opublikowano: 01-02-2017
Tychy - skarga bezczynność i przewlekłość do Ministra Sprawiedliwości Z. Ziobro i podległych jemu funkcjonariuszy w sprawie interwencji poselskich i senatorskich - Jan Jączek
Tychy, dnia 30 stycznia 2017 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
ul. Jasna 2/4
00-013 Warszawa Za pośrednictwem:
Ministra Sprawiedliwości – Prokuratora Generalnego RP
Al. Ujazdowskie 11
00-950 Warszawa P-33 Dotyczy:
bezczynności
i przewlekłości Ministra Sprawiedliwości i podległych jemu funkcjonariuszy w sprawie interwencji
poselskich i senatorskich Skarżący:
Jan Jączek e-mail: jan.jaczek@gmail.com Organ:
Minister Sprawiedliwości, Aleje
Ujazdowskie 11, 00-950 Warszawa P-33 SKARGA NA
BEZCZYNNOŚĆ
I PRZEWLEKŁOŚĆ MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI I PODLEGŁYCH
JEMU FUNKCJONARIUSZY W SPRAWIE INTERWENCJI POSELSKICH I
SENATORSKICH I.
Na podstawie art.3 §2 pkt.8, art.50 §1, art.52 §2 i art. 54 §1 ustawy
z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami
administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wnoszę skargę na
bezczynność i przewlekłość Ministra Sprawiedliwości i podległych jemu funkcjonariuszy,
zarzucając
naruszenie art.8, art.12, art.35 § 1 i art. 36 § 1 ustawy z dnia 16
czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.
Dz.U. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), przez rażące przekroczenie terminów
do merytorycznej i rzetelnej odpowiedzi w sprawie: 1.
AFERY FINANSOWEJ przedstawionej przez Zespół Poselski na rzecz
Nowej Konstytucji w Raporcie nr 1 ze stycznia 2016 r., „Skargi
Obywateli na Wymiar Sprawiedliwości”, na stronach 59-61, PRZEZ
PONAD OSIEM LAT ukrywanej skutecznie przez funkcjonariuszy publicznych. 2.
Interwencji
poselskich złożonych przez Panią Minister – Poseł na Sejm RP Beatę
Kempę, Panią Poseł na Sejm RP Prof. Krystynę Pawłowicz,
zaadresowanych do Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego RP, w
sprawie pokrzywdzonych w aferze
Michaliny Jączek i Jana Jączka. 3.
Interwencji
senatorskiej złożonej przez Pana Senatora RP Zbigniewa Cichonia –
adwokata i członka Krajowej Rady Sądownictwa, zaadresowanej do Ministra
Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego RP, w sprawie pokrzywdzonych
w aferze Michaliny Jączek i
Jana Jączka. 4.
Długiego
szeregu wniosków, zażaleń i innych pism złożonych przez skarżącego
Jana Jączka - oszukanego w aferze finansowej do Ministra Sprawiedliwości
- Prokuratora Generalnego RP. II.
Biorąc pod uwagę powyższe wnoszę o: 1.
Zobowiązanie
Ministra Sprawiedliwości RP do doręczenia do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Warszawie całości wszystkich
pism - dokumentów dotyczących oszukanego w aferze Jana Jączka, złożonych
do Ministerstwa Sprawiedliwości. 2.
Zobowiązanie
Ministra Sprawiedliwości RP do wydania odpowiedniego
aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt
organowi. 3.
Zobowiązanie Ministra
Sprawiedliwości RP do
ukarania dyscyplinarnego funkcjonariusza publicznego lub urzędników
winnych niezałatwienie sprawy w terminie. 4.
Zasądzenie kosztów postępowania. UZASADNIENIE Dnia
16 stycznia 2016 r. byłem uczestnikiem Konferencji w Sejmie,
zorganizowanej przez Zespół
Poselski na rzecz Nowej Konstytucji „Konstytucja - wymiar sprawiedliwości i obywatele”,
na której osobiście przedstawiłem aferę finansową, w której zostałem
oszukany a UKRYWANEJ SKUTECZNIE PRZEZ PONAD OSIEM LAT przez
funkcjonariuszy publicznych. Nadto
Zespół Poselski na rzecz
Nowej Konstytucji w Raporcie nr 1 ze stycznia 2016 r., „Skargi
Obywateli na Wymiar Sprawiedliwości”, na stronach 59-61, przedstawił
bezprawne krzywdzenie mnie przez
funkcjonariuszy publicznych i przekazał do rozpoznania powyższy raport
Ministerstwu Sprawiedliwości. Dnia 25 czerwca 2016 r. KOLEJNY RAZ byłem
uczestnikiem Konferencji w Sejmie, zorganizowanej przez Zespół
Poselski na rzecz Nowej Konstytucji „Konstytucja - wymiar sprawiedliwości i obywatele”,
na której osobiście i publicznie zwracałem się do Ministra
Sprawiedliwości Pana Zbigniewa Ziobro o zainteresowanie się niniejszą
aferą i podjęcie skutecznych działań przeciwko funkcjonariuszom
publicznym uniemożliwiającym mi odzyskanie zagrabionych pieniędzy
znacznej wartości. Dnia
10 września 2016 r. byłem
zaproszony do programu TVP INFO „STUDIO POLSKA”, gdzie lapidarnie
przedstawiłem nieludzki sposób krzywdzenia mnie przez funkcjonariusz
publicznych. Po programie rozmawiałem osobiście z Wiceministrem
Sprawiedliwości Panem Marcinem Warchołem z prośbą, by zainteresował
się moją sprawą, nadto na
Jego ręce złożyłem dokumenty w tej sprawie a dodatkowo wysłałem
pismo z datą 12 września 2016 r., w którym wskazałem i
udowodniłem rażące łamanie prawa przez funkcjonariuszy publicznych na
moją szkodę. Podkreślić
należy, że mimo upływu wielu miesięcy od przekazania Ministerstwu
Sprawiedliwości powyższego raportu, jak też złożenia interwencji
poselskich i senatorskiej do DZIŚ NIE MA MERYTORYCZNEJ ODPOWIEDZI z
Ministerstwa Sprawiedliwości, poza tworzeniem kolejnych pism, które
nie odnoszą się do istoty głównego problemu oszustwa, lecz TYLKO
pozorują działania, w sposób sprzeczny z rozumem i PRZESTĘPCZY STOSUJĄ
PRAWO oraz łamią prawo do
wolności od wtórnej wiktymizacji. W
powyższej sprawie, złożyłem szereg pism do Kancelarii Premiera Rządu
Polskiego na bezczynność, zaniechania i ukrywanie afery finansowej przez
funkcjonariuszy publicznych, w tym Ministra Sprawiedliwości. Niestety organ
wyższej instancji NIE WYDAŁ STOSOWNEGO AKTU ADMINISTRACYJNEGO, a
jedynie przekazał moje pisma
do załatwienia Ministerstwu Sprawiedliwości. Natomiast Ministerstwo Sprawiedliwości (poza tworzeniem KOLEJNYCH pism, które nic nie wnoszą do sprawy a jedynie pozorują czynności administracyjne), nie wydało stosownego aktu administracyjnego, co oznacza, że od otrzymania Raportu nr 1 ze stycznia 2016 r., „Skargi Obywateli na Wymiar Sprawiedliwości”, DO DZIŚ MOJA SPRAWA NIE ZOSTAŁA MERYTORYCZNIE ROZPOZNANA. Nadto na złożone interwencje poselskie i senatorskie przez Panią Minister – Poseł na Sejm RP Beatę Kempę, Panią Poseł na Sejm RP Prof. Krystynę Pawłowicz, Pana Senatora RP Zbigniewa Cichonia – adwokata i członka Krajowej Rady Sądownictwa, w sprawie pokrzywdzonych w aferze Michaliny Jączek i Jana Jączka, zaadresowane do Ministra Sprawiedliwości RP – Prokuratora Generalnego, DO DZIŚ TEŻ NIE MA MERYTORYCZNEJ ODPOWIEDZI z Ministerstwa Sprawiedliwości , poza tworzeniem pozornych działań sprzecznych z rozumem i prawem. TYM SAMYM MINISTERSTWO SPRAWIEDLIWOŚCI NARUSZYŁO ART. 35 § 3 KPA, KTÓRY OKREŚLA MAKSYMALNY TERMIN ZAŁATWIENIA SPRAWY, A TAKŻE ZASADĘ ZAUFANIA DO ORGANÓW ADMINISTRACJI ZAWARTĄ ART. 8 KPA ORAZ ZASADĘ SZYBKOŚCI POSTĘPOWANIA ZAWARTĄ W ART. 12 § 1 KPA. Za uzasadnione w związku z tym należy uznać zobowiązanie Ministra Sprawiedliwości do ukarania funkcjonariusza Ministerstwa Sprawiedliwości winnych niezałatwienia sprawy w terminie na podstawie art. 38 KPA. W tym stanie rzeczy skarga jest uzasadniona stosownie do wykładni prawa dokonywanej przez sądy administracyjne, przykładowo w Wyroku NSA z dnia 19 kwietnia 2012 (sygn. akt II OSK 321/12) zauważono "O bezczynności organu administracji publicznej, w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. możemy mówić, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności." Ponadto w Uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 (sygn. akt I OPS 6/08 ) zawarta jest następująca wykładnia stosowania prawa: „Przepis art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ma zastosowanie także w przypadku, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organu - w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a tej ustawy - organ wyda akt lub dokona czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności.” Zaś w tezie wyroku NSA z dnia 5 lipca 2012 (sygn. akt II OSK 1031/12) zauważono: "O ile wydanie przez organ administracyjny na dzień orzekania przez Sąd żądanego rozstrzygnięcia sprawy czyni z natury rzeczy niemożliwymi zobowiązanie organu do działania, o tyle nie zwalnia to Sądu z obowiązku zbadania, czy w sprawie doszło do przewlekłego prowadzenia postępowania administracyjnego, a następnie oceny, czy miało ono miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz rozważania, czy zachodzą podstawy do wymierzenia organowi grzywny (art. 149 par. 1 i 2 p.p.s.a.). Podjęcie przez organ czynności procesowych powoduje, iż ustaje stan ewentualnej bezczynności organu, co uzasadnia umorzenie postępowania w zakresie skargi na bezczynność organu, ale nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania sądowego dotyczącego skargi strony na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ".
Wielce Szanowna Pani Premier Niniejszą skargę składam również na ręce Szanownej Pani Beaty Szydło Premiera Rządu Polskiego z ponownym wnioskiem o rzetelne, całościowe i niezwłoczne zbadanie opisanej sprawy i wydanie właściwej decyzji administracyjnej w tej sprawie. Nadto wnoszę o ukaranie skorumpowanych funkcjonariuszy publicznych, którzy przez PONAD OSIEM LAT z premedytacją ukrywają aferę finansową, w której zostałem oszukany, czerpią z tego bezprawia nieznane mi dokładnie korzyści materialne lub osobiste oraz uniemożliwiają mi odzyskanie środków pieniężnych znacznej wartości. Biorąc pod uwagę powyższe fakty i okoliczności, skarga jest konieczna i w pełni zasadna.
Jan Jączek |
Więcej:
Polecam sprawy poruszane w działach:
SĄDY
PROKURATURA
ADWOKATURA
POLITYKA
PRAWO
INTERWENCJE
- sprawy czytelników
Tematy w dziale dla inteligentnych:
ARTYKUŁY - tematy do przemyślenia z cyklu: POLITYKA - PIENIĄDZ - WŁADZA
"AFERY PRAWA" - Niezależne Czasopismo Internetowe redagowane jest przez dziennikarzy AP i sympatyków z całego świata których celem jest PRAWO, PRAWDA SPRAWIEDLIWOŚĆ DOSTĘP DO INFORMACJI ORAZ DOBRO CZŁOWIEKA |
uwagi i wnioski proszę wysyłać na adres: |
WSZYSTKICH INFORMUJĘ ŻE WOLNOŚĆ WYPOWIEDZI I SWOBODA
WYRAŻANIA SWOICH POGLĄDÓW JEST ZAGWARANTOWANA ART 54 KONSTYTUCJI
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ.
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być
ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie
dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska,
zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób.
Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.
1 - Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz
pozyskiwania i rozpowszechniania informacji.
2 - Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie
prasy są zakazane.
Komentowanie nie jest już możliwe.