AferyPrawa.com

opublikowano: 26-10-2010

"Grupa trzymająca władzę" , czyli GTW
 według posła PiS Zbigniewa Ziobro - WPROWADZENIE

1. Podstawy prawne powołania przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Komisji Śledczej do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących przypadków korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji, zwanej dalej "Komisją". 
Podstawy prawne powołania Komisji stanowią: Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej i ustawa z dnia 21 stycznia 1999 r. o sejmowej komisji śledczej (Dz.U. z 1999 r., Nr 35, poz. 321) oraz, bezpośrednio - uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2003 r. w sprawie powołania Komisji i w sprawie wyboru jej składu osobowego (w tym ostatnim zakresie zastosowanie ma również regulamin Sejmu).
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 111 przesądza, iż do zbadania określonej sprawy Sejm może powołać Komisję Śledczą, a tryb jej działania reguluje ustawa.
W dniu 10 stycznia 2003 r. (39 posiedzenie Sejmu IV kadencji), na podstawie art. 111 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 1 i 2 ustawy o sejmowej komisji śledczej, Sejm powołał Komisję Śledczą do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących przypadków korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji. Za powołaniem Komisji opowiedziało się 394 posłów, przeciw był 1 poseł, a 4 posłów wstrzymało się od głosu. Uchwała powołująca określiła w 3 punktach cele Komisji oraz wyznaczyła jej liczebność na 10 posłów. Potwierdzono też, co do zasady, jawność posiedzeń Komisji, przy uwzględnieniu jednak ograniczeń wynikających z ustaw lub regulaminu Sejmu. Tego samego dnia, większością 235 głosów, przy braku przeciwnych i 106 wstrzymujących się, Sejm dokonał wyboru składu osobowego Komisji. Tuż po powołaniu Komisji, zgodnie z zapowiedzią Marszałka Sejmu złożoną w trakcie debaty nad uchwałą powołującą, Prezydium Sejmu wniosło projekt jej nowelizacji, zmierzający do odmiennego niż w art. 154 ust. 1 i 2 regulaminu Sejmu określenia udziału posłów, nie będących członkami przedmiotowej Komisji, w jej posiedzeniach. Wniesiona nowelizacja polegała na tym, iż w jawnych posiedzeniach Komisji będą mogli uczestniczyć posłowie spoza jej składu, jednak bez prawa czynnego udziału (zabieranie głosu, składanie wniosków i udział w głosowaniu), natomiast co do posiedzeń zamkniętych to zastosowanie zachowuje art. 154 ust. 2 regulaminu Sejmu wykluczający uczestnictwo posłów nie będących członkami Komisji. Zmianę tę Sejm przyjął w dniu 23 stycznia 2003 r. większością 402 głosów, przy 8 przeciwnych i 3 wstrzymujących się.

Zadania postawione przed Komisją.

W uchwale Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2003 r. przed Komisją Śledczą zostały postanowione 3 cele dotyczące zbadania:

1) okoliczności towarzyszących próbie wymuszenia przez Lwa Rywina korzyści majątkowych i politycznych w zamian za spowodowanie zaniechania wprowadzenia niekorzystnych dla prywatnych mediów zmian w ustawie o radiofonii i telewizji oraz za odpowiadające ich interesom decyzje Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, a także ustalenie osób, które miały inicjować powyższe działania - przedstawione w "Gazecie Wyborczej" z dnia 27 grudnia 2002 r. i w innych mediach;

2) przebiegu procesu legislacyjnego w zakresie nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji, w kontekście spraw, o których mowa w pkt 1;

3) prawidłowości reakcji organów państwowych na uzyskane przez nie informacje w sprawie, o której mowa w pkt 1.".

Tryb działania Komisji
W odniesieniu do osób wzywanych przez Komisję w celu złożenia zeznań i w sprawie ustanawiania pełnomocnika zastosowanie, na mocy art. 11 ust. 3, a, w odniesieniu do kar porządkowych, na mocy art. 12 ust. 2 ustawy o sejmowej komisji śledczej, miały przepisy Kodeksu postępowania karnego.
Osoba wzywana przed Komisję w celu złożenia zeznań uzyskiwała status prawny świadka oraz wszystkie związane z tym uprawnienia i obowiązki określone przepisami Kpk.
W toku przesłuchań przed Komisją powstał problem odmowy odpowiedzi na pytania ze względu na obowiązek zachowania przez świadka tajemnicy szczególnie chronionej.
Już pierwszy przesłuchiwany przez Komisję świadek - Pan Adam Michnik odmówił odpowiedzi na pytania posła Jana Rokity zasłaniając się tajemnicą dziennikarską. Komisja, w trybie art. 15 ust. 1 ustawy o sejmowej komisji śledczej, zwróciła się do Prokuratora Generalnego o podjęcie czynności procesowych zmierzających do uchylenia przez sąd obowiązku zachowania tajemnicy dziennikarskiej przez świadka Adama Michnika. Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa Wydział III Karny odmówił zwolnienia tego świadka z obowiązku zachowania tajemnicy dziennikarskiej, stwierdzając, iż nie zachodzi przesłanka z art. 180 § 2 k.p.k., zgodnie z którą dana okoliczność nie może być ustalona na podstawie innego dowodu. Na obowiązek zachowania tajemnicy dziennikarskiej powołał się także świadek Paweł Smoleński odmawiając odpowiedzi na pytanie posła Bogdana Lewandowskiego dotyczące kręgów, z których mogła wyjść korupcyjna propozycja złożona przez Lwa Rywina. W tym wypadku Sąd Rejonowy dla Warszawy Mokotowa Wydział III Karny również odmówił zwolnienia świadka z obowiązku zachowania tajemnicy dziennikarskiej, uznając wniosek Komisji za niewystarczająco uzasadniony. Z kolei świadek Janina Sokołowska powołała się na tajemnicę zawodową radcy prawnego odmawiając odpowiedzi na pytanie posła Zbigniewa Ziobro o to z jakimi zadaniami wiązały się wizyty świadka w firmie Muza. W tym przypadku sama Komisja uznała, że okoliczności objęte pytaniem mogą być ustalone w drodze innych czynności dowodowych. Analogiczna sytuacja miała miejsce podczas przesłuchania świadka Stanisława Sołtysińskiego. Natomiast zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy państwowej świadka Andrzeja Barcikowskiego - Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego odbyło się w trybie art. 179 § 1 k.p.k., tj. po uzyskaniu zwolnienia świadka z obowiązku zachowania tajemnicy państwowej przez Prezesa Rady Ministrów. Z kolei przesłuchanie p. Wandy Marciniak - byłej prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie oddelegowanej do Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie odbyło się w trybie art. 180 § 1 k.p.k., z tym, że zgodnie z przepisami art. 16 ustawy o sejmowej komisji śledczej i art. 156 regulaminu Sejmu przesłuchanie p. Wandy Marciniak odbyło się na posiedzeniu zamkniętym, a treść zeznań została objęta klauzulą tajności "poufne" zgodnie z art. 21 ust 1 w zw. z art. 23 ust 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr 11, poz.95 z późn. zm.).

Komisja działając na podstawie art. 172 k.p.k. przeprowadziła 4 konfrontacje: podczas 58 posiedzenia, w dniu 19 lipca 2003r. świadka Bożeny Szumielewicz kolejno ze świadkami Tomaszem Łopackim, Iwoną Galińską i Janiną Sokołowską, a w czasie 73 posiedzenia, w dniu 9 października 2003r. świadka Aleksandry Jakubowskiej ze świadkiem Heleną Łuczywo. Proceduralnie czynność ta różniła się od "zwykłego" przesłuchania świadka brakiem pierwszej fazy, czyli swobodnej wypowiedzi świadka oraz tym, że pytania zmierzały wyłącznie do usunięcia lub wyjaśnienia rozbieżności występujących we wcześniejszych zeznaniach świadków.

Poza instytucjami prawnymi k.p.k. stosowanymi odpowiednio przed Komisją, należy również wskazać na przepisy art. 15 ust. 1 i art. 14 ustawy o sejmowej komisji śledczej, które stanowiły niezwykle istotne instrumenty działań podejmowanych przez Komisję. Pierwszy z wymienionych przepisów reguluje kwestię tzw. pomocy prawnej wykonywanej przez Prokuratora Generalnego na rzecz Komisji, drugi zaś określa uprawnienia Komisji do zapoznawania się i pozyskiwania dokumentów i akt będących w dyspozycji organów władzy publicznej, organów innych osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, a także podstawy udostępniania materiałów zebranych przez Komisję innym organom władzy publicznej.

Reasumując należy stwierdzić, że tryb działania Komisji, ze względu na ogromną przewagę przesłuchań w jej działalności, opierał się na odpowiednim stosowaniu przepisów Kodeksu postępowania karnego w związku z przepisami ustawy o sejmowej komisji śledczej oraz przepisami regulaminu Sejmu.

Pełna jawność prac Komisji.
Powołując Komisję Śledczą do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących przypadków korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w uchwale z dnia 10 stycznia 2003 r. w § 3 postanowił, że jej posiedzenia będą jawne, o ile przepisy ustaw lub regulaminu Sejmu nie stanowią inaczej. Zasadą więc stała się, rozumiana możliwie najszerzej, jawność prac Komisji, czyniąca zadość obywatelskiemu prawu do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne, zagwarantowanemu w art. 61 Konstytucji. Tak pojmowana jawność prac polegała na dopuszczeniu - w granicach możliwości lokalowych i z uwzględnieniem wymogów bezpieczeństwa - publiczność do obserwowania obrad Komisji (w tym do, stanowiących ich integralną część, czynności o charakterze ściśle procesowym). Dostęp ten był realizowany głównie poprzez: umożliwienie stacjom radiowym i telewizyjnym prowadzenia bezpośrednich transmisji z posiedzeń Komisji, zapewnienie swobodnego dostępu do prac Komisji przedstawicielom prasy i mediów elektronicznych, a wreszcie poprzez publikowanie na stronie internetowej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej sprawozdań stenograficznych z posiedzeń Komisji (łącznie 8 644 strony stenogramów). Liczne listy (tradycyjne i elektroniczne) będące reakcją obywateli na pracę Komisji, z którą zapoznawali się właśnie poprzez internetowe stenogramy, świadczą o wielkiej przydatności tej formy informacji. Z możliwości stworzonych przez Komisję skorzystały liczne media, a wśród nich dwie stacje telewizyjne TVP3 i TVN24, które prowadziły bezpośrednie transmisje z obrad Komisji, co zapewniło możliwość obserwowania "na żywo" przebiegu jej prac wszystkim zainteresowanym. Jak już wspomniano w rozdziale I pkt 2 sprawozdania, Sejm zadbał również o tzw. wewnętrzną jawność prac Komisji, dopuszczając do obecności w jej jawnych posiedzeniach, jednak bez prawa czynnego w nich udziału, posłów nie będących jej członkami. 
Rzeczą oczywistą jest, że mimo przyjęcia jako zasady - jawności prac Komisji - dostęp opinii publicznej do jej prac nie mógł pozostać, przynajmniej od strony możliwości prawno-proceduralnych, całkowicie nieograniczony.

Granicę jawności działań Komisji wyznaczyły następujące przepisy:
- art. 16 ustawy o sejmowej komisji śledczej - nakazujący, by czynności przesłuchiwania osób wezwanych, zbierania i udostępniania materiałów oraz tzw. czynności zlecone Prokuratorowi Generalnemu (art. 11 ust. 1, art. 14 i art. 15 ustawy) przeprowadzane były z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej,
- art. 183 § 2 k.p.k. nakazujący wyłącznie jawności przesłuchania świadka, jeżeli treść składanych przez niego zeznań mogłaby narazić na hańbę jego lub osobę dla niego najbliższą, o ile świadek tego zażąda,
- art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - prawo prasowe (Dz.U. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.) uzależniający publikowanie i rozpowszechniania danych osobowych i wizerunków świadków od ich zgody (z określonymi wyjątkami dotyczącymi "osób powszechnie znanych w związku z ich działalnością publiczną"),
- art. 156 regulaminu Sejmu, który zezwala Komisji na odbycie posiedzenia zamkniętego, gdy uzna ona to za wskazane.
Należy podkreślić, iż w praktyce Komisja niezwykle rzadko korzystała ze wskazanych instrumentów prawnych. Jedynie dwukrotnie przesłuchiwała świadków na posiedzeniu zamkniętym. Pierwszy raz posiedzenie zostało zamknięte w celu przesłuchania byłej wicedyrektor Departamentu Legislacyjnego w Rządowym Centrum Legislacji - p. Ewy Gościckiej. Miało to miejsce w czasie 62 posiedzenia Komisji, w dniu 21 sierpnia 2003r. Drugim świadkiem przesłuchanym przy wyłączeniu jawności posiedzenia była p. Wanda Marciniak, była prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie. Przesłuchanie to odbyło się w czasie 63 posiedzenia Komisji, w dniu 4 września 2003r. Jak już wspomniano w przypadku przesłuchania p. Wandy Marciniak, jej zeznania zostały objęte klauzulą tajności "poufne", którą jednak następnie Komisja bardzo szybko uchyliła w drodze uchwały podjętej na 66 posiedzeniu, w dniu 17 września 2003r.

Realizacja zadań postawionych przed Komisją

1. Organizacja prac Komisji
Zgodnie z art. 20 ust. 3 regulaminu Sejmu w dniu 14 stycznia 2003 r., na swoim pierwszym posiedzeniu, Komisja dokonała wyboru prezydium Komisji w składzie - poseł Tomasz Nałęcz (przewodniczący), poseł Bohdan Kopczyński, poseł Bogdan Lewandowski (zastępcy przewodniczącego).
Na podstawie § 2 uchwały Sejmu z dnia 10 stycznia 2003 r. w sprawie powołania Komisji Śledczej do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących przypadków korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji Komisja działała w 10-osobowym składzie, z tym że od dnia 2 grudnia 2003r. do dnia 23 stycznia 2004r., tj. od dnia wyłączenia ze składu Komisji Poseł Renaty Beger do dnia powołania przez Sejm na jej miejsce Posła Jana Łącznego funkcjonowała w składzie 9 osobowym.
Komisja postanowiła sporządzić możliwie dokładny plan swojej pracy, stosownie do zadań postawionych przed nią przez Sejm. W tym celu zarysowany został, na posiedzeniach w dniach 14 i 15 stycznia 2003 r., harmonogram jej prac, z tym że pierwsza lista osób, które miały być wezwane w celu złożenia zeznań oraz terminarz przesłuchań tych osób zostały zatwierdzone na trzecim posiedzeniu Komisji w dniu 3 lutego 2003 r.

W trakcie tych pierwszych posiedzeń zostały też określone podstawowe założenia metodologiczne działania Komisji. Między innymi, jako konieczną dla pełnej realizacji stojących przed Komisją zadań uznano stałą i ścisłą współpracę z prokuraturą, a w szczególności z Prokuraturą Apelacyjną w Warszawie prowadzącą postępowanie w sprawie przeciwko Lwu Rywinowi. Realizację tej zasady stanowiły spotkania prezydium Komisji zarówno z Prokuratorem Generalnym Grzegorzem Kurczukiem, jak i Prokuratorem Krajowym Karolem Napierskim w dniu 15 stycznia 2003 r. oraz spotkania z prokuratorami prowadzącymi śledztwo w sprawie przeciwko Lwu Rywinowi w siedzibie Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie w dniach 5 i 12 marca 2003 r. Celem tych dwóch ostatnich było zapoznanie się z dotychczasowym przebiegiem postępowania karnego oraz ustalenie zasad dalszej współpracy Komisji z prokuraturą. Ponadto na żądanie Komisji, Prokuratura Apelacyjna w Warszawie udostępniła jej akta sprawy i zobowiązała się do uzupełniania przekazanego materiału w miarę pozyskiwania go w trakcie śledztwa. W ramach współpracy z prokuraturą kluczową rolę odgrywał przewodniczący Komisji, który utrzymywał stały kontakt z prokuratorami prowadzącymi i nadzorującymi śledztwo. Przekazanie pierwszej partii materiałów postępowania przygotowawczego miało miejsce w dniu 29 stycznia 2003 r., natomiast kolejne materiały napływały do Komisji sukcesywnie. Materiały te były analizowane przez członków Komisji i pełniły pomocniczą rolę w postępowaniu prowadzonym przez Komisję. Komisja zwracała się również do Prokuratora Generalnego o przeprowadzenie czynności procesowych mających na celu uzyskanie lub zabezpieczenie materiału dowodowego, jak np. billingi telefoniczne, czy twarde dyski komputerów (szerzej o tym w pkt 2 niniejszego rozdziału).Od dnia wniesienia do Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa aktu oskarżenia przeciwko p. Lwu Rywinowi ( przekazanego następnie do rozpoznania przez Sąd Okręgowy w Warszawie ), Komisja prowadziła z tymi sądami korespondencję i wymianę dokumentów. W dniu 28 listopada 2003r. działając z upoważnienia Komisji jej Przewodniczący Tomasz Nałęcz wystąpił do Prezesa Sądu Rejonowego dla Warszawy Mokotowa z wnioskiem o wydanie zezwolenia na przeglądanie akt zakończonego postępowania przygotowawczego przeciwko p. Lwu Rywinowi prowadzonego przez Prokuraturę Apelacyjną w Warszawie, a następnie w dniu 5 lutego 2004r. działając na podstawie art. 14 ustawy o sejmowej komisji śledczej do Przewodniczącego VIII Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w Warszawie z prośbą o przekazanie Komisji uwierzytelnionych odpisów protokołów rozprawy w sprawie przeciwko Lwu Rywinowi.

Mając na względzie dbałość o obiektywizm i rzetelność swoich działań, zabezpieczenie praw osób przesłuchiwanych i osób trzecich, a także dobro interesu publicznego, Komisja zaprosiła do uczestniczenia w swoich pracach, w charakterze ekspertów następujących specjalistów z dziedziny prawa karnego procesowego: dr Hannę Gajewską-Kraczkowską (Uniwersytet Warszawski), prof. Jana Grajewskiego (Uniwersytet Gdański), prof. dr hab. Andrzeja Murzynowskiego (Uniwersytet Warszawski), dr Monikę Zbrojewską (Uniwersytet Łódzki). W następstwie sprzeciwu Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, zgłoszonego na podstawie art. 37 ust. 3 ustawy o Sądzie Najwyższym, rezygnację z dalszego pełnienia tej funkcji złożyli prof. dr hab. Andrzej Murzynowski i prof. dr hab. Jan Grajewski. Komisja jednogłośnie podjęła uchwałę wyrażającą podziękowanie obu panom profesorom za stojące na wysokim poziomie doradztwo prawne.
Ponadto Komisja na bieżąco korzystała z pomocy prawnej Biura Legislacyjnego Kancelarii Sejmu, a także opinii oraz ekspertyz prawnych wykonywanych przez Biuro Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu (wykaz opinii i ekspertyz stanowi załączniki nr 3).
Od samego początku prac Komisji kluczową rolę w tworzeniu materiału dowodowego odgrywały przesłuchania świadków. W sumie Komisja przesłuchała w tym charakterze 50 osób. Jako świadków o podstawowym znaczeniu należy uznać Pana Adama Michnika, Panią Wandę Rapaczyńską, Panią Helenę Łuczywo, Pana Pawła Smoleńskiego, Pana Roberta Kwiatkowskiego, Pana Włodzimierza Czarzastego, Pana Leszka Millera, Pana Juliusza Brauna, Panią Aleksandrę Jakubowską oraz Pana Lwa Rywina, który jako jedyny odmówił odpowiedzi na wszystkie zadane mu przez Komisję pytania, wygłaszając jednocześnie oświadczenie. O roli zeznań świadków dla prac Komisji świadczy to, że z 90 odbytych posiedzeń, aż 75 poświęconych było na przesłuchania świadków.
Należy również wspomnieć, iż w trakcie swoich prac Komisja ulegała zmianom osobowym, a także formułowane były wnioski o wyłączenie posłów z jej składu. 
Przy zachowaniu składu 10-osobowego, Sejm, na 42 posiedzeniu w dniu 28 lutego 2003 r., odwołał ze składu Komisji posłów Ryszarda Kalisza i Piotra Smolanę, a na ich miejsca powołał posłanki Anitę Błochowiak i Renatę Beger (skład Komisji stanowi załączniki nr 1 do sprawozdania).
Komisja nie przyjęła 6 wniosków o wyłączenie posłów z jej składu, zgłoszonych w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy o sejmowej komisji śledczej. Jeden dotyczył wyłączenia posła Tomasza Nałęcza (zgłosiła go posłanka Renata Beger), a 5 pozostałych zostało złożonych przez pełnomocników Lwa Rywina (dotyczyły wyłączenia ze składu Komisji posłów: Piotra Smolany i Zbigniewa Ziobro) oraz przez prezesa Zarządu TVP S.A. Roberta Kwiatkowskiego (dotyczyły wyłączenia ze składu Komisji posłów: Tomasza Nałęcza, Jana Rokity i Zbigniewa Ziobro).

Wnioskodawcy, w oparciu o przepis art. 4 ustawy o sejmowej komisji śledczej, swoje wnioski argumentowali okolicznościami, które - ich zdaniem - mogą wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności członka Komisji w danej sprawie (dotyczyło to posłów: Tomasza Nałęcza - dwukrotnie, Jana Rokity i Zbigniewa Ziobro) oraz - braniem udziału w jakiejkolwiek roli procesowej przed organem władzy publicznej w sprawie będącej przedmiotem badań Komisji (dotyczyło to posłów: Piotra Smolany i Zbigniewa Ziobro). Natomiast wniosek Przewodniczącego Komisji Posła Tomasza Nałęcza o wyłączenie ze składu Komisji Pani Poseł Renaty Beger zgłoszony w oparciu o art. 4 pkt 3 ustawy o sejmowej komisji śledczej, Komisja przyjęła większością głosów - 5 posłów głosowało za przyjęciem wniosku, 4 wstrzymało się od głosu, nikt nie głosował przeciwko wnioskowi (zgłoszenie wniosku i jego rozpatrzenie miało miejsce na 86 posiedzeniu Komisji, w dniu 2 grudnia 2003r.). Na 67 posiedzeniu, w dniu 23 stycznia 2004r Sejm powołał do składu Komisji Posła Jana Łącznego, który zastąpił wyłączoną z jej składu w drodze uchwały Komisji Poseł Renatę Beger.

2. Czynności wykonane przez Komisję oraz zebrane w ich wyniku materiały
Komisja realizując postawione przed nią cele miała obowiązek pozyskać wiedzę o faktach wystarczającą do sformułowania sprawozdania i stosownych wniosków końcowych. W tym celu Komisja przeprowadziła szereg czynności procesowych samodzielnie, a inne zleciła prokuraturze. Komisja przesłuchała 50 świadków, w tym niektórych kilkakrotnie. Odbyły się też 4 konfrontacje. Protokoły zeznań świadków oraz przeprowadzonych konfrontacji obejmują łącznie 7 833 strony (wykaz imienny przesłuchanych świadków stanowi załącznik nr 2). Komisja nie uwzględniła 11 wniosków o wezwanie w celu złożenia zeznań, dotyczących 10 osób (w stosunku do Aleksandra Kwaśniewskiego zgłoszone zostały dwa wnioski - przez poseł Renatę Beger).
Komisja nie uwzględniła 7 wniosków posła Zbigniewa Ziobro o wezwanie świadków: na 47 posiedzeniu w dniu 3 czerwca 2003 r. o wezwanie w charakterze świadka przed Komisję Marka Ungiera; na 54 posiedzeniu w dniu 11 lipca 2003 r. o wezwanie przed Komisję w charakterze świadka Marka Wagnera oraz Wojciecha Reszczyńskiego; na 61 posiedzeniu w dniu 20 sierpnia 2003 r. o wezwanie przed Komisję w charakterze świadka Bogusława Kotta oraz Zygmunta Kapustę i Karola Napierskiego oraz na 16 posiedzeniu w dniu 6 marca 2003 r. Jerzego Rolickiego.
Komisja nie uwzględniła także wniosku posła Bohdana Kopczyńskiego na 47 posiedzeniu w dniu 3 czerwca 2003 r. dotyczącego Anatola Lawiny.
Komisja nie uwzględniła ponadto wniosków posłanki Renaty Beger dotyczących Piotra Cieślaka i dwukrotnie Aleksandra Kwaśniewskiego. O wezwanie Aleksandra Kwaśniewskiego posłanka Beger wnioskowała po raz pierwszy na 21 posiedzeniu w dniu 19 marca 2003 r., po raz drugi na 25 posiedzeniu Komisji w dniu 29 marca 2003 r.

Działając w oparciu o przepis art. 14 ust. 1 ustawy o sejmowej komisji śledczej, który daje komisji śledczej prawo występowania do organów władzy publicznej oraz organów innych osób prawnych i jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej z żądaniem złożenia pisemnych wyjaśnień lub przedstawienia dokumentów będących w ich dyspozycji albo akt każdej sprawy przez nie prowadzonej, Komisja 31 razy występowała w tym trybie. Wystąpienia były skierowane m.in. do: Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego, Ministra Kultury, Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Zastępcy Prokuratora Generalnego RP, Prokuratora Apelacyjnego w Warszawie oraz Przewodniczącego Rady Nadzorczej TVP S.A. Przedmiotem wystąpień były żądania przekazania Komisji dokumentów istotnych dla wyjaśnienia sprawy, a w szczególności akt prokuratorskich, protokołów posiedzeń Rady Ministrów, protokołów posiedzeń Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, materiałów będących przedmiotem ich obrad oraz korespondencji pomiędzy tymi organami.
W związku z tym należy zwrócić szczególnie uwagę na niewłaściwą realizację wniosków Komisji przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów. Dokumenty były dostarczane wybiórczo i ze znacznym opóźnieniem. 
Ponadto Komisja działając na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o sejmowej komisji śledczej zwróciła się do Sądu Okręgowego w Warszawie o doręczenie uwierzytelnionych odpisów protokołów rozprawy w sprawie przeciwko Lwu Rywinowi, w celu wykorzystania ich jako materiału dowodowego.
Komisja gromadziła również materiały w przedmiotowej sprawie korzystając w tym celu z trybu, przewidzianego w art. 15 ustawy o sejmowej komisji śledczej, gwarantującego pomoc prokuratury.
Komisja wielokrotnie kierowała swoje wystąpienia do Prokuratora Generalnego (lub Zastępcy Prokuratora Generalnego) zwracając się o przeprowadzenie określonych czynności procesowych (lista wniosków w sprawie wykonania tych czynności stanowi załączniki nr 4).
Czynności te można podzielić na trzy zasadnicze grupy. Pierwsza obejmuje czynności mające na celu pozyskanie i zabezpieczenie dowodów rzeczowych, takich jak bilingi telefoniczne, dokumenty oraz twarde dyski komputerów stacjonarnych i przenośnych.

Do drugiej grupy należy zaliczyć te, które dotyczyły innych źródeł dowodowych - jak np. opinii biegłych. Chodzi tu m.in. o wniosek Komisji dotyczący sporządzenia opinii przez biegłego z dziedziny finansowo-księgowej, w związku z uzyskaniem w trakcie jej prac informacji świadczących o tym, że przedsiębiorstwa należące do Lwa Rywina lub przedsiębiorstwa w których pełnił on funkcje statutowe mogą być zamieszane w popełnienie przestępstwa.

Trzecia grupa obejmuje czynności zmierzające do uzyskania wymaganego prawem zwolnienia z tajemnicy ustawowo chronionej określonych osób. Znajdują się tu dwa wnioski kierowane do Prokuratora Generalnego o podjęcie stosownych działań, mających na celu uchylenie tajemnicy dziennikarskiej wobec składających zeznania przed Komisją Panów Adama Michnika i Pawła Smoleńskiego - w obu przypadkach Sąd odmówił wyrażenia zgody na uchylenie tajemnicy dziennikarskiej. Z tą grupą wiąże się też merytorycznie wniosek Komisji z dnia 12 czerwca 2003 r. skierowany (bez pośrednictwa Prokuratora Generalnego) do Prezesa Rady Ministrów Leszka Millera o zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy państwowej Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego Andrzeja Barcikowskiego, a także wniosek do Prokuratora Generalnego o dokonanie czynności zmierzających do zwolnienia b. prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie Wandy Marciniak z obowiązku zachowania tajemnicy służbowej.

Komisja nie przyjęła 8 wniosków posła Zbigniewa Ziobro w trybie art. 15 ustawy o sejmowej komisji śledczej, do Prokuratora Generalnego o przeprowadzenie czynności śledczych w zakresie zabezpieczenia niektórych dowodów: na 3. posiedzeniu w dniu 3 lutego 2003 r. wniosku m. in. o zabezpieczenie dokumentacji prowadzonych przez sekretariaty Leszka Millera, Marka Wagnera, Lecha Nikolskiego, Aleksandry Jakubowskiej, Włodzimierza Czarzastego, Jerzego Wenderlicha, Andrzeja Zarębskiego oraz Roberta Kwiatkowskiego, przeszukanie pomieszczeń prywatnych i służbowych należących do Lwa Rywina pod kątem znalezienia istotnych dla sprawy dokumentów; na 8. posiedzeniu w dniu 15 lutego 2003 r. wnioskował o ustalenie numerów telefonów, wraz z billingami, Leszka Milllera i Lecha Nikolskiego oraz o zabezpieczenie kalendarzy prowadzonych przez sekretariaty tych osób; na 28. posiedzeniu w dniu 3 kwietnia 2003 r. o ustalenie numerów telefonów oraz bilingów Leszka Millera, Lecha Nikolskiego oraz Aleksandry Jakubowskiej, na 86 posiedzeniu o dostarczenie przez prokuraturę billingów z l lipca 2002 r. Leszka Millera, Marka Wagnera oraz Aleksandra Proksy.

Nieprzyjęcie tych wniosków, jak również wyżej wskazanych wniosków w sprawie przesłuchania świadków, w dużym stopniu utrudniło Komisji Śledczej wyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności badanej sprawy. Komisja miała obowiązek ustalić prawdę obiektywną. Mogła tego dokonać wyłącznie poprzez przeprowadzenie dowodów zgodnie z regułami określonymi w ustawie o Komisji Śledczej. Tym samym odrzucając wniosek dowodowy Komisja Śledcza powinna posiłkować się praktyką utrwaloną na gruncie kodeksu postępowania karnego (art 170 k.p.k). Wniosek dowodowy oddala się, gdy przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne; okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo jest już udowodniona; dowód jest nieprzydatny do stwierdzenia danej okoliczności; dowodu nie da się przeprowadzić. Niestety stwierdzić należy, i ż mimo poważnych wątpliwości , stwierdzonych w sprawie, które wymagały wyjaśnienia poprzez przeprowadzeni dowodów czy to z dokumentów, czy to z przesłuchań świadków, wiele wniosków dowodowych zostało przyczyn pozamerytorycznych – politycznych odrzuconych. Większość rządowa ukształtowana w Komisji Śledczej wielokrotnie przedkładała interes partyjny nad poznanie prawdy w rozpatrywanej sprawie.
Zebrany przez Komisję materiał dowodowy obejmuje ponadto, przekazane przez Prokuraturę Apelacyjną w Warszawie, 3024 strony akt postępowania przygotowawczego - w tym 657 stron zawierających zeznania świadków i 9536 stron zawierających bilingi telefoniczne, 2104 strony akt nadzoru prokuratorskiego, 2718 stron dotyczących oględzin dysków twardych w komputerach, a także protokoły rozprawy toczącej się przed Sądem Okręgowym w Warszawie w sprawie przeciwko Lwu Rywinowi.
Komisja zapoznała się również z przekazanymi jej tylko do wglądu podręcznymi aktami prokuratorskimi, liczącymi 1185 stron.

3. Inne działania podejmowane przez Komisję.
Komisja badając przekazaną jej przez Sejm sprawę ujawniła również pewne związane z nią wątki o charakterze pobocznym i w związku z tym skierowała do Prokuratora Generalnego 2 zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa:

1) znęcania się nad prawnie pozbawionym wolności byłym prezesem Zarządu PZU Życie S.A. Grzegorzem Wieczerzakiem tj. czynu z art. 247 § 1 Kodeksu karnego (Prokuratura Okręgowa w Warszawie na podstawie art. 17 § 1 pkt 1 umorzyła wcześniej dochodzenie w tej sprawie, wobec stwierdzenia, że czynu nie popełniono),
2) przeciwko wiarygodności dokumentów, polegającego na bezprawnym usunięciu z art. 36 projektu ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji wyrazów "lub czasopisma" tj. czynu z art. 270 § 1 Kk (Prokuratura Apelacyjna w Warszawie wszczęła w tej sprawie śledztwo i jest ono w toku).

Załącznik nr 1 Wykaz członków Komisji [wg: lp.; nazwisko i imię; przynależność do klubu; data powołania, data wyłączenia/odwołania]

1. Beger Renata - Samoobrona [28-02-2003 - 02-12-2003]
2. Błochowiak Anita - SLD [28-02-2003]
3.Kalisz Ryszard - SLD [10-01-2003; 28-02-2003]
4.Kopczyński Bohdan - LPR/ niezrzeszony [10-01-2003]
5.Lewandowski Bogdan - SLD/SDPL [10-01-2003]
6.Łączny Jan - Samoobrona [23-01-2004]
7.Nałęcz Tomasz - UP/SDPL [10-01-2003]
8.Rokita Jan - PO [10-01-2003]
9.Rydzoń Stanisław - SLD [10-01-2003]
10 Smolana Piotr - Samoobrona [10-01-2003; 28-02-2003]
11.Szczepańczyk Józef - PSL [10-01-2003]
12.Szteliga Jerzy - SLD [10-01-2003]
13.Ziobro Zbigniew - PiS [10-01-2003]

Załącznik nr 2 Wykaz świadków przesłuchanych przez Komisję Śledczą 

1.Bajer Antoni; 82 (18.11.2003)
2.Banasiński Cezary; 52 (01.07.2003)
3.Barcikowski Andrzej ; 50 (17.06.2003)
4.Braun Juliusz ; 18 (08.03.2003) 19 (15.03.2003) 20 (18.03.2003)
5.Celiński Andrzej ; 69 (24.09.2003)
6.Czarzasty Włodzimierz ; 21 (19.03.2003) 22 (20.03.2003) 23 (21.03.2003)
7.Dąbrowski Waldemar ; 33 (16.04.2003)
8.Dubaniowski Waldemar ; 30 (05.04.2003)
9.Galińska Iwona ; 55 (16.07.2003) 58 (19.07.2003) - konfrontacja z Bożeną Szumielewicz
10.Gościcka Ewa 62 (21.08.2003)
11.Hebdzyńska Beata ; 61 (20.08.2003)
12.Jakubowska Aleksandra ; 24 (22.03.2003) 25 (29.03.2003) 26 (01.04.2003) 67 (22.09.2003) 68 (23.09.2003) 71 (08.10.2003) 72 (09.10.2003) 73 (09.10.2003 - konfrontacja z Heleną Łuczywo) 74 (09.10.2003) 81 (07.11.2003) 85 (21.11.2003)
13. Jaskiernia Jerzy ; 17 (07.03.2003) 
14.Jońska Martyna ; 58 (19.07.2003)
15.Kaczyński Lech ; 48 (04.06.2003)
16. Kosiński Maciej ; 47 (03.06.2003)
17.Kurczuk Grzegorz ; 40 (16.05.2003)
18.Kwiatkowski Robert; 10 (19.02.2003) 11 (20.02.2003) 12 (21.02.2003) 57 (18.07.2003)
19.Lewszuk Ewa ; 80 (06.11.2003)
20.Łopacki Tomasz ; 55 (16.07.2003) 58 (19.07.2003) - konfrontacja z Bożeną Szumielewicz
21.Łuczywo Helena ; 15 (04.03.2003) 16 (06.03.2003) 70 (07.10.2003) 73 (09.10.2003) - konfrontacja z Aleksandrą Jakubowską
22.Marciniak Wanda ; 63 (04.09.2003)
23.Michnik Adam ; 5 (08.02.2003) 6 (10.02.2003) 8 (15.02.2003) 75 (21.10.2003) 76 (22.10.2003) 77 (23.10.2003)
24.Miller Leszek ; 35 (26.04.2003) 36 (28.04.2003) 49 (16.06.2003) 51 (18.06.2003)
25.Niemczycki Piotr ; 14 (01.03.2003) 15 (04.03.2003)
26.Nikolski Lech ; 31 (12.04.2003) 32 (15.04.2003)
27.Ogrodowczyk Agnieszka ; 23 (21.03.2003)
28.Pachowski Jarosław ; 41 (17.05.2003)
29.Pastusiak Longin ; 31 (12.04.2003)
30.Proksa Aleksander ; 53 (02.07.2003) 83 (19.11.2003)
31.Rapaczyńska Wanda ; 9 (18.02.2003) 10 (19.02.2003) 79 (05.11.2003) 80 (06.11.2003)
32.Rywin Lew ; 12 (21.02.2003) 13 (22.02.2003)
33.Sellin Jarosław ; 37 (13.05.2003) 38 (14.05.2003)
34.Skąpski Rafał ; 44 (29.05.2003)
35.Smoleński Paweł ; 45 (30.05.2003)
36.Sokołowska Janina ; 20 (18.03.2003) 56 (17.07.2003) 58 (19.07.2003) - konfrontacja z Bożeną Szumielewicz
37.Solorz-Żak Zygmunt ; 34 (25.04.2003)
38.Sołtysiński Stanisław ; 39 (15.05.2003)
39.Sowa Marek ; 50 (17.06.2003)
40.Sulik Bolesław; 27 (02.04.2003) 28 (03.04.2003)
41.Szumielewicz Bożena ; 56 (17.07.2003) 58 (19.07.2003) - konfrontacje z: Tomaszem Łopackim, Iwoną Galińską oraz Janiną Sokołowską
42.Szymczycha Dariusz ; 46 (31.05.2003)
43.Titkow Andrzej ; 80 (06.11.2003)
44.Urban Jerzy ; 16 (06.03.2003) 17 (07.03.2003)
45.Wagner Marek ; 84 (20.11.2003)
46.Waniek Danuta ; 43 (28.05.2003)
47.Wenderlich Jerzy ; 42 (27.05.2003)
48.Wojciechowska Anna ; 64 (05.09.2003)
49.Zarębski Andrzej ; 29 (04.04.2003) 30 (05.04.2003) 82 (18.11.2003)
50.Ziemiszewska Ewa ; 60 (19.08.2003) 82 (18.11.2003)

Załącznik nr 3. Wykaz opinii i ekspertyz :
1.Materiał opracowany dla sejmowej Komisji Śledczej ze zmianami.17.01.2003* - Biuro Legislacyjne Kancelarii Sejmu
2.Opinia prawna w przedmiocie: “Jakie znaczenie dla sejmowej komisji śledczej obradującej na jawnych posiedzeniach i korzystającej z przekazanych przez prokuraturę akt śledztwa ma brzmienie art. 241 § 1 Kodeksu karnego? 24.01.2003 - 
prof. dr hab. Jan Grajewski
3.Opinia prawna nt.:- jaka jest relacja między art. 14 ust. 1 ustawy o sejmowej komisji śledczej, a art. 241 § 1 Kodeksu karnego? - czy w trakcie jawnych posiedzeń komisji może dojść do popełnienia przez jej członków przestępstwa, o którym mowa w art. 241 § 1 Kodeksu karnego? - jaki organ jest uprawniony do udzielania zezwoleń na ujawnienie przez członków komisji wiadomości pochodzących z postępowania przygotowawczego i jakimi przesłankami powinien kierować się dokonując takiego rozstrzygnięcia? - czy w świetle art. 14 ust. 1 ustawy o sejmowej komisji śledczej oraz § 3 uchwały o powołaniu komisji śledczej publiczne ujawnienie wiadomości pochodzących z postępowania przygotowawczego nie wymaga zezwolenia, o którym mowa w art. 241 § 1 Kodeksu karnego? [27.01.2003] - prof. dr hab. Romuald Kmiecik
4.Opinia prawna w przedmiocie: “Czy protokół z posiedzenia Komisji Śledczej, w trakcie którego następuje przesłuchanie świadka - sporządzony na podstawie art. 166 Regulaminu Sejmu z uwzględnieniem art. 147 § 1 i 3 oraz art. 148 § 1 i innych obostrzeń z K.p.k. zastosowanych odpowiednio /takich jak uprzedzenie świadka o odpowiedzialności karnej, dokładne pouczenie świadka o jego prawach, odebranie przyrzeczenia od świadka/ i podpisany w tym kształcie przez przewodniczącego Komisji po uprzednim umożliwieniu świadkowi zgłoszenia zastrzeżeń - jest wystarczającym dokumentem w świetle przepisu art. 233 K.k. o warunkach odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań?” [27.01.2003] - dr Hanna Gajewska-Kraczkowska
5.Opinia prawna w zakresie odpowiedzi na pytanie, czy można udostępnić posłowi, który nie jest członkiem Komisji śledczej do zbadania ujawnionych w mediach zarzutów dotyczących ujawnienia korupcji podczas prac nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji, materiały śledztwa przekazane Komisji przez prokuraturę? [29.01.2003] - dr Janusz Mordwiłko
6. Opinia prawna w przedmiocie: "Uprawnienia świadka oraz jego pełnomocnika w postępowaniu przed Komisją Śledczą”.[08.02.2003] - dr Hanna Gajewska-Kraczkowska
7.Opinia prawna na temat zakresu uprawnień osoby wezwanej przez komisję śledczą do złożenia zeznań oraz jej pełnomocnika, w szczególności czy przysługuje tym podmiotom uprawnienie składania formalnych wniosków dowodowych. 
11.02.2003 - Wojciech Odrowąż-Sypniewski Biuro Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu
8. Ekspertyza w sprawie możliwości wezwania przez sejmową komisję śledczą Prezydenta RP [09.06.2003] - dr Janusz Mordwiłko
9. Opinia prawna w zakresie odpowiedzi na pytanie: Czy Prezydent RP może składać zeznania przed sejmową komisją śledczą w charakterze świadka? [09.06.2003] - prof. Mirosław Granat
10. Opinia prawna w sprawie przesłuchania Prezydenta RP jako świadka przez komisję śledczą Sejmu. [10.06.2003] - dr Andrzej Szmyt
11.Opinia w kwestii dopuszczalności wezwania Prezydenta RP przez komisję śledczą Sejmu celem złożenia zeznań. [13.06.2003] - prof. Paweł Sarnecki
12.Ekspertyza na temat zasadności złożenia przez Komisję Śledczą do prokuratury doniesienia o popełnieniu przestępstwa w związku z wypowiedzią posła Jana Rokity, co do jego podejrzenia złożenia fałszywych zeznań przez premiera Leszka Millera. [30.06.2003] - prof. Romuald Kmiecik
13. Opinia prawna na temat dopuszczalności prawnej przesłuchania przez Komisję Śledczą prokuratorów prowadzących i nadzorujących śledztwo w sprawie przeciwko Lwu Rywinowi, w sytuacji, gdy do sądu wniesiony został akt oskarżenia. [14.07.2003] - Wojciech Odrowąż-Sypniewski Biuro Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu
14. Opinia prawna: - czy zarządzenie Prokuratora Apelacyjnego Apelacyjnego Warszawie z dnia 6.02.2002 r., w którym wyrażona została zgoda na ujawnienie przez Komisję Śledczą, w toku prowadzonego przez nią postępowania materiału dowodowego zebranego w sprawie przeciwko Lwu Rywinowi oraz w postępowaniach sprawdzających z zawiadomienia Stowarzyszenia Katon w Krakowie i z zawiadomienia B.Gasińskiego pozostaje w mocy pomimo wniesienia w dniu 6.06.2002 r. do Sądu Rejonowego aktu oskarżenia przeciwko Lwu Rywinowi, czy też jak wskazuje Prokurator Apelacyjny potrzebne jest uzyskanie nowego zezwolenia wydanego przez sąd, - czy wyrażenie przez Prokuratora Apelacyjnego zgody, o której mowa w art. 241 § 1 K.k. stanowi uchylenie karalności przestępstwa określonego w tym przepisie tylko wobec członków Komisji Śledczej, czy też również wobec osób dokonujących dalszego rozpowszechniania, - czy pracownicy Kancelarii Sejmu oraz doradcy Komisji Śledczej w związku z wyrażeniem zgody, o której mowa w art. 241 § 1 K.k. przez Prokuratora Apelacyjnego mają prawo zapoznawać się z całością materiałów prokuratorskich objętych zezwoleniem, czy tylko z tą ich częścią, która została już upubliczniona przez Komisję Śledczą, - czy w sprawozdaniu Komisji Śledczej mogą być cytowane zeznania świadków złożone w prokuraturze. - dr Monika Zbrojewska
15.Opinia na temat przesłuchania prokuratora jako świadka przez Komisję Śledczą. [14.07.2003] - prof. Andrzej Szmyt
16. Ekspertyza dotycząca wyłączenia prokuratorów przesłuchanych w charakterze świadków przez Sejmową Komisję Śledczą od udziału w postępowaniu karnym. [28.08.2003] - mgr Piotr Mierzejewski dr Beata Bieńkowska
17. Opinia prawna: “Czy przesłuchanie przez Komisję Śledczą prokuratorów prowadzących postępowanie przygotowawcze w sprawie przeciwko Lwu Rywinowi oraz prokuratorów nadzorujących to postępowanie może spowodować ich wyłączenie od udziału w tej sprawie?” [29.08.2003] - prof. dr hab. Andrzej Gaberle
18. Opinia prawna o podmiocie władnym do uchylenia klauzuli: “Poufne” z protokołu Komisji Śledczej. [15.09.2003] - dr Hanna Gajewska-Kraczkowaka
19. Opinia na temat: 1. Czy ujawnienie treści przesłuchania Pani Wandy Marciniak, przeprowadzonego przez Komisję Śledczą 4.09.2003 r. z wyłączeniem jawności w trybie art. 181 § 1 K.k., którego protokół został opatrzony klauzulą “poufne” - stanowi przestępstwo zagrożone sankcją karną? 2. Czy w świetle obowiązujących przepisów, istnieje możliwość ujawnienia treści tego przesłuchania? 3. Jaki organ jest ewentualnie uprawniony do takiego ujawnienia? Czy jest nim w szczególności Prokurator Generalny, do którego o zniesienie klauzuli tajności pismem z 5.09.2003 r. zwrócił się Przewodniczący Komisji Śledczej, czy też jest nim sama Komisja Śledcza? [15.09.2003] - dr Janusz Kochanowski
20. Opinia prawna na temat podmiotu władnego do uchylenia klauzuli poufności z protokołu Komisji Śledczej z przesłuchania świadka, który uzyskał zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy służbowej i zawodowej.[15.09.2003] - prof. dr hab. Jan Grajewski
21. Opinia prawna na temat podmiotu władnego do uchylenia klauzuli poufności z protokołu Komisji Śledczej z przesłuchania świadka, który uzyskał zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy służbowej i zawodowej. [15.09.2003] - prof. dr hab. Romuald Kmiecik
22. Opinia prawna na temat podmiotu władnego do uchylenia klauzuli “poufne” z protokołu Komisji Śledczej z przesłuchania świadka, który uzyskał zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy służbowej i zawodowej. [16.09.2003] - Wojciech Odrowąż-Sypniewski Biuro Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu
23. Opinia prawna dotycząca zniesienia klauzuli tajności odnośnie informacji objętych tajemnicą służbową i zawodową. [ 16.09.2003] - dr Monika Zbrojewska
24. Opinia w przedmiocie wątpliwości dotyczących zakresu tajemnicy dziennikarskiej i jej prawnej ochrony przed ujawnieniem, które powstały podczas 77 posiedzenia sejmowej Komisji Śledczej w dniu 24.X.2003 r.[ 10.11.2003] - dr Maria Rogacka-Rzewnicka
25. Opinia prawna nt. treści i zakresu ochrony w odniesieniu do tajemnicy dziennikarskiej. [ 6.11.2003] - prof. dr hab. Ewa Nowińska, prof. dr hab. Michał du Vall

* W dniu 26.05.2003, po uwzględnieniu uwag ekspertów, materiał skorygowano, poszerzono o uwagi w sprawie konfrontacji oraz uwzględniono zmiany dokonane w Kodeksie postępowania karnego ustawą z dnia 10 stycznia 2003 r., o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr 17, poz. 155), która weszła w życie z dniem 1 lipca 2003 r.

Załącznik nr 4 Wykaz wniosków Komisji złożonych w trybie art. 15 ustawy o sejmowej komisji śledczej 

1. 04.02.2003 - o dokonanie ustaleń dotyczących osoby Lwa Rywina (ustalenia numerów telefonów przez niego używanych; numerów telefonów jego sekretariatów, kierowców; zabezpieczenia aparatów; zgromadzenia billingów za okres od początku stycznia 2002 r. do końca stycznia 2003 r.; przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, ustalenia miejsc, w których Rywin mógłby przechowywać ważne dokumenty dotyczące przedmiotowej sprawy, dokonania ich przeszukań i zabezpieczenia dowodów rzeczowych)

2. 08.02.2003 - o uzyskanie zwolnienia Adama Michnika z obowiązku zachowania tajemnicy dziennikarskiej

3. 10.02.2003 - o dokonanie ustaleń dotyczących Roberta Kwiatkowskiego (ustalenia numerów telefonów przez niego używanych; numerów telefonów jego sekretariatów, kierowców, zabezpieczenia aparatów; zgromadzenia billingów za okres od początku stycznia 2002 r. do końca stycznia 2003 r.; przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, ustalenia miejsc, w których Robert Kwiatkowski mógłby przechowywać ważne dokumenty dotyczące przedmiotowej sprawy, dokonania ich przeszukań i zabezpieczenia dowodów rzeczowych)

4. 18.02.2003 - o dokonanie ustaleń w zakresie ujawnienia, że przedsiębiorstwa należące do Lwa Rywina lub powiązane z nim kapitałowo czy podmiotowo mogą być zamieszane w popełnione przestępstwa

5. 04.04.2003 - o ustalenie numerów oraz billingów rozmów prowadzonych w 2002 r. przez Włodzimierza Czarzastego - sekretarza KRRiT, Jarosława Pachowskiego - byłego członka Zarządu TVP S.A. oraz Andrzeja Zarębskiego - byłego eksperta KRRiT

6. 16.06.2003  - o uzyskanie zwolnienia Pawła Smoleńskiego z obowiązku zachowania tajemnicy dziennikarskiej 

7  01.09.2003 - o dokonanie czynności zmierzających do zwolnienia byłej prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie Wandy Marciniak z obowiązku zachowania tajemnicy służbowej

8. 25.09.2003 - o przeprowadzenie czynności zmierzających do ustalenia czy w dniach 18-23 lipca 2002 r. z Biura KRRiT przesłano do Ministerstwa Kultury jakiekolwiek wersje przepisów do projektu ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz o zmianie innych ustaw

9. 25.09.2003 - o ustalenie zapisu rozmów telefonicznych Aleksandry Jakubowskiej prowadzonych pomiędzy 15 czerwca 2002 r. a 31 lipca 2002 r.

10. 09.10.2003 - o przygotowanie zestawień krzyżowych połączeń telefonicznych : Włodzimierza Czarzastego, Roberta Kwiatkowskiego, Aleksandry Jakubowskiej, Lecha Nikolskiego, Lwa Rywina, Janiny Sokołowskiej, Ewy Ziemiszewskiej w okresie maj-lipiec 2002 r.

11. 09.10.2003 - o zabezpieczenie skasowanego dysku twardego komputera używanego przez Aleksandrę Jakubowską do dnia 7 stycznia 2003 r.

12.06.11.2003 - o zniesienie klauzuli tajności z protokołu przesłuchania przez Prokuraturę Okręgową Prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego
Z RAPORTEM KOMISJI W SPRAWIE KORUPCYJNEJ AFERY RYWIN-GATE MOŻNA ZAPOZNAĆ SIĘ ZE STRON PiS-u, LUB Z PUBLIKACJI ZAMIESZCZONYCH W WITRYNIE AFERY PRAWA

AFERY PRAWA WPROWADZENIE		PiS Wprowadzenie
OKOLICZNOŚCI		Okoliczności towarzyszące
PROCES LEGISLACYJNYcz.1 RADA MINISTRÓW cz.2		Przebieg procesu legislacyjnego
OSKARŻONY ALEKSANDER KWAŚNIEWSKI		Aleksander Kwaśniewski
OSKARŻONY GRZEGORZ KURCZUK		Grzegorz Kurczuk
OSKARŻONY ANDRZEJ BARCIKOWSKI		Andrzej Barcikowski
OSKARŻONY LESZEK MILLER		Leszek Miller
		pobierz jako RTF

Nowe publikacje o tematyce aferalnej i korupcyjnej: 
ALEKSANDER KWAŚNIEWSKI - JAKI PREZYDENT, TAKIE PAŃSTWO
KIM NAPRAWDĘ JEST PREZYDENT R.P.???? ALEKSANDER KWAŚNIEWSKI, CZY MOŻE STOLZMAN???
NIEZNANE FAKTY Z ŻYCIA KWAŚNIEWSKIEGO - KOLEJNA AFERA SLD?
"CZY JOLANTA KWAŚNIEWSKA  MA SZANSE  ZOSTAĆ PREZYDENTEM RZECZPOSPOLITEJ???"
czy fundacje "piorą pieniądze?" , zostały tylko krzyż narodu polskiego? - Judaizm, czyli "Jak rozpoznać Żyda".
10 kłamstw Aleksandra Kwaśniewskiego??? - a co na to Unia Europejska ? - podaj dalej...
TAJNE - JAWNE TAJEMNICE PAŃSTWOWE?
Raport o działalności pułkownika Władimira Ałganowa z KGB w sprawach:
Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, Premiera Józefa Oleksego i Leszka Millera, szefa MSWiA oraz Ministra Spraw Zagranicznych Włodzimierza Cimoszewicza, Ministra Skarbu Wiesława Kaczmarka, oraz biznesmena Jana Kulczyka.
Jedwabne tylko dla Żydów? i witryna OBYWATELSKIE NIEPOSŁUSZEŃSTWO  i dodatkowo:

Tym samym dochodzimy do setna sprawy, czy "Raportu o stanie sądownictwa polskiego"

Zapraszamy wszystkich sędziów, prokuratorów, adwokatów, polityków i resztę urzędniczego "badziewia" zamieszanego we wszelkie oszustwa do ogólnopolskiej "czarnej listy Raczkowskiego"... 
miłego towarzystwa wzajemnej  adoracji w ukrywaniu durnowatych kantów... 
wierzcie mi, że prawda zawsze na wierzch wypłynie...., zresztą już ja się o to postaram... 

www.aferyprawa.com - Niezależne Wydawnictwo Internetowe "AFERY - KORUPCJA - BEZPRAWIE" Ogólnopolskiego Ruchu Praw Obywatelskich  i Walki z Korupcją. prowadzi: (-)  ZDZISŁAW RACZKOWSKI. Dziękuję za przysłane teksty opinie i informacje.

uwagi i wnioski proszę wysyłać na adres: Z.Raczkowski@aferyprawa.com

WSZYSTKICH SĘDZIÓW INFORMUJĘ ŻE PROWADZENIE STRON PUBLICYSTYCZNYCH
JEST W ZGODZIE z  Art. 54 KONSTYTUCJI RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
1 - Każdemu zapewnia się wolność wyrażania swoich poglądów oraz pozyskiwania i rozpowszechniania informacji. 
2 - Cenzura prewencyjna środków społecznego przekazu oraz koncesjonowanie prasy są zakazane.
ponadto Art. 31.3
Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

zdzichu