AferyPrawa.com

opublikowano: 18-04-2013

2013.04.15 Pouczenie Zbigniewa Kękusia dla Sądu Rejonowego w Dębicy w związku z mającym się odbyć w dniu 18 kwietnia 2013 r. posiedzeniem Sądu w sprawie wydania postanowienia w przedmiocie zastosowania wobec Zbigniewa Kękusia tymczasowego aresztowania

Kraków, dnia 15 kwietnia 2013 r.

Zbigniew Kękuś

Sąd Rejonowy w Dębicy

Wydział II Karny

ul. Słoneczna 3

39-200 Dębica

Sygn. akt II K 854/10 (uprzednio: II K 451/06)

Dotyczy:

1. Pouczenie – w związku z zawiadomieniem z dnia 25 marca 2013 r. o mającym się odbyć w dniu 18 kwietnia 2013 r. posiedzeniu Sądu Rejonowego w Dębicy w przedmiocie zastosowania wobec mnie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania - w sprawie polskiego i europejskiego prawa w zakresie stosowania tymczasowego aresztowania.

2. Wniosek o rezygnację przez Sąd Rejonowy w Dębicy z zamiaru zastosowanie wobec mnie tymczasowego aresztowania.

3. Zawiadomienie, że zastosowanie wobec mnie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania będzie z naruszeniem prawa polskiego i europejskiego określonego w:

   1. art. 249 § 1 ustawy Kodeks postępowania karnego,

   2. art. 41.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,

   3. art. 5, p. 1, p. 3 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych wolności.

4. Zawiadomienie, że wobec:

   1. zarzutów postawionych mi w sprawie Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ przez prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Radosławę Ridan aktem oskarżenia z dnia 13 czerwca 2006 r. - Załącznik 3,

   2. prawa polskiego i europejskiego, podanego w p. II,

   3. prawa określonego w:

1. artykule 226 § 1 kk,

2. artykule 226 § 3 kk,

3. artykule 212 § 4 kk,

4. artykule 376 § 2 kpk

5. artykule 377 § 3 kpk

4. wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.10 2006 r., sygn. akt P 3/06 /Dz.U. Nr 190, poz. 1409/,

5. uzasadnienia do wyroku TK z dnia 11.10.2006 r., sygn. akt P 3/06 /Dz. U. Nr 190

6. treści strony 942 publikacji wydanej pod redakcją prof. dr hab. Andrzeja Zolla: „Kodeks karny część szczególna, Komentarz do art. 117 – 277 k.k.” , 3 wydanie, 2008r., LEX Wolters Kluwer business,

7. kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego Andrzeja Seremeta w dniu 23 sierpnia 2011 r. /sygn. akt PG IV KSK 699/11/ na moja korzyść do Sądu Najwyższego od wyroku z dnia 18 grudnia 2007 r. sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma w sprawie do sygn. akt II K 451/06, obecnie II K 854/10 – Załącznik 4,

8. wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012 r. /sygn. akt IV KK 272/12/, którym Sąd Najwyższy uchylił wyrok z dnia 18 grudnia 2007 r. sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma w sprawie do sygn. akt II K 451/06, obecnie II K 854/10 – Załącznik 5,

9. wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 15 września 2010 r. /sygn. akt II Ko 283/10/, którym Sąd Okręgowy uchylił wyrok z dnia 18 grudnia 2007 r. sędziego Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasza Kuczma w sprawie do sygn. akt II K 451/06, obecnie II K 854/10 - Załącznik 10,

10. postanowienia sędzi Sądu Rejonowego w Dębicy Beaty Stój z dnia 11 grudnia 2012 r. – Załącznik 6,

11. dowodów dostarczonych Sądowi Rejonowemu w Dębicy przez Wirtualną Polskę S.A. pismem z dnia 6 sierpnia 2007 r., karty 3098, 3099 akt sprawy sygn. II K 854/10 – Załącznik 7, Załącznik 8,

12. dowodów dostarczonych Sądowi Rejonowemu w Dębicy przez Interię.PL S.A. pismem z dnia 1 października 2007 r., karta 3183 akt sprawy sygn. II K 854/10 - Załącznik 9,

wydanie przez Sąd Rejonowego w Dębicy postanowienia w przedmiocie zastosowania wobec mnie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania będzie spowodowane zamiarem pozbawienia mnie tam życia, /jak prokuratorzy i sędziowie z Krakowa zamordowali w areszcie w Krakowie 2008 r. niewinnego przedstawionych mu zarzutów 33-letniego obywatela Rumunii Claudiu Crulica/.

5. Zawiadomienie, że w przypadku wydania przez Sąd Rejonowy w Dębicy, z naruszeniem prawa polskiego i europejskiego podanego w p. II, postanowienia w przedmiocie zastosowania wobec mnie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania i umieszczenia mnie w areszcie, podejmę tam protest głodowy - nie będę jadł, ani pił - i będę go kontynuował do dnia zwolnienia mnie z aresztu.

Uzasadnienie

W dniu 12 kwietnia 2013 r. doręczono mi Zawiadomienie Sądu Rejonowego w Dębicy Wydział II Karny: – Załącznik 1:

„Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny /adres – ZKE/ Dnia 25/03/2013 Sygnatura akt II K 854/10 Stawiennictwo nieobowiązkowe Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ ZAWIADOMIENIE Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny zawiadamia Pana jako oskarżonego z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk o terminie posiedzenia w przedmiocie zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, które odbędzie się dnia 18 kwietnia 2013 r. o godz. 09:00 sala 9 w Sądzie Rejonowym w Dębicy. Sekretarz Sądowy /podpis nieczytelny – ZKE/”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, Zawiadomienie z dnia 25 marca 2013 r. – Załącznik 1

Sąd zamierza zastosować wobec mnie środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania, który – jak powszechnie wiadomo - ze względu na swój izolacyjny charakter jest dużo bardziej dotkliwy dla osadzonego, niż pobyt w więzieniu dla skazanych. Aresztowani nie mają, w przeciwieństwie do skazanych, prawa do rozmów telefonicznych i przepustek. Ich korespondencja jest cenzurowana przez organ śledczy, co powoduje niejednokrotnie wielotygodniowe opóźnienia poczty. Widzenia z najbliższymi uzależnione są od zgody prokuratora.

W związku z powyższym pouczam Sąd Rejonowy w Dębicy, że w sprawie sygn. II K 854/10 nie zachodzą określone w art. 249 § 1 i w art. 258 ustawy Kodeks postępowania karnego okoliczności zastosowania wobec mnie tymczasowego aresztowania. Tymczasowe aresztowanie jest dopuszczalne wtedy, gdy istnieje przesłanka ogólna i jedna z podstaw szczególnych. Kluczowe dla omawianego zagadnienia jest zastosowanie spójnika „i”. W sprawie sygn. akt II K 854/10 nie zachodzi pierwszy, najważniejszy warunek zastosowania wobec mnie tymczasowego aresztowania, tj. przesłanka ogólna, przedstawiona w prawie określonym w art. 249 Kodeksu postępowania karnego, który stanowi: „§ 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo.”

To logiczne, oczywiste, że nie można stosować tak drastycznego środka zapobiegawczego jak areszt tymczasowy wobec oskarżonego, co do którego Sąd /prokurator/ nie zebrał dowodów wskazujących na duże prawdopodobieństwo, że popełnił przestępstwo. Nie można umieścić w areszcie oskarżonego – z wszystkimi tego następstwami dla niego – który może być niewinny /ja jestem niewinny/ przypisanych mu czynów. Jeśli zatem Sąd Rejonowy w Dębicy chce zastosować wobec mnie tymczasowe aresztowanie … musi posiadać dowody, które wskazują na duże prawdopodobieństwo, że ja popełniłem przestępstwo, tj. że jestem sprawcą czynów przypisanych mi aktem oskarżenia.

Wskazać zatem należy, że sprawa sygn. II K 854/10 jest kontynuacją sprawy Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. II K 451/06, co poświadczyła sędzia referent Beata Stój w piśmie do mnie z dnia 21 kwietnia 2011 r. – Załącznik 2: „Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny /adres – ZKE/ Data wysłania 21/04/2011 Sygnatura akt II K 854/10 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny informuje Pana, że:
- sprawa II K 451/06 po wznowieniu toczy się pod sygnaturą II K 854/10, (…) Sędzia Sądu Rejonowego Beata Stój ”
Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/1/ (uprzednio II K 451/06), pismo sędzi Beaty Stój z dnia 21

kwietnia 2011 r. – Załącznik 2

W sprawie Sądu Rejonowego w Dębicy sygn. akt II K 451/06 /obecnie II K 854/10/ byłem oskarżony aktem oskarżenia z dnia 13 czerwca 2006 r. przez prokuratora Prokuratury Rejonowej Kraków Śródmieście Wschód Radosławę Ridan o popełnienie osiemnastu przestępstw, tj. o to, że – Załącznik 3:

1. Czyn I, III-XVI – w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasuznieważyłem w związku z pełnieniem obowiązków służbowych /art. 226 § 1 k.k./ i zniesławiłem /art. 212 § 2 k.k./ za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl piętnaścioro sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego w Krakowie - SSO Maja Rymar /była Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie/ SSO Ewa Hańderek,SSO Teresa Dyrga, SSR Agata Wasilewska-Kawałek, SSO Agnieszka Oklejak, SSO Danuta Kłosińska, SSR Izabela Strózik,SSO Anna Karcz-Wojnicka, SSO Jadwiga Osuch, SSO Małgorzata Ferek, SSA Włodzimierz Baran /były Prezes Sądu Apelacyjnego w Krakowie/, SSA Jan Kremer, SSA Maria Kuś-Trybek, SSA Anna Kowacz-Braun, SSA Krzysztof Sobierajski.

2. Czyn II – w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu zniesławiłem /art. 212 § 2 kk/ za pośrednictwem Internetu, tj. portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, adwokata Wiesławę Zoll, pełnomocnika mojej żony w prowadzonym przez Sąd Okręgowy w Krakowie i Sąd Apelacyjny w Krakowie w latach 1997-2006 postępowaniu z mojego powództwa o rozwód /sygn. akt XI CR 603/04/.

3. Czyn XVII - w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu znieważyłem /art. 226 § 3 k.k./ i zniesławiłem /art. 212 § 2 k.k./ za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl konstytucyjny organ Rzeczypospolitej Polskiej, Rzecznika Praw Obywatelskich w osobie piastującego ten urząd Andrzeja Zolla

4. Czyn XVIII - w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu rozpowszechniałem za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony internetowej www.zkekus.w.interia.pl, wiadomości z rozprawy sądowej prowadzonej z wyłączeniem jawności - art. 241 § 2 k.k.

Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ akt oskarżenia prokurator Radosławy Ridan z dnia 12 czerwca 2006 r. – Załącznik 3

W dniu 18 grudnia 2007 r. sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy Tomasz Kuczma wydał wyrok /sygn. akt II K 451/06/, którym uznał mnie za winnego popełnienia wszystkich czynów przypisanych mi przez prokurator R. Ridan aktem oskarżenia z dnia 13.06.2006 r. Ja nie popełniłem żadnego z tych czynów, tzn. nie ja byłem osobą, która na portalu www.zgsopo.webpark.pl i na stronie http://zkekus.w.interia.pl umieszczała przypisane mi przez prokurator R. Ridan materiały. Umieszczały je tam inne niż ja, mieszkające w Warszawie osoby. Z tego powodu, w dniu 23 sierpnia 2011 r. Prokurator Generalny Andrzej Seremet wniósł kasację /sygn. akt PG IV KSK 699/11/ do Sądu Najwyższego kasację na moją korzyść od wyroku z dnia 18.12.2007 r. podając w niej między innymi – Załącznik 4: „Warszawa, dnia 22 sierpnia 2011 r. Rzeczpospolita Polska Prokurator Generalny PG IV KSK 699/11 Sąd Najwyższy Izba Karna Kasacja Prokuratora Genralnego od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r., sygnatura akt II K 451/6 Na podstawie art. 521 kpk zaskarżam wymieniony wyrok w zakresie czynów opisanych w pkt II i XVIII jego części dyspozytywnej w całości na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia.

Na podstawie art. 523 § 1 kpk, art. 526 §1 kpk i art. 537 § 1 i 2 kpk zaskarżam I. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa procesowego a mianowicie art. 366 § 1 kpk, (…).

II. rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku, naruszenie przepisu prawa procesowego, a mianowicie art. 7 kpk, polegające na dokonaniu, wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego, dowolnej oceny dowodów, (…) Odnosząc się do ustaleń sądu, w zakresie współdziałania Zbigniewa Kękusia z inna nieustaloną osobą w toku dokonywania czynów zabronionych opisanych w pkt II i XVIII części dyspozytywnej wyroku sądu rejonowego, należy zauważyć, że w aktach nie istnieje taki dowód, który mógłby być skutecznie wykorzystany do poczynienia tego typu ustaleń. W realiach niniejszej sprawy, zebrany materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, czy Zbigniew Kękuś jest sprawcą, współsprawcą, podżegaczem, pomocnikiem, czy też w ogóle nie miał świadomości, że pisma przez niego sporządzone, a skierowane do różnych instytucji zostaną zamieszczone na wskazanych stronach internetowych.

(…) W tej sytuacji wniesienie kasacji z urzędu na korzyść oskarżonego Zbigniewa Kękusia jest uzasadnione. Z upoważnienia Prokuratora Generalnego Robert Hernand Zastępca Prokuratora Generalnego
Dowód : Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od

prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06/ – Załącznik 4

Wskazać należy, że jakkolwiek Prokurator Generalny wniósł kasację w zakresie 2 czynów wyroku z dnia 18.12.2007 r. i Sąd Najwyższy wydał wyrok w zakresie tych 2 czynów, to zarzuty Prokuratora Generalnego i Sądu Najwyższego dotyczą wszystkich 18 czynów przypisanych mi wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. /oraz aktem oskarżenia z dnia 13.06.2006 r./.

Wszystkie przypisane mi czyny zostały bowiem popełnione za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony www.zkekus.w.interia.pl. Prokurator Generalny nie mógł wnieść kasacji w zakresie wszystkich 18 czynów przypisanych mi wyrokiem z dnia 18.12.2007 r. ponieważ wcześniej, w dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał wyrok, którym uchylił wyrok sędziego T. Kuczma z dnia 18.12.2007 r., wznowił sprawę przeciwko mnie i przekazał ją do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy w zakresie pozostałych szesnastu czynów, tj. czynów I, III-XVII – patrz: strona 5 niniejszego pisma i Załącznik 9.

Artykuł 519 ustaw Kodeks postępowania karnego stanowi: „Od prawomocnego wyroku sądu odwoławczego kończącego postępowanie może być wniesiona kasacja.” Z tej przyczyny Prokurator Generalny wniósł w dniu 23.08.2011 r. kasację na moją korzyść w zakresie dwóch pozostałych czynów prawomocnego wyroku z dnia 18.12.2007 r.

W dniu 26 stycznia 2012 r. Sąd Najwyższy wydał wyrok, którym uznał kasację Prokuratora Generalnego za zasadną, uchylił skazujący mnie wyrok z dnia 18.12.2007 r. wznowił postępowanie i przekazał sprawę sygn. II K 451/06 do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Dębicy w zakresie czynów II i XVIII, podając w uzasadnieniu między innymi – Załącznik 5: „ Kasacja okazała się zasadna. Ma rację skarżący, że analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje na to, iż w zakresie rozstrzygnięć zawartych w punktach II i XVIII zaskarżony wyrok został wydany na podstawie niepełnego materiału dowodowego oraz bez wyjaśnienia wszystkich okoliczności, co stanowi naruszenie art. 366 § 1 k.p.k. Nadto, Sąd Rejonowy dokonał ustaleń faktycznych wbrew wymaganiom określonym w art. 7 k.p.k., nie stosując się do zasady swobodnej oceny dowodów i przeprowadzając w istocie dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego. W efekcie poczynił ustalenia faktyczne, które nie mają jakiegokolwiek oparcia w dowodach ujawnionych na rozprawie, a wręcz są sprzeczne z treścią tych dowodów .”

Dowód : Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r. – Załącznik 5

Stanowisko tożsame ze stanowiskiem Prokuratora Generalnego i Sądu Najwyższego zaprezentowała sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy – prezes tego Sądu – sędzia Beata Stój, która do sygn. akt II K 854/10 rozpoznaje sprawę sygn. II K 451/06 po uchyleniu wyroku sędziego T. Kuczma, wznowieniu postępowania sygn. II K 451/06 wyrokami wznowieniowym Sądu Okręgowego w Rzeszowie i Sądu Najwyższego oraz przekazaniu sprawy Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania w zakresie wszystkich 18 czynów przypisanych mi aktem oskarżenia prokurator R. Ridan z dnia 13 czerwca 2006 r. W postanowieniu, które wydała w dniu 11 grudnia 2012 r., sędzia Beata Stój, refernt w sprawie sygn. II K 854/10, a zarazem prezes Sądu Rejonowego w Dębicy podała - Załącznik 6:
„Sygn. akt II K 854/10 POSTANOWIENIE Dnia 11 grudnia 2012 r. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II karny w składzie: Przewodniczący: SSR Beata Stój Protokolant: st. sekr. sąd. /imię i nazwisko Sekretarza – ZKE/ po rozpoznaniu w sprawie Zbigniewa Kękusia oskarżonego o przestępstwa z art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i inne wniosku oskarżonego o stwierdzenie niewłaściwości i przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi na podstawie art. 35 k.p.k. postanawia nie uwzględnić wniosku.

UZASADNIENIE Oskarżony Zbigniew Kękuś złożył wniosek o skierowanie sprawy na posiedzenie i wydanie postanowienia o niewłaściwości sądu. Oskarżony podnosił, że sądem właściwym miejscowo jest sąd w Warszawie, gdyż to tam popełniono przestępstwo, jak wynika z pism operatorów internetowych Wirtualnej Polski S.A. i Interim.PL S.A.

Przestępstwa, których popełnienie zarzuca się Zbigniewowi Kękusiowi, są w zasadzie przestępstwami formalnymi, a miejscem ich popełnienia, jako że miały zostać popełnione za pośrednictwem Internetu, może być także miejsce, gdzie znajduje się serwer, na którym zostały zapisane treśi rozpowszechniane w sieci (tak m.in. Patrycja Kozłowska-Kalisz w Komentarzu do art. 6 Kodeksu karnego, SIP Lex. Lex Omega, 45/2012). Istotnie z informacji uzyskanych od Wirtualnej Polski wynika, że strona www.zgsopo.webpark.pl założona została przez osobę mieszkającą w Warszawie, niemniej nie ustalono, kto i gdzie założył stronę http:/zkekus.w.interia.pl/, na której także umieszczano obraźliwe treści. W tej sytuacji właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze, czyli w tym przypadku Sąd Rejonowy dla Krakowa – Śródmieścia. Z uwagi na to, iż Sąd ten został wyłączony od rozpoznania tej sprawy i przekazano ją do Sądu Rejonowego w Dębicy, tutejszy Sąd pozostaje właściwy do jej rozpoznania. Na marginesie należy zauważyć, że przekazanie sprawy według właściwości do innego sądu może nastąpić jedynie wtedy, gdy właściwość ta nie budzi wątpliwości, tymczasem w niniejszej sprawie są uzasadnione wątpliwości co do miejsca popełnienia czynów. Z uwagi na powyższe Sąd nie uwzględnił wniosku oskarżonego i orzekł, jak w sentencji postanowienia. Na oryginale właściwe podpisy Starszy Sekretarz /imię i nazwisko Sekretarza – ZKE/”
Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie z dnia 11 grudnia 2012 r. prezesa Sądu

Beaty Stój – Załącznik 6

Sędzia Beata Stój prowadzi zatem od ponad dwóch lat rozprawę – pierwszą rozprawę prowadziła w dniu 15 marca 2011 r. – główną w sprawie przeciwko mnie, w której aktem oskarżenia z dnia 13.06. 2006 r. prokurator R. Ridan oskarżyła mnie o popełnienie 18-u podanych na stronach 3, 4 niniejszego pisma czynów, które według aktu oskarżenia - Załącznik 3:

1. popełniłem ja,

2. popełniłem ja w Krakowie,

3. popełniłem ja w Krakowie za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony www.zkekus.w.interia.pl,

mimo że w osobiście przez nią sporządzonym postanowieniu z dnia 11 grudnia 2012 r. poświadczyła jej wiedzę o tym, że stronawww.zgsopo.webpark.pl założona została przez osobę mieszkającą w Warszawie /Wirtualna Polska podała w piśmie z dnia 6.08.2007 r. dane personalne tej osoby –Załącznik 8/ oraz że prokurator Radosława Ridan nie ustaliła podczas postępowania przygotowawczego, kto i gdzie założył stronę http:/zkekus.w.interia.pl.

Ponieważ sędzia B. Stój powołała się – jak w kasacji z dnia 23.08.2011 r. Prokurator Generalny oraz w wyroku z dnia 26.01.2012 r. Sąd Najwyższy – na jedyne w sprawie przeciwko mnie zebrane przez Sąd Rejonowy w Dębicy wiarygodne dowody, tj. na pisma operatorów internetowych, Wirtualnej Polski S.A. i Interii.PL S.A., przypomnę treść dostarczonych przez nie Sądowi pism. Wirtualna Polska S.A. podała w piśmie z dnia 6 sierpnia 2007 r. – Załącznik 7:

„Wirtualna Polska /adres – ZKE/ Gdańsk, 6 sierpnia 2007 sędzia Tomasz Kuczma Sąd Rejonowy /adres – ZKE/ dotyczy: II K 451/06 W odpowiedzi na pismo z dnia 2007-07-02 w sprawie II K 451/06 informuję, że:

1. właścicielem strony internetowej www.webpark.pl jest użytkownik portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo posługujący się kontem email zgsopo@wp.pl

2. w zbiorze danych osobowych „Wirtualna Polska” zostały zapisane dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo

3. w systemie portalu „Wirtualna Polska” zostały zapisane informacje dotyczące logowania użytkownika o identyfikatorze zgsopo do usługi poczta.wp.pl, nie zostały jednak wymienione w nadesłanym postanowieniu.

Informacje o których mowa w pkt. 2 przesyłam w załączeniu.

Jednocześnie informuję, że dane osobowe wpisane przez użytkownika nie są przez nas w żaden sposób weryfikowane. Załączniki: 1. dane osobowe użytkownika zgospo ze zbioru danych osobowych „Wirtualna Polska” z poważaniem” /nazwa stanowiska, imię i nazwisko – ZKE/.

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, pismo „Wirtualna Polska” z dnia 6 sierpnia 2007r., karta 3098 – Załącznik 7

W załączeniu do zacytowanego wyżej pisma podano dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska”, właściciela strony internetowejwww.webpark.pl o identyfikatorze zgsopo. Nie były to moje dane, lecz dane mieszkającego w Warszawie Prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca – Krzysztofa Łapaja. Wirtualna Polska podała między innymi - Załącznik 8:„Login: zgsopo Imię: Krzysztof Nazwisko: Łapaj (…) Adres ul. (…) Miasto: Warszawa ”

Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, pismo „Wirtualna Polska” z dnia 6 sierpnia 2007r., dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo, karta

3099 – Załącznik 8

Powinno być oczywiste dla sędzi Beaty Stój, że Krzysztof Łapaj zamieszkały w Warszawie, to nie … Zbigniew Kękuś z Krakowa. Jak się okazuje, nie jest.

Interia.PL S.A. zawiadomiła Sąd Rejonowy w Dębicy pismem z dnia 1 października 2007r. – Załącznik 9:

„INTERIA.PL S.A. /adres – ZKE/ Kraków, dnia 01.10.2007r. Sąd Rejonowy w Dębicy /adres – ZKE/ Dot. Sygn. akt II K 451/06 W nawiązaniu do Państwa postanowienia INTERIA.PL S.A. uprzejmie odpowiada, co następuje:
Dane związane z kontem: zkekus@interia.pl

i stroną WWW: http://zkekus.w.interia.pl/

Data założenia: 2004-10-26 21:17:23

Numer IP założenia: 62.179.56.131

Data ostatniego połączenia WWW: 2006-07-25 18:53:23

Numer IP ostatniego połączenia WWW: 84.10.15.191

Data ostatniego połączenia FTP: 2006-07-26 07:53:15

Numer IP ostatniego połączenia FTP: 84.10.15.191

Użytkownik nie podał danych osobowych.

Uprzejmie informujemy, że obszerne poszukiwania w logach archiwalnych systemu miasto.interia.pl nie wykazały aktywności użytkownika strony http://zkekus.w.interia.pl/ w okresie od 13 września 2005 roku do dnia 30 września 2005 roku. Logami z okresu wcześniejszego nie dysponujemy, natomiast logi z okresu późniejszego, aż do ostatniego dnia użytkowania konta zawierają zapisy połączeń użytkownika. Z poważaniem, Dział Bezpieczeństwa INTERIA PL S.A.”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06, pismo z dnia 1 października 2007r. INTERIA.PL.S.A., karta 3183 – Załącznik 9

Interia.PL S.A. nie dostarczyła Sądowi Rejonowemu w Dębicy żadnych danych za cały okres objęty aktem oskarżenia, tj. od stycznia 2003 r. do września 2005 r., bo podała, że:

1. strona www.zkekus.w.interia.pl została założona w dniu 26.10.2004 r., /a zatem nikt nie mógł logować się na niej od – jak podano w akcie oskarżenia – stycznia 2003 r./,

2. w okresie od 13 września 2005 r. do 30 września 2005 r. nie było logowań,

3. danymi za okres wcześniejszy – a zatem od dnia 26.10.2004 r. do dnia 12 września 2005 r. – już nie dysponowała.

4. użytkownik strony www.zkekus.w.interia.pl nie podał danych osobowych.

W podsumowaniu podanych wyżej faktów, mających poświadczenie w dokumentach/dowodach zebranych przez Sąd Rejonowy w Dębicy w sprawie sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ wskazać należy, że w sprawie tej nie istnieje podstawowa przesłanka do zastosowania wobec mnie aresztu tymczasowego, tj. przesłanka ogólna określona w art. 249 § 1 kpk. Zebrane przez Sąd dowody nie tylko nie wskazują dużego prawdopodobieństwa, że ja popełniłem przestępstwa przypisane mi przez prokurator R. Ridan w akcie oskarżenia z dnia 13.06.2006 r., ale wskazują, że nie ja byłem sprawcą tych czynów. Są to dowody w postaci pism Wirtualnej Polski S.A. z dnia 6.08.2007 i Interii.PL z dnia 1 października 2007 r.

Ich obecność w aktach sprawy sygn. II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ poświadczyli Prokurator Generalny w kasacji z dnia 23.08.2010.r, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26.01.2012 r. i sędzia Sądu Rejonowego w Dębicy, prezes tego Sądu, Beata Stój w postanowieniu z dnia 11 grudnia 2012 r.

Zamiar Sądu Rejonowego w Dębiyc tymczasowego umieszczenia mnie w areszcie bierze się zatem z:

1. nieznajomości przez sędziego, który ten zamiar ujawnił, prawa określonego w art. 249 § 1 kpk, lub

2. niezapoznania się przez sędziego, który ten zamiar ujawnił z aktami sprawy sygn. II K 854/10, w tym ze znajdującymi się tam, wymienionymi wyżej dowodami.

xxx

Na udowodnieniu, że w sprawie przeciwko mnie sygn. II K 854/10 nie istnieje określona w art. 249 § 1 kpk przesłanka ogólna, warunek sine qua non, dopuszczający umieszczenie mnie w areszcie, mógłbym poprzestać, zakończyć niniejsze pismo.

Udowodnię jednak także, że w aktach sprawy sygn. II K 854/10 nie tylko brak dowodów wskazujących, że ja jestem sprawcą czynów przypisanych mi w akcie oskarżenia, ale że:

1. czyny przypisane mi z artykułu:

   1. 226 § 1 kk,

   2. 226 § 3 kk,

nie są przestępstwami w sprawie przeciwko mnie,

2. czyn z art. 212 § 2 kk jest ścigany z oskarżenia prywatnego, a nie publicznego.

Ad. I.1

Prokurator R. Ridan oskarżyła mnie w przypadku 15 sędziów wymienionych na stronie 3 niniejszego pisma o ich znieważenie w związku z pełnieniem obowiązków służbowych /art. 226 § 1 kk / i zniesławienie /art. 212 § 2 kk/, tj. w przypadku czynów I, III – XVI podała, że mnie oskarża – Załącznik 3: „o przest. z art. 226 § 1kk i art. 212 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, akt oskarżenia z dnia 12 czerwca 2006 r. – Załącznik 3

Poświadczył to Sąd Rejonowy w Dębicy, podając w Zawiadomieniu z dnia 25 marca 2013 r. – Załącznik 1: „Sąd Rejonowy w Dębicy II Wydział Karny zawiadamia Pana jako oskarżonego z art. 226 § 1 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.”
Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, Zawiadomienie z dnia 25 marca 2013 r. – Załącznik 1

Jestem oskarżony o popełnienie znieważenia w.w. 15 sędziów w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, tj. za pośrednictwem portaluwww.zgsopo.webpark.pl i strony www.zkekus.w.interia.pl. W tym miejscu wskazać należy, że w dniu 11 października 2006 r. Trybunał Konstytucyjny wydał wyrok, którym orzekł: „1. Art. 226 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, ze zm.) w zakresie, w jakim penalizuje znieważenie funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej dokonane niepublicznie lub dokonane publicznie, lecz nie podczas pełnienia czynności służbowych , jest niezgodny z art. 54 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. ”

W uzasadnieniu do wyroku z dnia 11.10.2006r. TK podał między innymi: „ Rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Trybunału Konstytucyjnego oznacza, że od momentu wejścia w życie wyroku niedopuszczalne staje się ściganie z tytułu zniewagi funkcjonariusza publicznego dokonanej, czy to publicznie, czy niepublicznie, wyłącznie w związku z jego czynnościami służbowymi, a nie podczas wykonywania tych czynności. Utrzymany w mocy zakres kwestionowanego przepisu umożliwia więc ściganie z oskarżenia publicznego zniewagi funkcjonariusza dokonanej podczas wykonywania czynności służbowych. Poza hipotezą tego przepisu pozostają natomiast znieważające wypowiedzi publiczne i niepubliczne formułowane poza czasem pełnienia funkcji służbowych, bez względu na to, czy pozostają one w związku czy też nie z pełnieniem tych funkcji.”

Źródło: Uzasadnienie do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.10.2006r., P 3/06; OTK Z.U. z 2006r., Nr 9A, poz. 121.

Ponieważ art. 190. 1. Konstytucji stanowi: „Orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne.”, wyrok TK z dnia 11.10.2006 r. wszedł w życie z dniem jego ogłoszenia, tj. 19.10.2006 r. /Dz. U. Nr 190, poz. 1409/. Z tego powodu w dniu 15 września 2010 r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie wydał wyrok, którym uchylił skazujący mnie wyroku sędziego T. Kuczmy z dnia 18.12.2007 r., wznowił postępowanie sygn. akt II K 451/06 i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania w zakresie czynów I, III-XVII, podając – Załącznik 10: „Sygn. akt II Ko 283/10 Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej Dnia 15 września 2010r. Sąd Okręgowy w Rzeszowie Wydział II Karny w składzie: Przewodniczący: SSO Piotr Moskwa, Sędziowie SSO Andrzej Borek (spraw.) SSR del. do SO Marcin Świerk Protokolant /imię i nazwisko Protokolanta – ZKE/ po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 15 września 2010r. wniosku obrońcy skazanego Zbigniewa Kękusia o wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 na podstawie art. 540 § 2 i art. 547 § 2 kpk wznawia postępowanie w sprawie II K 451/06 w punktach I, III – XVII wyroku i uchyla w tej części wyrok Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007r., sygn. akt II K 451/06 i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu w Dębicy do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

(…) Wznowienie postępowania w niniejszej sprawie jest zasadne w zakresie w jakim obrońca wskazuje na rażące naruszenie prawa materialnego, które mogło mieć istotny wpływ na treść orzeczenia – art. 226 § 1 kk. (…).”

Dowód: Sąd Okręgowy w Rzeszowie, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15.092010r. – Załącznik 10

Sąd Rejonowy w Dębicy ściga mnie zatem /po raz drugi/ za 15 czynów - i ścigając mnie za nie, ma zamiar umieścić mnie w areszcie - które od ponad 6 lat, tj. dnia 19 października 2006 r. nie są przestępstwami, lecz potwierdzonym przez Trybunał Konstytucyjny korzystaniem przez ich sprawców z konstytucyjnego prawa do wolności słowa.

Wskazać należy, że prokurator R. Ridan oskarżyła mnie w przypadku czynów I, III – XVI o popełnienie przestępstw z art. 226 § 1 kk w zbiegu z art. 212 § 2 kk. Tymczasem czyn z art. 212 § 2 kk jest z mocy prawa określonego w art. 212 § 4 kk, z oskarżenia prywatnego – więcej na ten temat w p. Ad. II.2 s. 8.

Z tej przyczyny, w identycznej co do jej kwalifikacji prawnej – art. 226 § 1 kk w zbiegu z art. 212 § 2 kk - z moją, sprawie przeciwko A.L., Sąd Najwyższy uchylił skazujący go wyrok i wznowił postępowanie, a następnie Sąd Okręgowy w Warszawie umorzył z przyczyn podanych w przypisie I postępowanie w zakresie określonym wyrokiem wznowieniowym¹.

Umorzył z tej przyczyny, że z mocy wyroku TK z dnia 11.10.2006 r. /Dz.U Nr 190, poz. 1409/ niedopuszczalne jest ściganie z art. 226 § 1 kk w zakresie, w jakim penalizował znieważenie funkcjonariusza publicznego w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, a ściganie z art. 212 § 2 kk odbywa się z mocy prawa określonego w art. 212 § 4 kk w trybie prywatnoskargowym.

Wszyscy sędziowie uznani przez prokurator R. Ridan w akcie oskarżenia przeciwko mnie za pokrzywdzonych są z wykształcenia prawnikami, czynnie pracującymi w zawodzie sędziego i posiadającymi rozległą wiedzę, a także doświadczenie życiowe pozwalające na samodzielnie wystąpienie z oskarżeniem prywatnym.

Ad. I.2

W akcie oskarżenia z dnia 13 czerwca 2006 r. prokurator Radosława Ridan podała – Załącznik 3: „Oskarżam Zbigniewa Kękusia (…) ojca dwojga dzieci w wieku 19 i 15 lat pozostających na jego utrzymaniu, z zawodu ekonomistę, zatrudnionego jako Dyrektor Obszaru Zarządzania Zakupami, Nieruchomościami i Kosztami Banku Zachodniego WBK SA (…) o to, że: (…) XVII. w okresie od stycznia 2003r. do maja 2005r. – w Krakowie działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu – za pośrednictwem portalu internetowego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca - www.zgsopo.webpark.pl i założonej przez siebie strony pod domeną zkekus.w.interia.pl znieważył Andrzeja Zolla piastującego urząd Rzecznika Praw Obywatelskich używając wobec niego słów obraźliwych i pomówił go o takie postępowanie i właściwości, które mogą poniżyć go w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla piastowanego urzędu to jest o przest. z art. 226 § 3 kk i art. 212 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk.

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio: II K 451/06/ akt oskarżenia z dnia 2006r., karta 2421, 2422 – Załącznik 3

Artykuł 226 § 3 Kodeksu karnego stanowi: „Kto publicznie znieważa lub poniża konstytucyjny organ Rzeczypospolitej Polskiej , podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.”

Tymczasem w Komentarzu do kodeksu karnego wydanego pod redakcją prof. Andrzeja Zolla podano: „Art. 226 § 3. (…) Przedmiot czynności wykonawczej (…) Przedmiotem czynności wykonawczej typu czynu zabronionego opisanego w art. 226 § 3 są konstytucyjne organy Rzeczypospolitej Polskiej. Zakres znaczeniowy tego terminu jest sporny w doktrynie (por. A. Zoll (w: ) Kodeks Karny …, red. A. Zoll, s. 736. (…) W doktrynie słusznie jednak wskazano, iż nie każdy organ konstytucyjny jest jednocześnie organem Rzeczypospolitej Polskiej, tzn. takim, który jest powiązany z wykonywaniem jednego z trzech rodzajów władzy w odniesieniu do państwa. Według tego poglądu organami RP są zatem tylko: Sejm, Senat, Prezydent RP, Rada Ministrów, ministrowie, Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, Naczelny Sąd Administracyjny .” - Źródło: Kodeks karny część szczególna, Komentarz do art. 117 – 277 k.k. pod redakcją Andrzeja Zolla, 3 wydanie, 2008r., LEX Wolters Kluwer business, s. 942.

Większość ekspertów w dziedzinie prawa karnego prezentuje pogląd tożsamy z tym z Komentarza pod red. prof. Andrzeja Zolla, że – z podanej wyżej przyczyny – Rzecznik Praw Obywatelskich nie jest konstytucyjnym organem Rzeczypospolitej Polskiej Skoro Rzecznik Praw Obywatelskich nie jest konstytucyjnym organem Rzeczypospolitej Polskiej, to nikt nie mógł popełnić czynu z pkt. XVII aktu oskarżenia przeciwko mnie z dnia 13 czerwca 2006 r. tj. określonego jako przestępstwo w art. 226 § 3 kk i polegającego na znieważeniu konstytucyjnego organu Rzeczypospolitej Polskiej, Rzecznika Praw Obywatelskich, w osobie piastującego ten urząd prof. A. Zolla.

Co się tyczy oskarżenia mnie przez prokurator R. Ridan o popełnienie w przypadku sprawującego urząd RPO, prof. A. Zolla przestępstwa z art. 226 § 3 kk w zbiegu z art. 212 § 2 kk wskazać należy, że obejmują go wyjaśnienia na temat prywatnego trybu ścigania z art. 212 § 2 kk, podane w p. Ad. II, strona 8.

Prof. A. Zoll, nie dość, że jako RPO że nie był konstytucyjnym organem RP, zatem jako takowego zniesławić go także nie można, to gdyby osobiście czuł się zniesławiony, posiadając wykształcenie prawnicze, czynnie pracując w zawodach prawniczych – w tym m.in. sędzia, prezes sądu konstytucyjnego, tj. Trybunału Konstytucyjnego, przewodniczący przez dwie kadencje Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Karnego przy Ministrze Sprawiedliwości, przez wiele lat kierownik Katedry Prawa Karnego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie - posiada rozległą wiedzę, a także doświadczenie życiowe pozwalające na samodzielnie wystąpienie z oskarżeniem prywatnym.

Ad. II

W akcie oskarżenia z dnia 13 czerwca 2006 r. prokurator Radosława Ridan podała – Załącznik 3: „Oskarżam Zbigniewa Kękusia (…) ojca dwojga dzieci w wieku 19 i 15 lat pozostających na jego utrzymaniu, z zawodu ekonomistę, zatrudnionego jako Dyrektor Obszaru Zarządzania Zakupami, Nieruchomościami i Kosztami Banku Zachodniego WBK SA (…) o to, że: (…) że w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r. – w Krakowie działając z wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, znieważył publicznie używając wobec niej słów obraźliwych – za pośrednictwem portalu internetowego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca – www.zgsopo.webpark.pl oraz strony internetowej pod domeną www.zkekus.w.interia.pl – Wiesławę Zoll i pomówił ją o takie postępowanie i właściwości, które mogaą poniżyc ją w opinii publicznej i narazić na utratę zaufania potrzebnego dla wykonywania zawodu adwokata, tj. przestępstwa z art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 212 § 2 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go na karę grzywny w wymiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych przy określeniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 (sto) złotych.”

Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06, wyrok sędziego T. Kuczma z dnia 18 grudnia 2007 r.

Tymczasem przestępstwo z art. 212 § 2 kk jest ścigane z oskarżenia prywatnego, artykuł 212 § 4 k.k. stanowi: „Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.”

Dopuszczalność ścigania z art. 212 § 2 kk wyłącznie z oskarżenia prywatnego poświadczył nawet Trybunał Konstytucyjny, podając w uzasadnieniu do wyroku wydanego w dniu 11.10.2006 r. między innymi: „ Na marginesie należy dodać, że ewentualna odpowiedzialność za przekroczenie granic dozwolonej prawem krytyki osób publicznych oceniana jest na płaszczyźnie zniesławienia (art. 212 k.k.), ściganego w trybie prywatnoskargowym. Oznacza to - przy odrzuceniu zniewagi jako formy wyrażania krytyki - że wszyscy funkcjonariusze publiczni, jak i osoby prywatne są traktowani równo w zakresie ochrony czci i dobrego imienia.”

Źródło: Uzasadnienie do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.10.2006r., P 3/06; OTK Z.U. z 2006r., Nr 9A, poz. 121.

W Komentarzu do części szczególnej kodeksu karnego wydanego pod redakcją Andrzeja Zolla w kwestii trybu ścigania z art. 212 § 2 kk podano: „Art. 212 Tryb ścigania. Przestępstwo zniesławienia zarówno w trybie podstawowym jak i kwalifikowanym jest ścigane z oskarżenia prywatnego (art. 212 § 4). Oznacza to, że ustawodawca możliwość pociągnięcia sprawcy do odpowiedzialności karnej uzależnił od woli pokrzywdzonego. (…) W sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego akt oskarżenia może też wnieść prokurator. Warunkowane jest to jednak stwierdzeniem z jego strony, iż wymaga tego interes społeczny (art. 60 § 1 k.p.k.)”

Artykuł 60 § 1 Kodeksu Postępowania karnego, stanowi: „W sprawach o przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego prokurator wszczyna postępowanie albo wstępuje do postępowania już wszczętego, jeżeli wymaga tego interes społeczny .”

Z całą pewnością interes społeczny nie wymagał – i nie wymaga, bo przecież znowu jestem za ten czyn ścigany - ścigania mnie z oskarżenia publicznego za zniesławienie adw. Wiesławy Zoll. Interes społeczny wymaga ścigania za czyn z art. 212 § 2 kk, wtedy, gdy wskutek zniesławienia naruszono dobro ogólne i gdy osoba zniesławiona jest niedołężna, zagubiona, nie umiejąca zadbać o własne interesy, przytłoczona obawami, że nie podołają trudom procesu. Zniesławienie adw. W. Zoll nie narusza dobra ogólnego, a ona sama jest z wykształcenia prawnikiem, przez 40 lat – co osobiście poświadczyła w oświadczeniu złożonym w dniu 21 maja 2003 r. do protokołu podczas posiedzenia Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział XI Cywilny-Rodzinny, sygn. akt XI CR 603/04 - czynnie pracującym w zawodzie adwokata i posiadającym rozległą wiedzę, a także doświadczenie życiowe pozwalające na samodzielnie wystąpienie z oskarżeniem prywatnym. Objęcie ściganiem z urzędu zniesławienia adwokat Wiesławy Zoll leży w jej interesie prywatnym, bo zwalnia ją z wykonania – jeśli czuje się przeze mnie pokrzywdzona - czynności sporządzenia prywatnego aktu oskarżenia, ale nie leży w interesie społecznym.

xxx

Na stronach 2 do 5 niniejszego pisma udowodniłem, że w sprawie przeciwko mnie sygn. II K 854/10 nie istnieje określona w art. 249 § 1 kpk przesłanka ogólna, warunek sine qua non, dopuszczający umieszczenie mnie w areszcie, tj. że Sąd Rejonowy w Dębicy nie zebrał dowodów wskazujących na duże prawdopodobieństwo, że ja popełniłem przestępstwa, które przypisała mi prokurator Radosława Ridan w akcie oskarżenia z dnia 13 czerwca 2006 r. – patrz: strona 3 i Załącznik 3.

Na stronach 5 do 8 udowodniłem dodatkowo, że w aktach sprawy sygn. II K 854/10 nie tylko brak dowodów wskazujących, że ja jestem sprawcą czynów przypisanych mi w akcie oskarżenia, ale że czyny przypisane mi z artykułu 226 § 1 kk i 226 § 3 kk nie są przestępstwami, a czyn z art. 212 § 2 kk jest ścigany w trybie prywatnoskargowym.

Obecnie udowodnię dodatkowo, że w sprawie przeciwko mnie nie zachodzi nie tylko przesłanka ogólna dopuszczająca zastosowanie wobec mnie tymczasowego aresztowania – co już pozbawia Sąd możności zastosowania wobec mnie tego środka zapobiegawczego – ale że nie zachodzi także żadna z podstaw szczególnych tymczasowego aresztowania mnie, określonych w art. 258 ustawy Kodeks postępowania karnego, który stanowi:
„ § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić, jeżeli:
1) zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu,
2) zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.
§ 2. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.
§ 3. Tymczasowe aresztowanie może wyjątkowo nastąpić także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.”

Ad. art. 258 § 1, p. 1 kpk

Ja nie uciekam, ani się ukrywam. Wskazać natomiast należy, że nie muszę uczestniczyć w rozprawie głównej w sprawie do sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06. Podkreślić bowiem należy, że w sprawie sygn. II K 451/06 sędzia T. Kuczma przed wydaniem prawomocnego, skazującego mnie wyroku nie przesłuchał mnie ani raz, a wyrok wydał pod moją, jako oskarżonego, nieobecność. Wydanie wyroku podczas rozprawy w dniu 18.12.2007 r. pod moją nieobecność poświadcza zapis w protokole rozprawy – Załącznik 11:

„Nie stawił się oskarżony Zbigniew Kękuś – prawidłowo wezwany”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06 /obecnie II K 854/10/, protokół rozprawy w dniu 18.12.2007 r. – Załącznik 11

Wydanie prawomocnego wyroku kończącego sprawę sygn. II K 451/06 bez uprzedniego przesłuchania mnie oraz pod moją nieobecność uznało z zgodne z prawem liczne grono funkcjonariuszy publicznych, uprawnionych do wzruszenia skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. Przełożona sędziego Tomasza Kuczmy wiceprezes Sądu Rejonowego w Dębicy, a zarazem przewodnicząca Wydziału II Karnego Sądu, sędzia Anna Zięć w taki sposób wyjaśniła mi, że sędzia T. Kuczma zachował się zgodnie z prawem – Załącznik 12:

„Sąd Rejonowy w Dębicy /adres – ZKE/ Dębica, dnia 15 marca 2012 roku, A-411-46/10 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ w odpowiedzi na Pana pismo z dnia 5 marca 2012 r. informuję, iż postępowanie w sprawie sygn. II K 451/06 było prowadzone bez Pana udziału na podstawie art. 377 § 3 kpk (pierwsza rozprawa) i na podstawie art. 376 § 2 kpk (kolejne rozprawy).

Sąd nie ma obowiązku doręczenia z urzędu wyroku wydanego w sprawie prowadzonej pod nieobecność oskarżonego na podstawie w/w przepisów (art. 377 § 6 kpk). Wiceprezes Sądu Rejonowego Anna Zięć”

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt A-411-46/10, pismo z dnia 15 marca 2012 roku wiceprezesa Sądu sędzi Anny Zięć – Załącznik 12

Podane przez Wiceprezesa Sądu Rejonowego w Dębicy sędzię Annę Zięć prawo stanowi:

1. Artykuł 377 § 3 Kodeksu postępowania karnego:
   „Jeżeli oskarżony zawiadomiony o terminie rozprawy oświadcza, że nie weźmie udziału w rozprawie, uniemożliwia doprowadzenie go na salę rozpraw albo zawiadomiony o niej osobiście nie stawia się na rozprawę bez usprawiedliwienia, sąd może prowadzić postępowanie bez jego udziału, chyba że uzna obecność oskarżonego za niezbędną; przepis art. 376 § 1 zdanie drugie stosuje się.”

2. Artykuł 376 § 2 Kodeksu postępowania karnego:
   „Przepis ten stosuje się odpowiednio, jeżeli oskarżony po złożeniu wyjaśnień zawiadomiony o terminie rozprawy odroczonej lub przerwanej nie stawił się na tę rozprawę bez usprawiedliwienia.”

Wydanie przez sędziego T. Kuczmę skazującego mnie wyroku z dnia 18.12.2007 r. bez uprzedniego przesłuchania mnie –tj. bez złożenia wyjaśnień - oraz pod moją nieobecność uznali także za zgodne z prawem, po zapoznaniu się z aktami sprawy sygn. II K 451/06 /obecnie II K 854/10/:

1. sędziowie Sądu Okręgowego w Rzeszowie SSO Tomasz Wojciechowski /obecnie prezes Sądu Okręgowego w Rzeszowie/, SSO Zdzisław Kulpa, SSR del do SO Marcin Świerk – postanowienie z dnia 17 kwietnia 2008 r. /sygn. II Kz 124/08/,

2. Prokurator Generalny Andrzej Czuma - pismo z dnia 12 lutego 2009 r., odpowiedź z dnia 10 października 2009 r. na interpelację Posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej śp. Zbigniewa Wassermanna /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/, pismo /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/,

3. Prokurator Generalny Krzysztof Kwiatkowski – pismo z dnia 24 marca 2010 r. /sygn. akt: PR V 861 – 1995/08/,

4. Rzecznik Praw Obywatelskich Irena Lipowicz - pismo z dnia 4 stycznia 2011 r. /RPO-422333-II/03/K.Ku/,

5. Prokurator Generalny Andrzej Seremet – pismo z dnia 12 maja 2010 r., pismo z dnia 21 września 2010 r. /sygn. akt PR V 861 -1995/08/, kasacja z dnia 23 sierpnia 2011 r. /sygn. akt PG IV KSK 699/11,

6. Sąd Najwyższy w składzie SSN Jerzy Grubba, SSA del. do SN Henryk Komisarski, SSN Barbara Skoczkowska – wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r. /sygn. akt IV KK 272/11.

Wszyscy wyżej wymienieni funkcjonariusze publiczni zapoznali się z aktami sprawy sygn. akt II K 451/06 i wszyscy uznali, że wydanie przez sędziego T. Kuczmę skazującego mnie wyroku pod moją nieobecność i bez uprzedniego przesłuchania mnie, było w zgodzie z prawem.

W tym miejscu wskazać należy, że w sprawie sygn. II K 854/10, tj. sprawie sygn. II K 451/06 po jej wznowieniu, przesłuchiwała mnie natomiast już sędzia Beata Stój podczas rozprawy w dniu 15 marca 2011 r.

Dowód: Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, protokół rozprawy w dniu 15 marca 2011 r.

A zatem w sprawie sygn. II K 854/10 złożyłem już wyjaśnienia – art. 376 § 2 kpk.

Składając w dniu 15.03.2011 r. zeznania przed sędzią Beatą Stój przedstawiłem, w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej w Dębicy Bernarda Brucha i mojego pełnomocnika, wszystkie podane wyżej wady prawne aktu oskarżenia prokurator Radosławy Ridan z dnia 13.06.2006 r. Nie mam już nic do dodania w sprawie sygn. II K 854/10, a ponieważ prokurator R. Ridan oskarżyła mnie o czyny popełnione w okresie od stycznia 2003 r. do września 2005 r., w okresie od dnia 15 marca 2011 r., gdy mnie przesłuchiwała sędzia Beata Stój, nie mogły zajść w niej nowe okoliczności.

Ad. art. 258 § 1, p. 2 kpk

Ja nie muszę nakłaniać do składania fałszywych zeznań. Operatorzy internetowi, Wirtualna Polska S.A. i Interia.PL S.A. dostarczyli Sądowi Rejonowemu w Dębicy na jego – tj. sędziego Tomasza Kuczmy - żądanie dowody, że nie ja jestem sprawcą czynów przypisanych mi przez prokurator R. Ridan w akcie oskarżenia, popełnionych za pośrednictwem portalu www.zgsopo.webpark.pl i strony www.zkekus.w.interia.pl.

Prokurator Generalny, Sąd Najwyższy i prezes Sądu Rejonowego w Dębicy, sędzia Beata Stój poświadczyli sporządzonymi przez nich dokumentami, że dowody dostarczone przez Wirtualną Polskę S.A. i Interię.PL S.A. znajdują się w aktach sprawy sygn. II K 854/10.

Prokurator Generalny na podstawie dowodów dostarczonych Sądowi Rejonowemu w Dębicy przez wyżej wymienionych operatorów internetowych wniósł w dniu 23.08.2011 r. do Sądu Najwyższego kasację na moją korzyść od wyroku z dnia 18.12.2007 r. w sprawie sygn., II K 451/06 /obecnie II K 854/10/, a Sąd Najwyższy na podstawie tych dowodów wyrokiem z dnia 26.01.2012 r. uchylił wyrok z dnia 18.12.2007 r.

Prezes Sądu Rejonowego w Dębicy sędzia Beata Stój podała w postanowieniu z dnia 11 grudnia 2007 r. – Załącznik 6:„Istotnie z informacji uzyskanych od Wirtualnej Polski wynika, że strona www.zgsopo.webpark.pl założona została przez osobę mieszkającą w Warszawie, niemniej nie ustalono, kto i gdzie założył stronę http:/zkekus.w.interia.pl/, na której także umieszczano obraźliwe treści. (…) Na marginesie należy zauważyć, że przekazanie sprawy według właściwości do innego sądu może nastąpić jedynie wtedy, gdy właściwość ta nie budzi wątpliwości, tymczasem w niniejszej sprawie są uzasadnione wątpliwości co do miejsca popełnienia czynów. ”
Dowód : Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie z dnia 11 grudnia 2012 r. prezesa Sądu

Beaty Stój – Załącznik 6

Ad. art. 258 § 2 kpk

Prokurator Radosława Ridan nie zarzuca mi popełnienia zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat.

Ad. art. 258 § 3 kpk

Art. 258 § 3 kpk stanowi: „Tymczasowe aresztowanie może wyjątkowo nastąpić także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.”

Być może przyczyną zamiaru Sądu Rejonowego w Dębicy umieszczenia mnie w areszcie, jest – mimo nieistnienia przesłanki określonej w art. 249 § 1 kpk - troska o moje dobro (?), powodowana treścią pisma z dnia 25 lutego 2013 r. skierowanego do prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, sędzi Barbary Baran i zawierającego między innymi zawiadomienie, że jeśli prezes B. Baran nie przeprosi mnie za przekazanie przez jej podwładną, pracownicę Biura Prasowego Sądu Okręgowego w Krakowie Anetę Rębisz Redakcji „Gazety Krakowskiej” nieprawdziwej o mnie informacji oraz jeśli nie złoży wniosku do Redakcji „GK” o sprostowanie tej nieprawdziwej informacji, to ja:

1. w dniu 4 marca 2013 r. spalę – w proteście dla traktowania mnie przez prezes B. Baran - przed wejściem do Sądu, niepotrzebny z przyczyn leżących po stronie sędziów Sądu Okręgowego w Krakowie i Prezes B. Baran Dyplom ukończenia studiów Akademii Ekonomicznej w Krakowie,

2. w dniu 7 marca 2013 r. spalę, z podanej wyżej przyczyny, przed wejściem do Sądu Dyplom uzyskania tytułu doktora nauk ekonomicznych

3. w dniu 14 marca 2013 r. dokonam, z podanej wyżej przyczyny, samopodpalenia przed wejściem do Sądu Okręgowego w Krakowie.

Materiał na wyżej opisany temat został umieszczony w Internecie, w tym na blogu red. Marka Podleckiego www.monitor-polski.pl./

Zwracam uwagę, że zagroziłem dokonaniem samopodpalenia, a nie samospalenia. Przede wszystkim wyjaśnić wszak należy, że groźba jest – obok kompromisu, targowania się, „grania” na emocjach i logicznego rozumowania – jednym z podstawowych sposobów prowadzenia negocjacji. /Źródło: Paul T. Steele, Tom Beasor, „Business negotiation: a practical workbook”, Gower Publishing Limited, Croft Road, Aldershot, Hampshire, GU11 3 HR, England, 1999, s. 8/. Sam najchętniej korzystam z odwoływania się do logicznego rozumowania. To przyjemność negocjować z partnerem, który także ten sposób prowadzenia negocjacji preferuje. Niestety, w przypadku prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie, sędzi Barbary Baran to podejście nie znajduje zastosowania. Mimo że posiadanie zdolności do prawidłowego rozumowania zdaje się być warunkiem sine qua non wykonywania zawodu sędziego.

Wyjaśnię, dlaczego zastosowałem groźbę. Otóż od listopada 2009 r. Sąd Okręgowy w Krakowie prowadził egzekucję ode mnie kwoty 8.750,00 zł tytułem zwrotu kosztów sprawy zakończonej wyrokiem z dnia 22.11.2004 r. /sygn. XI CR 603/04/ uprawomocnionym w dniu 10.04.2006 r.W dniu 11.04.2009 r. roszczenie jak wyżej uległo przedawnieniu. Od marca 2010 r. egzekwował je jednak ode mnie komornik. Od sierpnia 2011 r. informowałem reprezentującą wierzyciela prezes B. Baran, że roszczenie uległo przedawnieniu i składałem wnioski, by wystąpiła z wnioskiem do komornika o umorzenie postępowania egzekucyjnego, podając w nich podstawy prawne moich wniosków. W odpowiedzi otrzymałem:

1. pismo z dnia 19 sierpnia 2011 r. wiceprezesa Sądu Okręgowego w Krakowie sędzi Liliany Kaltenbek-Skarbek o treści –Załącznik 13:„Sąd Okręgowy w Krakowie, Kraków, dnia 19 sierpnia 2011 r. L-050-76/11 Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ W odpowiedzi na Pana pisma z 10 i 11 sierpnia 2011 r. uprzejmie informuję, iż na poruszane w nich kwestie udzielone zostały odpowiedzi do skargi o sygn. L-050-118/07, natomiast rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania sądowego leżały w gestii niezawisłych sądów i zarzuty co do tych decyzji nie mogą być rozpoznawane w ramach nadzoru administracyjnego. Wiceprezes Sądu Okręgowego w Krakowie SSO Liliana Kaltenbek-Skarbek ”
   Dowód : Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. akt L-050-76/11, pismo z dnia 19 sierpnia 2011 r. Wiceprezesa

Sądu Liliany Kaltenbek-Skarbek – Załącznik 13

2. pismo z dnia 27 kwietnia 2012 r. prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie sędzi Barbary Baran o treści – Załącznik 14: „Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie L-050-76/11 Kraków 27 kwietnia 2012 r. Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ Uprzejmie informuję, iż pisma Pana z dnia 11 i 12 kwietnia 2012 r. zostały przekazane do sprawy egzekucyjnej o sygn. III Kms 98/10 jako pismo procesowe w sprawie.
   Jednocześnie informuję, że Prezes Sądu Okręgowego nie jest uprawniony do rozpoznania wniosków o umorzenie egzekucji. Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie SSO Barbara Baran ”
   Dowód : Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. akt L-050-76/11, pismo prezesa Sądu Barbary Baran z dnia 27

kwietnia 2012 r. – Załącznik 14

3. pismo z dnia 1 sierpnia 2012 r. wiceprezesa Sądu Okręgowego w Krakowie sędziego Michała Niedźwiedzia o treści – Załącznik 15: „Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie L-050-76/11 Kraków, 1 sierpnia 2012 r. Pan Zbigniew Kękuś (…) Odnośnie Pana pismach z dnia 6 lipca i 20 lipca 2012 r. uprzejmie informuję, iż na poruszane w nim kwestie udzielone zostały Panu odpowiedzi w skardze o sygn. L-050-118/07 natomiast rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania sądowego leżą w gestii niezawisłych sądów i zarzuty co do tych decyzji nie mogą być rozpoznawane w ramach nadzoru administracyjnego. Wiceprezes Sądu Okręgowego w Krakowie SSO Michał Niedźwiedź”
   Dowód: Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. akt L-050-76/11, pismo Wiceprezesa Sądu sędziego Michała

Niedźwiedzia z dnia 1 sierpnia 2012 r. – Załącznik 15

Sędzia Michał Niedźwiedź sporządził pismo z dnia 1 sierpnia 2012 r. w siódmym dniu prowadzonego przeze mnie od dnia 26 lipca 2012 r. przed Sądem Okręgowym Krakowie protestu głodowego.

Ponieważ komornik chciał wyegzekwować ode mnie w.w. kwotę 8.750,00 zł z mieszkania zamieszkiwanego przez moje dzieci z moją byłą żoną, a ja wiedziałem, że roszczenie Sądu przeciwko mnie jest przedawnione i adresatka moich pism, prezes Barbara Baran posiada uprawnienia do wystąpienia do komornika z wnioskiem o umorzenie prowadzonego przez niego postępowania egzekucyjnego, w dniu 26.07.2012 r. rozpocząłem przed Sądem protest głodowy. Poinformowałem prezes B. Baran, że będę go kontynuował dopóty, dopóki ona nie wystąpi do komornika z wnioskiem, jak wyżej. W dniu 10 sierpnia 2012 r. – tj. w 16-ym dniu prowadzonego przeze mnie protestu - Wiceprezes Sądu Okręgowego w Krakowie sędzia Michał Niedźwiedź poprosił mnie o spotkanie, a potem wręczył mi pismo o treści – Załącznik 16: „Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie L 050 – 76/11 Kraków, dnia 10 sierpnia 2012 r. Szanowny Pan Zbigniew Kękuś Po zapoznaniu się z treścią Pana pisma z dnia 10 sierpnia 2012 r. uprzejmie informuję, iż uznaję podniesiony w nim zarzut przedawnienia roszczenia o zwrot kosztów sądowych orzeczonych w punkcie VII wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 22 listopada 2004 r. sygn. akt XI CR 603/04 utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie w dniu 10 kwietnia 2006 r. w kwocie 8. 750 zł.
Jednocześnie informuję, iż wystą piłem do Komornika przy Sądzie Rejonowym dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie Rafała Nowickiego de Poraj Kancelaria komornicza w Krakowie przy al. Pokoju 29 B /48 w sprawie o sygn. III KMs 98/10 z wnioskiem o umorzenie postępowania egzekucyjnego wobec uwzględnienia zarzutu przedawnienia podniesionego przez dłużnika. Wiceprezes Sądu Okręgowego w Krakowie SSO Michał Niedźwiedź ”

Dowód: Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. L 050 – 76/11, pismo z dnia 10 sierpnia 2012 r. wiceprezesa Sądu

sędziego Michała Niedźwiedzia – Załącznik 16

A zatem miałem rację. Okazało się, że lepiej znam prawo od trojga członków najwyższego kierownictwa Sądu Okręgowego w Krakowie. Prezes Barbara Baran nie dawała jednak za wygraną. W wydaniu „Gazety Krakowskiej” z dnia 14-15 sierpnia 2012 r. opublikowano artykuł Marcina Karkoszy, w którym zamieszczono między innymi informację przekazaną „Gazecie” przez pracownicę Biura Prasowego Sądu Okręgowego w Krakowie Anety Rębisz – Załącznik 17: „Dziś 20. dzień protestów przed siedzibą Sądu Okręgowego w Krakowie. Zbigniew Kękuś, który akcję prowadził przez 16 dni, odniósł sukces: sąd umorzył prowadzone wobec niego postępowanie komornicze. (…) – Cieszę się, że po trzech latach mojej walki sąd w końcu przyznał się do błędu – mówi Zbigniew Kękuś – Smutne jest jednak to, że potrzebny był protest i interwencja mediów. Przedstawiciele sądu twierdzą, że protest był niepotrzebny .

Gdyby pan Kękuś wcześniej złożył odpowiednie pismo, sprawa mogła być załatwiona już dawno – mówi Aneta Rębisz z Sądu Okręgowego w Krakowie.”

Dowód : Marcin Karkosza, „Protestował 16 dni, sąd umorzył sprawę ”, „Gazeta Krakowska”, 14–15

sierpnia 2012 r., s. 4 – Załącznik 17

Ponieważ ja kierowałem „odpowiednie pisma” do prezes B. Baran już od sierpnia 2011 r., od sierpnia 2012 r. kieruję do niej wnioski, by wystąpiła z wnioskiem do Redakcji „Gazety Krakowskiej” o sprostowanie nieprawdziwej informacji podanej przez Anetę Rębisz. Prezes B. Baran odmawia mi tego.

Nieskuteczny w stosowaniu podejścia opartego na prawidłowym rozumowaniu – w tym kierowaniu do niej kopii moich pism do niej i odpowiedzi na nie jej samj i wiceprezesów L. Kaltenbek-Skarbek i M. Niedźwiedzia – w piśmie z dnia 25 lutego 2013 r. zastosowałem podaną wyżej groźbę. Taki przyniosła skutek, że mnie prezes B. Baran poinformowała pismem z dnia 19 marca 2013 r. – Załącznik 18: „Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie, Wiz. 050-8/13/SO Kraków 19 marca 2013 r. Pan Zbigniew Kękuś W odpowiedzi na Pana pismo z dnia 25 lutego 2013 r. informuję o podtrzymaniu swojego dotychczasowego stanowiska wyrażonego w odpowiedzi z dnia 28 listopada 2012 r. (L-050-76/11), iż nie znajduję podstaw do wystąpienia do Redakcji „Gazety Krakowskiej” o sprostowanie informacji prasowej (…) Jednocześnie informuję, iż w pozostałej części Pana pismo uznaję za formę niedopuszczalnego szantażu (pkt VI – XII) któremu kierownictwo absolutnie nie zamierza ulec.”
Dowód: Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. Wiz. 050-8/13/SO, pismo z dnia 19 marca 2013 r. prezesa Sądu sędzi

Barbary Baran – Załącznik 18

Okrutny, trzymający mnie przez 16 dób głodującego przed kierowanym przed nią Sądem, bbsolutny tuman i bezwstydna, arogancka, butna oszustka z prezesa Sądu Okręgowego w Krakowie Barbary Baran.

Ale jest sędzią, w dodatku prezesem Sadu, a zatem jej … wszystko wolno.

Pismem z dnia 28.11.2012 r. zawiadomiła mnie wiceprezes Sądu sędzia Liliana Kaltenbek-Skaebek – Załącznik 19: „Kraków, 28 listopada 2012 r. Prezes Sądu Okręgowego w Krakowie L-050-76/11 Wiz.SK-054/15/12/SO Pan Zbigniew Kękuś /adres – ZKE/ W odpowiedzi na wniosek z dnia 12 listopada 2012 r. skierowany do Prezesa Sądu Apelacyjnego w Krakowie, a przekazany do rozpoznania Prezesowi Sądu Okręgowego w Krakowie, uprzejmie informuję, iż nie znajduję podstaw do występowania do Redakcji „Gazety Krakowskiej” o sprostowanie informacji. Wiceprezes Sądu Okręgowego w Krakowie SSO Liliana Kaltenbek-Skarbek” ”
Dowód: Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. L-050-76/11 Wiz.SK-054/15/12/SO pismo z dnia 28 listopada 2012 r.

Wiceprezesa Sądu sędzi L. Kaltenbek-Skarbek – Załącznik 19

Jak wspomniałem zastosowana przeze mnie w piśmie z dnia 25 lutego 2013 r. groźba była taktyką negocjacyjną.

Nie spaliłem żadnego z dyplomów, a w dniu, kiedy miałem dokonać samopodpalenia - raz jeszcze zwracam uwagę, że groziłem samopodpaleniem, a nie samospaleniem – w ogóle nie stawiłem się przed Sądem.

xxx

Zastosowanie tymczasowego aresztowania jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy istnieje przesłanka ogólna określona w art. 249 § 1 kpk: „tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo.”

Ta przesłanka nie istnieje w sprawie sygn. II K 854/10. Zebrane przez Sąd w sprawie sygn. II K 854/10 dowody wskazują wyłącznie, że nie ja jestem sprawcą 18 czynów przypisanych mi przez prokurator Radosławę Ridan aktem oskarżenia z dnia 13 czerwca 2006 r. Ponadto ogromna większość z tych czynów nie jest przestępstwami. A jednak Sąd Rejonowy w Dębicy prowadzi postępowanie przeciwko mnie już ponad dwa lata. Obecnie chce Sąd wobec mnie zastosować tymczasowe aresztowanie.

Wobec podanych wyżej okoliczności w pełni uprawnione jest moje domniemanie, że Sąd wiedząc, że nie ja jestem sprawcą przypisanych mi czynów, chce mnie – bezpodstawnie - umieścić w areszcie, żeby mnie tam pozbawić życia. Przez zlecenie zamordowania mnie lub zmuszenie mnie do popełnienia samobójstwa.

Sąd wie że nie zachodzi przesłanka ogólna czyniąca dopuszczalne umieszczenie mnie w areszcie, a jednak wyznaczył termin posiedzenia w przedmiocie zastosowania wobec mnie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.

Prokurator Radosława Ridan prowadząc postępowanie przygotowawcze w sprawie przeciwko mnie, nie zastosowała wobec mnie tymczasowego aresztowania, mimo że nie stawiłem się – wiedząc, że nie jestem sprawcą czynów, które mi przypisała w postanowieniu z dnia 2 listopada 2005 r. o przedstawieniu mi zarzutów - na żadne z wezwań, które mi doręczyła.

Nie zastosował wobec mnie tymczasowego aresztowania sędzia Tomasz Kuczma, gdy Sąd Rejonowy w Dębicy po raz pierwszy rozpoznawał sprawę przeciwko mnie na podstawie aktu oskarżenia prokurator R. Ridan, a ja nie stawiłem się na żadne z doręczonych mi przez niego wezwań na rozprawę główną, którą do sygn. akt II K 451/06 prowadził w dniach 7 i 28 maja, 17 lipca, 23 sierpnia i 27 września 2007r., 20 listopada 2007r. i 18 grudnia 2007r. /na rozprawę w dniu 18 grudnia 2007 r. sędzia T. Kuczma nie dostarczył mi wezwania/.

Po co zatem chce mnie, niewinnego przedstawionych mi zarzutów, z których w dodatku ogromna większość nie jest przestępstwami, Sąd obecnie umieścić w areszcie, jeśli nie po to tylko, żebym … z niego nie wyszedł?

W związku z przedstawionymi w niniejszym piśmie faktami, poświadczonymi dowodami zebranymi przez Sąd Rejonowy w Dębicy w sprawie sygn. akt II K 854/10 informuję, że wydanie postanowienia w przedmiocie zastosowania wobec mnie tymczasowego aresztowania będzie na naruszeniem prawa określonego polskiego i europejskiego w:

1. artykule 249 § 1 kpk: „§ 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo.”

2. artykule 41.1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej:
   „ Każdemu zapewnia się nietykalność osobistą i wolność osobistą. Pozbawienie lub ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonym w ustawie .”

3. artykule 5 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności:
   „ 1. Ka ż dy ma prawo do wolno ś ci i bezpiecze ń stwa osobistego. Nikt nie mo ż e by ć pozbawiony wolno ś ci, z wyj ą tkiem nast ę puj ą cych przypadków i w trybie ustalonym przez prawo: (…) c. zgodnego z prawem zatrzymania lub aresztowania w celu postawienia przed w ł a ś ciwym organem, je ż eli istnieje uzasadnione podejrzenie pope ł nienia czynu zagro ż onego kar ą lub je ś li jest to konieczne w celu zapobie ż enia pope ł nienia takiego czynu lub uniemo ż liwienia ucieczki po jego dokonaniu;”

Informuję, że w przypadku bezpodstawnego umieszczenia mnie – z naruszeniem podanego wyżej prawa – w areszcie, natychmiast rozpocznę w nim protest głodowy, nie będę jadł ani pił do dnia zwolnienia mnie.

Jak udowodniłem w niniejszym piśmie w oparciu o:

1. przepisy obowiązującego prawa,

2. dowody znajdujące się w aktach sprawy sygn. II K 854/10,

zastosowanie wobec mnie aresztu tymczasowego jest nie tylko w sprawie przeciwko mnie zbędne, ale będzie sprzeczne z prawem polskim i europejskim, powodowane wyłącznie zamiarem uniknięcia wydania wyroku uniewinniającego mnie od wszystkich czynów przypisanych mi aktem oskarżenia prokurator Radosławy Ridan sprzed prawie siedmiu lat, tj. z dnia 13 czerwca 2006 r., z których ja nie popełniłem żadnego.

dr Zbigniew Kękuś

Załączniki:

1. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, Zawiadomienie z dnia 25 marca 2013 r.

2. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/1/ (uprzednio II K 451/06), pismo sędzi Beaty Stój z dnia 21 kwietnia 2011 r.

3. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10 /uprzednio II K 451/06/ akt oskarżenia prokurator Radosławy Ridan z dnia 12 czerwca 2006 r.

4. Prokuratura Generalna, sygn. akt PG IV KSK 699/11, Kasacja z dnia 22 sierpnia 2011 r. od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Dębicy z dnia 18 grudnia 2007 r. /sygn. akt II K 451/06/

5. Sąd Najwyższy, sygn. akt IV KK 272/11, wyrok z dnia 26 stycznia 2012 r.

6. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 854/10, postanowienie z dnia 11 grudnia 2012 r. prezesa Sądu Beaty Stój

7. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, pismo „Wirtualna Polska” z dnia 6 sierpnia 2007r., karta 3098

8. Sąd Rejonowy w Dębicy Wydział II Karny, sygn. akt II K 451/06, pismo „Wirtualna Polska” z dnia 6 sierpnia 2007r., dane osobowe użytkownika portalu „Wirtualna Polska” o identyfikatorze zgsopo, karta 3099

9. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06, pismo z dnia 1 października 2007r. INTERIA.PL.S.A., karta 3183

10. Sąd Okręgowy w Rzeszowie, sygn. akt II Ko 283/10, wyrok z dnia 15.092010r

11. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt II K 451/06 /obecnie II K 854/10/, protokół rozprawy w dniu 18.12.2007 r.

12. Sąd Rejonowy w Dębicy, sygn. akt A-411-46/10, pismo z dnia 15 marca 2012 roku wiceprezesa Sądu sędzi Anny Zięć

13. Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. akt L-050-76/11, pismo z dnia 19 sierpnia 2011 r. Wiceprezesa Sądu L. Kaltenbek-Skarbek

14. Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. akt L-050-76/11, pismo prezesa Sądu Barbary Baran z dnia 27 kwietnia 2012 r.

15. Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. akt L-050-76/11, pismo wiceprezesa Sądu sędziego M. Niedźwiedzia z dnia 1 sierpnia 2012 r.

16. Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. L 050 – 76/11, pismo z dnia 10.08. 2012 r. wiceprezesa Sądu sędziego Michała Niedźwiedzia

17. Marcin Karkosza, „Protestował 16 dni, sąd umorzył sprawę”, „Gazeta Krakowska”, 14–15 sierpnia 2012 r., s. 4

18. Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. Wiz. 050-8/13/SO, pismo z dnia 19 marca 2013 r. prezesa Sądu sędzi Barbary Baran

19. Sąd Okręgowy w Krakowie, sygn. L-050-76/11 Wiz.SK-054/15/12/SO pismo z dnia 28 listopada 2012 r. Wiceprezesa Sądu sędzi L. Kaltenbek-Skarbek