygn. P 3/06, Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność z art. 54 ust. 1 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP przepisu art. 226 § 1 K.k. w zakresie, w jakim penalizuje on znieważenie funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej dokonane niepublicznie lub dokonane publicznie, lecz nie podczas pełnienia czynności służbowych. Rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Trybunału Konstytucyjnego powodowało, że od momentu wejścia w życie tego orzeczenia niedopuszczalne stało się ściganie sprawcy z tytułu zniewagi funkcjonariusza publicznego dokonanej w związku z jego czynnościami służbowymi, a nie podczas wykonywania tych czynności.

W tej sytuacji po wejściu w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, ponieważ w omawianej sprawie znieważenie funkcjonariuszy publicznych przez oskarżonego nie było dokonane podczas wykonywania przez nich czynności służbowych, prokurator popierający przed sądem wniesiony w dniu 12 czerwca 2006 r. akt oskarżenia powinien był złożyć na rozprawie wniosek o modyfikację kwalifikacji prawnej czynów zarzucanych oskarżonemu poprzez wyeliminowanie z niej art. 226 § 1 K.k., czego jednak nie uczynił.

Także Sąd Rejonowy w Dębicy, rozpoznając sprawę pana Z. K. już po wejściu w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego, powinien był wyeliminować przepis art. 226 § 1 K.k. z przyjętej kwalifikacji prawnej jego czynów.

(…) Nie ulega zatem wątpliwości, że wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy przypisujący oskarżonemu popełnienie przestępstw przy zastosowaniu kumulatywnej kwalifikacji prawnej z art. 226 § 1 K.k. i art. 212 § 2 K.k. naruszał rażąco prawo materialne.

(…) Przeprowadzone w Biurze Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej badanie akt przedmiotowej sprawy pod kątem istnienia podstaw z art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia do Sądu Najwyższego nadzwyczajnego środka zaskarżenia - kasacji, na korzyść pana Z. K. od wymienionego orzeczenia wykazało, iż brak jest ku temu podstaw.

W myśl art. 523 § 1 K.k. kasacja może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art. 439 K.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. W niniejszej sprawie bezsporne jest, że doszło do innego rażącego naruszenia prawa materialnego, niespełniony jednak został drugi z wymienionych w art. 523 § 1 K.p.k. warunków wniesienia kasacji, a mianowicie istotny wpływ owego innego naruszenia prawa na treść orzeczenia.

(…) Z poważaniem Zastępca prokuratora generalnego Andrzej Pogorzelski Warszawa, dnia 9 października 2009 r.

Dowód: Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, odpowiedź zastępcy prokuratora generalnego Andrzeja Pogorzelskiego z dnia 9 października 2009r. /sygn. akt: PR V 861-1995/08/ na interpelację Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Zbigniewa Wassermanna z dnia 3 września 2009 roku w sprawie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18.12.2007r. /sygn. akt II K 451/06/ patrz: strony internetowe Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, interpelacja numer 11505

xxx

Pismem z dnia 23 lutego 2010 r. Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski korzystając z jego poselskich uprawnień skierował – na moją prośbę - do Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego Krzysztofa Kwiatkowskiego wniosek o treści:– Załącznik 5:

„Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Bronisław Komorowski MARSZAŁEK SEJMU Biuro Poselskie, ul. Krakowskie Przedmieście 6, 00-325 Warszawa, Warszawa, dnia 23 lutego 2010r. Pan Krzysztof KWIATKOWSKI Minister Sprawiedliwości /adres - ZKE/ Szanowny Panie Ministrze do mojego biura poselskiego wpłynęło pismo Pana Zbigniewa Kękusia z Krakowa (pismo w załączeniu). Wyżej wymieniony, skazany wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007r. przez sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma utrzymuje, że został skazany za sprawstwo czynów których nie popełnił i domaga się wzruszenia skazującego go wyroku. Proszę Pana Ministra o zajęcie stanowiska w tej sprawie. Z wyrazami szacunku. Bronisław Komorowski W załączeniu 1. pismo Zbigniewa Kękuś z dnia 4 lutego 2010r. Do wiadomości: Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/.
Dowód: Biuro Poselskie Posła Bronisława Komorowskiego, pismo Posła B. Komorowskiego z dnia 23

lutego 2010r. do Ministra Sprawiedliwości Krzysztofa Kwiatkowskiego – Załącznik 5

Oto treść odpowiedzi z dnia 24 marca 2010 r. Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego Krzysztofa Kwiatkowskiego – Załącznik 6:

„Warszawa, dnia 24.03.2010r. Rzeczpospolita Polska Ministerstwo Sprawiedliwości Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sądowego /adres – ZKE/ PR V 861-1995/08 Pan Zbigniew Kękuś /adres: ZKE/ Odpowiadając na – przekazane przy interwencji Marszałka Sejmu Pana Bronisława Komorowskiego z dnia 23 lutego 2010r. – pismo Pana z dnia 4 lutego 2010r., w którym utrzymuje Pan, że został skazany wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007r. Sądu Rejonowego w Dębicy za sprawstwo czynów, których nie popełnił i domaga się Pan spowodowania wzruszenia tegoż orzeczenie, uprzejmie informuję, że akta sprawy sygn. II K 451/06 Sądu Rejonowego w Dębicy były już badane w Ministerstwie Sprawiedliwości – Prokuraturze Krajowej pod kątem istnienia podstaw prawnych z art. 523 § 1 kpk do wniesienia w tej sprawie przez Prokuratora Generalnego kasacji, w związku z Pana wnioskami z dnia 3 i 5 listopada 2008r., 2 grudnia 2008r. oraz z dnia 9 lutego 2009r.

Pismem z dnia 12 lutego 2009r został Pan powiadomiony o wynikach badania akt oraz o zajętym stanowisku w przedmiocie braku podstaw do wywiedzenia w tej sprawie skargi kasacyjnej na Pana korzyść i spowodowania tym samym wzruszenia kwestionowanego orzeczenia. W korespondencji tej obszernie ustosunkowano się do podniesionych w Pana pismach zarzutów i podano przyczyny, dla których uznano, że nie uzasadniają one wniesienia nadzwyczajnego środka zaskarżenia.

Wspomnieć wypada, iż sprawa niesłusznego skazania Pana była przedmiotem interpelacji Pana Posła Zbigniewa Wassermanna, na którą udzielono odpowiedzi w dniu 9 października 2009r., podtrzymując stanowisko o braku podstaw prawnych do wniesienia na Pana korzyść kasacji.

Argumentacja zawarta w obecnym Pana piśmie nie uzasadnia zmiany tego stanowiska, albowiem nie wskazuje żadnych nowych okoliczności.

W piśmie tym podnosi Pan zarzuty tożsame z zarzutami sformułowanymi w poprzednich wnioskach, a ponieważ do zarzutów tych odniesiono się już w udzielonej Panu odpowiedzi, to uznać należy, iż nie zachodzi potrzeba ponownego ustosunkowania się do prezentowanych przez Pana argumentów.

Podkreślić jedynie trzeba, iż wprawdzie uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r. nie zostało sporządzone, gdyż nie złożył Pan w tym zakresie stosownego wniosku, to jednak wnikliwa analiza akt sprawy wykazała, że zebrany w postępowaniu przygotowawczym i ujawniony na rozprawie materiał dowodowy pozwalał sądowi orzekającemu na przypisanie Pan odpowiedzialności karnej za popełnienie występków z art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i innych, tak w zakresie sprawstwa poszczególnych czynów, jak i winy.

W tym stanie rzeczy, wobec braku podstaw z art. 523 § 1 kpk, ponowny wniosek Pana o wniesienie na jego rzecz kasacji, nie został uwzględniony. Zastępca Dyrektora Biura Postępowania Sądowego Danuta Bator prokurator Prokuratury Krajowej Zał. – plik.

Dowód: Ministerstwo Sprawiedliwości Prokuratura Krajowa Biuro Postępowania Sądowego PR V 861-1995/08, pismo prokurator Danuty Bator Zastępcy Dyrektora Biura Postępowania Sądowego Prokuratury Krajowej do Z. Kękusia z dnia 24.03.2010 r. – Załącznik 6

xxx

W dniu 15.09.2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny wydał na wniosek z dnia 30 czerwca 2010 r. mojego obrońcy wyrok /sygn. akt II Ko 283/10/, w którym podał m.in. – Załącznik 7:

„Sygn. akt II Ko 283/10 Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Dnia 15 września 2010r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSO Piotr Moskwa, Sędziowie SSO Andrzej Borek (spraw.) SSR del. do SO Marcin Świerk Protokolant /imię i nazwisko Protokolanta – ZKE/ po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 15 września 2010r. wniosku obrońcy skazanego Zbigniewa Kękusia o wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 na podstawie art. 540 § 2 i art. 547 § 2 kpk wznawia postępowanie w sprawie II K 451/06 w punktach I, III – XVII wyroku i uchyla w tej części wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 i w tym zakres się przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE:

(…) Wznowienie postępowania w niniejszej sprawie jest zasadne w zakresie w jakim obrońca wskazuje na rażące naruszenie prawa materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia – art. 226 § 1 kk.

(…) W przedmiotowej sprawie Sąd był więc zobowiązany, jeśli znalazł już podstawy do przypisania oskarżonemu zachowania opisanego w art. 226 § 1 kk, w sposób dokładny i zgodny z tymże przepisem opisać zachowanie oskarżonego tak, by wynikało z niego, iż w/w przestępstwa dokonał podczas i w związku z pełnieniem przez pokrzywdzonych obowiązków służbowych. Takim standardom sąd nie sprostał wskazując jedynie, że działania oskarżonego miały miejsce w związku z pełnieniem przez funkcjonariuszy publicznych obowiązków służbowych nie dokonując badania, czy miało ono również miejsce podczas ich pełnienia. Nie uczynił tak sąd mimo tego, że już w czai orzekania treść art. 226 § 1 kk uległa zmianie na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 października 2006r. wydanego w sprawie P 3/06, OTK-A 2006, nr 9, poz. 121, na treść którego słusznie powołuje się wnioskodawczyni.

Tym samym niewątpliwie w przedmiotowej sprawie zachodzi potrzeba uchylenia wyroku i wznowienia postępowania w żądanym zakresie.”

Dowód: Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15.09.2010 r. – Załącznik 7

xxx

W dniu 23 sierpnia 2011 r. Prokurator Generalny wniósł do Sądu Najwyższego kasację na moją korzyść w zakresie pozostałych dwóch spośród 18-u czynów, za które skazał mnie sędzia T. Kuczma wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. tj. czynów II i XVIII. W uzasadnieniu do kasacji podał Prokurator Generalny między innymi – Załącznik 8:

„(…) Na podstawie art. 521 kpk zaskarżam wymieniony wyrok w zakresie czynów opisanych w pjt II i XVIII jego części dyspozytywnej w całości na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia.

Na podstawie art. 523 § 1 kpk, art. 526 §1 kpk i art. 537 § 1 i 2 kpk zaskarżam

I. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa procesowego a mianowicie art. 366 § 1 kpk, (…).

II. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku, naruszenie przepisu prawa procesowego, a mianowicie art. 7 kpk, (…).

(…) W realiach niniejszej sprawy, zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, czy Zbigniew Kękuś jest sprawcą, współsprawcą, podżegaczem, pomocnikiem, czy też w ogóle nie miał świadomości, że pisma przez niego sporządzone, a skierowane do różnych instytucji zostaną zamieszczone na wskazanych stronach internetowych.

W powyższej sprawie, jak wskazano w zarzutach kasacji doszło do rażącego naruszenia przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 366 § 1 kk, jak też art. 7 kpk, wskutek przekroczenia przez sąd orzekający zasady swobodnej oceny dowodów i dokonania dowolnej ich oceny, oderwanej od realiów sprawy.

W tej sytuacji wniesienie kasacji z urzędu na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia jest uzasadnione.

z upoważnienia Prokuratora Generalnego Robert Hernand Zastępca Prokuratora Generalnego
Dowód: Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od

prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., /sygn. akt II K 451/06/ – Załącznik 8

Prokurator Generalny wniósł kasację na moją korzyść w zakresie dwóch tylko czynów – tj. II i XVIII – skazującego mnie wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06/ sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy T. Kuczma, z tej przyczyny, że w dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał w.w. wyrok /sygn. akt II Ko 283/10/, którym wznowił sprawę II K 451/06 w zakresie pozostałych 16-u czynów, za które zostałem skazany wyrokiem z dnia 18.12.2007 r., tj. czynów I, III-XVII.

Z mocy prawa określonego art. 519 k.p.k. – „Od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie może być wniesiona kasacja.” - kasację można wnieść tylko od prawomocnego wyroku kończącego postępowanie.

Z tego powodu Prokurator Generalny wniósł w dniu 23.08.2011 r. kasację na moją korzyść w zakresie dwóch pozostałych czynów – czyny II i XVIII – zaskarżonego przez niego wyroku.

xxx

W dniu 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy wydał wyrok, którym orzekł – Załącznik 9:

„Sygn. akt IV KK 272/11 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy w składzie SSN Jerzy Grubba (przewodniczący) SSN Barbara Skoczkowska SSA del. do SN Henryk Komisarski (sprawozdawca) Protokolant /imię i nazwisko protokolanta – ZKE/ przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora w sprawie Zbigniewa Kękusia skazanego z art. 212 § 2 k.k. i innych po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 26 stycznia 2012 r. kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego od wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygn. akt II K 451/06 uchyla zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII i w tej części przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

(…) Sąd Najwyższy zważył co następuje.

Kasacja okazała się zasadna. Ma rację skarżący, że analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje na to, iż w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII zaskarżony wyrok został wydany na podstawie niepełnego materiału dowodowego oraz bez wszystkich okoliczności, co stanowi naruszenie art. 366 § 1 k.p.k. Nadto, Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych wbrew wymaganiom określonym w art. 7 k.p.k., nie stosując się do zasady swobodnej oceny dowodów i przeprowadzając w istocie dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego. W efekcie poczynił ustalenia faktyczne, które nie mają jakiegokolwiek oparcia w dowodach ujawnionych na rozprawie, a wręcz są sprzeczne z treścią tych dowodów.

(…) Uchybienia jakich dopuściła się Sąd Rejonowy mogły albo wręcz miały wpływ na treść wyroku.

(…) Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII i w tej części przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy.”

Dowód: Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r. – Załącznik 9

xxx

W podsumowaniu przedstawionych wyżej faktów, mających potwierdzenie w załączonych do niniejszego pisma dokumentów wskazać należy, że:

I. Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy uznał mnie za winnego popełnienia za pośrednictwem Internetu przestępstw z art. 226 § 1 kk i inne, tj. 18-u czynów wymienionych na stronie 3 niniejszego pisma.

II. Ja nie popełniłem żadnego z czynów przypisanych mi przez sędziego Tomasza Kuczmę, a 15-e z nich polegało na korzystaniu z osób, które były ich sprawcami z konstytucyjnego prawa do wolności słowa, poświadczonego przez Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 11 października 2006 r. /Dz. U. z dnia 19.10.2006 r., Nr 190, poz. 1409/.

III. Pismem z dnia 2 listopada 2008 r. skierowanym do Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego złożyłem wniosek o wniesienie z mocy prawa określonego w art. 521 k.p.k. i 523 § 1 k.p.k. oraz w wyroku z dnia 11.10.2006 r. Trybunału Konstytucyjnego kasacji na moją korzyść od prawomocnego wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r. – patrz: s. 3 oraz Załącznik 1 do niniejszego pisma.
Prokurator Generalny Zbigniew Ćwiąkalski oczywiście i rażąco naruszając prawo określone w art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego /patrz: s. 2 niniejszego pisma/ i podane w nim terminy, w jakich organy administracji państwowej[2][2][2] obowiązane są rozpoznać zgłoszoną im sprawę nie rozpoznał sprawy zgłoszonej mu przeze mnie do dnia jego zdymisjonowania, tj. do 21 stycznia 2009 r.

IV. Pismem z dnia 5 listopada 2008 złożyłem wniosek do - z mocy prawa określonego w art. 148 ust. 7 Konstytucji - służbowego zwierzchnika Prokuratora Generalnego, Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska o zobowiązanie Prokuratora Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej, Zbigniewa Ćwiąkalskiego do zgodnego z przepisami prawa konstytucyjnego rozpoznania mego wniosku o wniesienie kasacji na moją korzyść od prawomocnego wyroku sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r. – patrz: s. 3 oraz Załącznik 2 do niniejszego pisma.
Prezes Rady Ministrów Donald Tusk nie rozpoznał zgłoszonej mu przeze mnie sprawy.

V. Mój wniosek z pisma z dnia 2.11.2008 r. do Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego rozpoznał jego następca na urzędzie Prokuratora Generalnego Andrzej Czuma. Poinformował mnie pismem z dnia 12.02.2009 r. /sygn. akt PR V 861-1995/08/, że dokonał analizy akt sprawy przeciwko mnie i nie znalazł określonych w art. 523 § 1 k.p.k. podstaw do wniesienia kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. – patrz: s. 4 niniejszego pisma oraz Załącznik 4.

VI. Pismem z dnia 3 września 2009 r. Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Zbigniew Wassermann złożył interpelację do Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego Andrzeja Czumy w sprawie skazującego mnie wyroku. Wskazał, że wyrok ten oczywiście i rażąco narusza prawo materialne jako sprzeczny z wyrokiem TK z dnia 11.10.2006 r. Spytał, czy Minister Sprawiedliwości Prokurator Generalny podejmie w związku z tym działania na rzecz wzruszenia skazującego mnie wyroku.
Prokurator Generalny odpowiedział pismem z dnia 9.10.2009 r. /sygn. akt PR V 861-1995/08/, że przeprowadził wnikliwe badanie akt sprawy przeciwko mnie i nie dopatrzył się istnienia podstaw prawnych z art. 523 § 1 K.p.k. do wniesienia kasacji na moją korzyść - patrz: s. 6 niniejszego pisma

VII. Pismem z dnia 23.02.2010 r. Marszałek Sejmu Bronisław Komorowski złożył wniosek do Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego Krzysztofa Kwiatkowskiego o zbadanie akt sprawy przeciwko mnie celem zweryfikowania słuszności mojego zarzutu, że sędzia Tomasz Kuczma skazał mnie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r. za czyny, których ja nie byłem sprawcą
W odpowiedzi z dnia 24 marca 2010 r. /sygn. akt PR V 861-1995/08/ Prokurator Generalny zawiadomił Marszałka Sejmu i mnie, że dokonał wnikliwej analizy akt sprawy przeciwko mnie i ta wykazała, że nie zachodzą określone w art. 523 § 1 k.p.k. warunki do wniesienia kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. – patrz: s. 6 niniejszego pisma oraz Załącznik 6.

VIII. W dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Krany wydał wyrok /sygn. akt II Ko 283/10/, którym z mocy prawa określonego w art. 523 § 1 k.p.k. uchylił wyrok sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r., wznowił sprawę sygn. II K 451/06 i przekazał ją Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania zakresie czynów I, III – XVII – patrz: s. 7 oraz Załącznik 7.

IX. W dniu 23 sierpnia 2011 r. Prokurator Generalny Andrzej Seremet wniósł z mocy prawa określonego w art. 521 k.p.k. i w art. 523 § 1 k.p.k. kasację na moją korzyść w zakresie czynów II i XVIII wyroku sędziego Tomasza Kuczma z dnia 18.12.2007 r. – patrz: s. 7 oraz Załącznik 8.

X. W dniu 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy wydał wyrok /sygn. akt IV KK 272/11/, którym uznał za zasadną kasację Prokuratora Generalnego z dnia 23.08.2011 r., uchylił wyrok sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r. wznowił postępowanie sygn. II K 451/06 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy w zakresie czynów II i XVIII - patrz: s. 8 oraz Załącznik 9.

Dokumenty wydane przez:

1. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny, tj. wyrok z dnia 15.09.2010 r., sygn. akt II Ko 283/10 – patrz: s. 7 niniejszego pisma oraz Załącznik 7,

2. Prokuratora Generalnego, tj. kasacja z dnia 23 sierpnia 2011 r., sygn. akt PG IV KSK 699/11 - patrz: s. 7 niniejszego pisma oraz Załącznik 8,

3. Sąd Najwyższy, tj. wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt IV KK 272/11 - patrz: s. 8 niniejszego pisma oraz Załącznik 9,

są dowodami, które poświadczają, że prawomocny wyrok sędziego Tomasza Kuczma skazujący mnie z art. 226 § 1 kk i inne, tj. za czyny podane na stronie 3 niniejszego pisma, oczywiście i rażąco narusza prawo materialne i procesowe określone w artykułach Kodeksu karnego i Kodeksu postępowania karnego podanych przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie /art. 226 § 1 k.k./ oraz Prokuratora Generalnego i Sąd Najwyższy /art. 366 § 1 k.p.k. i art. 7 k.p.k./ a także, że te naruszenia prawa mają wpływ na treść wyroku.

Dokumenty wydane przez Sąd Okręgowy w Rzeszowie, Prokuratora Generalnego i Sąd Najwyższy poświadczają, że:

1. mój wniosek z pisma z dnia 2 listopada 2008 r. do Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego był zasadny, a ten nie rozpoznając go w ustawowym terminie określonym w art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego – maksymalnie dwa miesiące - niedopełnił obowiązków i działał na szkodę mojego interesu prywatnego, tj. popełnił czyn z art. 231 § 1 kk,

2. Prokurator Generalny Andrzej Czuma, informując mnie pismem z dnia 12 lutego 2009 r. że dokonał analizy sprawy Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. akt II K 451/06 i na jej podstawie stwierdził, że nie zachodzą określone w art. 523 § 1 k.p.k. warunki do wniesienia kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku:

a. niedopełnił obowiązków i działał na szkodę mojego interesu prywatnego, tj. popełnił czyn z art. 231 § 1 kk,

b. poświadczył nieprawdę w wydanym przez niego dokumencie, tj. popełnił czyn z art. 271 § 1 kk

3. Prokurator Generalny Andrzej Czuma, informując Posła Zbigniewa Wassermanna i mnie odpowiedzią z dnia 9.10.2009 r. skierowaną do Marszałka Sejmu /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/ na interpelację Posła Zbigniewa Wassermanna w sprawie skazującego mnie wyroku, że wnikliwie zbadał akta sprawy Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. akt II K 451/06 i na podstawie tych badań stwierdził, że nie zachodzą określone w art. 523 § 1 k.p.k. warunki do wniesienia kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku:

a. niedopełnił obowiązków i działał na szkodę mojego interesu prywatnego, tj. popełnił czyn z art. 231 § 1 kk,

b. poświadczył nieprawdę w wydanym przez niego dokumencie, tj. popełnił czyn z art. 271 § 1 kk

4. Prokurator Generalny Krzysztof Kwiatkowski, który pismem z dnia 24 marca 2010 r. /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/ udzielił odpowiedzi na zapytanie poselskie Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego informując autora zapytania i mnie, że dokonał wnikliwej analizy akt sprawy Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. akt II K 451/06 i na podstawie tej analizy wyników stwierdził, że nie zachodzą określone w art. 523 § 1 k.p.k. warunki do wniesienia kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku:

a. niedopełnił obowiązków i działał na szkodę mojego interesu prywatnego, tj. popełnił czyn z art. 231 § 1 kk.

b. poświadczył nieprawdę w wydanym przez niego dokumencie, tj. popełnił czyn z art. 271 § 1 kk

Nie moje to ustalenia, ale oczywiste wnioski dokumentów wydanych przez niezależnych i niezawisłych:

1. sędziów Sądu Okręgowego w Rzeszowie SSO Piotra Moskwę, SSO Andrzeja Borka SSR del. do SO Marcina Świerka, którzy wydali wyrok z dnia 15.09.2010 r. – patrz: s. 7 niniejszego pisma oraz Załącznik 7

2. zastępcę Prokuratora Generalnego Roberta Hernanda, który z upoważnienia Prokuratora Generalnego Andrzeja Seremeta sporządził kasację z dnia 22 sierpnia 2011 r. na moją korzyść od wyroku sędziego Tomasza Kuczma z dnia 18.12.2007 r. - patrz: s. 7 niniejszego pisma oraz Załącznik 8,

3. sędziów Sądu Najwyższego SSN Jerzego Grubbę, SSN Barbarę Skoczkowską i SSA del. do SN Henryka Komisarskiego, którzy wydali wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r. - patrz: s. 8 niniejszego pisma oraz Załącznik 9.

W tym miejscu wskazać należy, że art. 521 k.p.k. stanowi: „Prokurator Generalny, a także Rzecznik Praw Obywatelskich, może wnieść kasację od każdego prawomocnego orzeczenia sądu kończącego postępowanie.”

Każdy z w.w. Prokuratorów Generalnych mógł mnie zatem zawiadomić, że w moim – broniącego się przed bezprawiem okazanym mi przez prokurator Radosławę Ridan i sędziego Tomasza Kuczmę bezprawiem - przypadku nie chce skorzystać z prawa określonego w art. 521 k.p.k. i z tego powodu nie rozpozna zgłoszonej mu przeze mnie sprawy.
Tymczasem:

1. Prokurator Generalny Zbigniew Ćwiąkalski oczywiście i rażąco naruszył prawo określone w art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego i przez ponad dwa miesiące, tj. do dnia jego zdymisjonowania 21.01.2009 r. nie rozpoznał sprawy zgłoszonej mu przeze mnie pismem z dnia 2 listopada 2008 r.
Nie udzielił mi żadnej na moje pismo z dnia 2.11.2008 r. odpowiedzi.

2. Prokurator Generalny Andrzej Czuma rozpoznał sprawę zgłoszoną Prokuratorowi Generalnemu przeze mnie pismem z dnia 2 listopada 2008 r., a następnie przez Posła Zbigniewa Wassermanna w formie interpelacji poselskiej z dnia 3.09.2009 r. i dwukrotnie w sporządzonych przez niego dokumentach poświadczył nieprawdę.
Zawiadomił mnie pismem z dnia 12.02.2009 r. oraz Posła Zbigniewa Wassermanna pismem z dnia 9.10.2009 r., że w sprawie Sądu Rejonowego Dębicy sygn. akt II K 451/06 zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. nie zachodzą określone w art. 523 § 1 k.p.k. warunki do wniesienia przez Prokuratora Generalnego kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku.

3. Prokurator Generalny Krzysztof Kwiatkowski rozpoznał sprawę zgłoszoną mu pismem z dnia 23.02.2010 r. przez Marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego i w odpowiedzi z dnia 24 marca 2010 r. poświadczył nieprawdę, zawiadamiając mnie, że w sprawie Sądu Rejonowego Dębicy sygn. akt II K 451/06 zakończonej prawomocnym wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. nie zachodzą określone w art. 523 § 1 k.p.k. warunki do wniesienia przez Prokuratora Generalnego kasacji na moją korzyść od skazującego mnie wyroku.

Prezes Rady Ministrów Donald Tusk:

1. niedopełnił jego, określonego w art. 148 ust. 5 Konstytucji obowiązku kontroli pracy członka Rady Ministrów, Ministra Sprawiedliwości Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego i nie zobowiązał go do rozpoznania sprawy zgłoszonej przeze Prokuratorowi Generalnemu pismem z dnia 2 listopada 2008 r.

2. niedopełnił jego obowiązku określonego w art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego, tj. nie rozpoznał sprawy zgłoszonej mu przeze mnie pismem z dnia 5 listopada 2008 r.

Działania i/lub zaniechania Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska oraz trzech kolejnych Prokuratorów Generalnych w jego rządzie wyczerpują znamiona czynów określonych jako przestępstwa.
W przypadku:

1. Prokuratora Generalnego Zbigniewa Ćwiąkalskiego określonego w artykule 231 § 1 kk

2. Prokuratora Generalnego Andrzeja Czumy - dwukrotnie – określonych w artykule 231 § 1 kk i w art. 271 § 1 kk

3. Prokuratora Generalnego Krzysztofa Kwiatkowskiego określonego w artykule 231 § 1 kk i w art. 271 § 1 kk

4. Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska - dwukrotnie – określonego w artykule 231 § 1 kk

Celem rozwiania ewentualnych wątpliwości wyjaśniam, że jeśli chodzi o czyny określone w art. 231 § 1 kk, w przypadku wszystkich wyżej wymienionych funkcjonariuszy publicznych popełnili oni przestępstwo polegające na niedopełnieniu obowiązków (a nie przekroczenia uprawnień) i działaniu na szkodę mojego interesu prywatnego.

Z przyczyn niedopełnienia przez nich obowiązków ja wciąż tkwię w statusie przestępcy nałożonym na mnie przez sędziego Tomasza Kuczmę oczywiście i rażąco naruszającym prawo materialne /art. 226 § 1 kk/ i prawo procesowe /art. 366 § 1 k.p.k. i art. 7 k.p.k./ wyrokiem z dnia 18 grudnia 2007 r..

Mam nadzieję, że prokurator, który będzie rozpoznawał niniejsze zawiadomienie nie będzie usiłował mnie przekonać, że trwanie przeze mnie w statusie przestępcy z przyczyn niedopełnienia obowiązków przez trzech kolejnych Prokuratorów Generalnych w rządzie Donalda Tuska oraz przez samego Prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska nie jest ze szkodą dla mojego interesu prywatnego lub że dokumenty wydane przez Prokuratorów Generalnych Andrzeja Czumę i Krzysztofa Kwiatkowskiego – w tym np. odpowiedź na interpelację poselską i zapytanie poselskie - nie są dokumentami.

Zbigniew Kękuś

Więcej:

List otwarty Zbigniewa Kękusia do Prezesa Sądu Najwyższego Stanisława Dąbrowskiego

Wniosek o podjęcie przez przewodniczącego Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości działań na rzecz usunięcia z Kodeksu Karnego artykułu 212 [zniesławienie]. Zbigniew Kękuś

Zawiadomienie Prokuratora Generalnego Andrzeja Seremeta o upływie w dniu 15 sierpnia 2011 r. terminu na złożenie przez Prokuratora kasacji na korzyść Z. Kękusia w zakresie bezprawnego wyroku sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma.