LIST OTWARTY DO MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI I PROKURATORA GENERALNEGO ZBIGNIEWA ZIOBRO oraz POSŁA ARTURA ZAWISZY PRZEWODNICZĄCEGO PARLAMENTARNEJ KOMISJI ŚLEDCZEJ DO ZBADANIA ROZSTRZYGNIĘĆ DOTYCZĄCYCH PRZEKSZTAŁCEŃ KAPITAŁOWYCH  I WŁASNOŚCIOWYCH W SEKTORZE BANKOWYM ORAZ DZIAŁAŃ ORGANÓW   NADZORU BANKOWEGO W OKRESIE OD 4.06.1989 do 19.03.2006

C Z Ę Ś Ć    I

Zbliżamy się do rocznicy przejęcia, przez pierwszą w historii powojennej, jak również    w trakcie szesnastoletnich przemian ustrojowych, koalicję narodowo-katolicką. Czy Prawo i Sprawiedliwość w sojuszu z Samoobroną i Ligą Polskich Rodzin spełni oczekiwania Narodu., który karmiony propagandą polskojęzycznych masmediów nie jest świadomy  w jakim stanie gospodarki  zostało przejęte nasze państwo, po komunistach  (SLD,  SDPl, UP) oraz liberałach z AWS i Platformy Obywatelskiej (dawnej Unii Wolności). Formą otwartego listu pragniemy zwrócić uwagę adresatom, że do tej pory nie została rozpoczęta procedura  wyjaśniającą największy przekręt dotyczący obecnego kryzysu gospodarczego, uważając jednocześnie, że ugrupowania partyjne, które doprowadziły do takiego stanu rzeczy,  powinny ponieść konsekwencje,  włącznie z ich delegalizacją.

.

Gdy  przyjrzymy się sytuacji gospodarczej i społecznej naszego kraju po szesnastu latach tzw. transformacji ustrojowej, wyraźnie widzimy, że Polska znajduje się na kolejnym ostrym wirażu swej historii. Jaki jest bilans zysków i strat po tzw. przyspieszonej prywatyzacji oraz wejściu naszego kraju do Unii Europejskiej?(1,2,3,4,5).

Istotę przemian gospodarczo-ustrojowych, po 1989 roku, dosyć dobrze oddaje sformułowanie "wielki przekręt". Przyczyna obecnego kryzysu gospodarczego tkwi właśnie w przekrętach, które miały miejsce w ciągu ostatnich 16 lat, gdyż w trakcie próby budowy kapitalizmu po komunizmie, w toku tzw. restrukturyzacji przemysłu po 1989 roku., prowadzonej przez ekipy rządowe różnych barw, doszło do prawie darmowej wyprzedaży większości narodowego majątku obcym inwestorom . Okres ten to bezprecedensowe w skali świata, ogołocenie polskiego Narodu z jego własności. Nie byle jaki to przekręt, w którym majątek banków i przemysłu, został upłynniony za około 10 proc jego wartości. Na taką to ogromną skalę okradziono społeczeństwo, żeby zainkasować prowizje, stanowiące tylko mały procent wartości sprywatyzowanego kapitału.

Pozbawiona zysków (należnych już teraz zagranicznym właścicielom państwowa gospodarka staje się kapitalistyczną, choć w kraju zostają tylko dochody z pracy, czyli płace. Z obcym kapitałem i lokalną siłą roboczą (pracą), Polska staje się krajem, który niejako musi żyć z dnia na dzień, z "gołej" pensji. Możliwości zakumulowania własnego kapitału wyłącznie w oparciu o zarobki pracownicze (ciągle wielokrotnie mniejsze niż w innych krajach UE), są nikłe i równie małe (bez właściwej polityki państwa) są szanse na wyrwanie się z niefortunnej sytuacji, gdzie tylko praca jest własna.

W kontekście tych przemian własnościowych może nasunąć się jeszcze bardziej czarny scenariusz, mianowicie, że w "niekompletnym kapitalizmie" nie chodzi już wcale o relacje poddaństwa między Polakami, właściwie bez kapitału, oraz innymi narodami, które ten kapitał w większości przejęły. Istotą przemian ustrojowych nie jest więc uwolnienie Narodu, ale jego zniewolenie.

Prawdziwe skutki tych zmian w gospodarce, w jej systemie instytucji, mogą być w pełni zauważone, kiedy chora gospodarka znajdzie już wyraz w chorej polityce. Z gospodarką głównie w rękach zagranicznych można oczekiwać, że polityka też może przejść w ręce zagraniczne, gdyż bardzo trudno oderwać politykę od gospodarki. Wtedy raczej trudny do ogarnięcia fakt pozbawienia Narodu jego kapitału znajdzie już przełożenie na namacalny bieg życia politycznego. Znalazły się bowiem partie(SLD, UP, SDPl , PO,SD). które przystosują się do odmiennej rzeczywistości, wiążąc swój los z obcym kapitałem. Najłatwiej to przyjdzie tzw. liberalnym ośrodkom, których dotychczasowe działania pozwoliły obcemu kapitałowi wykluczyć z gry polski kapitał.

Plan Balcerowicza czyli brak planu i szans dla Polski

Siedemnaście lat temu ogłoszono Narodowi, że cała gospodarka jest do niczego. Należy więc dokonać prywatyzacji całej gospodarki, by po sprywatyzowaniu, poprzez lepsze zarządzanie sprostać panującej w kapitalizmie konkurencji. Wmawiano nam, że prywatyzowane zakłady warte są tyle, ile gotów jest zapłacić kupujący. Abstrahując od demagogii powyższego stwierdzenia, narzuca się podstawowe pytanie - do kogo została skierowana oferta sprzedaży?. Przecież nie do polskiego społeczeństwa, które było        i jest ubogie, i nie posiada własnego kapitału. Kto więc mógł być potencjalnym nabywcą prywatyzowanych zakładów. Formalnie kapitał obcy. Rodzime "elity" też nie dysponowały kapitałem. Okazało się jednak, że niektórzy niezbędny kapitał mogli pozyskiwać w bankach, przy przychylności “swoich”, nie wymagających koniecznych zabezpieczeń gwarancyjnych. Ze spłatą kredytów bywało różnie. "Wybrani przedstawiciele społeczeństwa" z tzw. “układów”, mogli też korzystać z przekrętów, wynikających z niedoskonałych przepisów , w wyniku których powstały afery: alkoholowe, tytoniowe, rublowe, FOZU, węglowe, spółek nomenklaturowych na obrzeżach i wewnątrz państwowych (społecznych) zakładów. O czym się mówiło, pisało ale nic ponad to. Dla ulżenia budowniczym polskiego kapitalizmu, tej awangardzie nowego systemu, doprowadzono do “zapaści" finansowej olbrzymią ilość przedsiębiorstw. W jaki sposób osiągnięto ten zamierzony cel? Sposób był prymitywnie prosty. Jak doskonale pamiętamy, firmy w PRL-u nie dysponowały własnym kapitałem. Bo trudno mówić o skromnym kapitale, umożliwiającym funkcjonowanie firmy z miesiąca na miesiąc. Kiedy brakowało na wypłatę zobowiązań wobec załogi, bank udzielał niskooprocentowany kredyt. Było to działanie rutynowe. W tej sytuacji wystarczyło dokonać blokady kredytowej, aby przedsiębiorstwo państwowe lub inną firmę, której właścicielem było państwo, będące jednocześnie ustawodawcą, doprowadzić przez to państwo do bankructwa. W okresie tzw. przemian, zanotowano pierwszy przypadek, w historii świata, aby państwo celowo doprowadzało do bankructwa swoją gospodarkę.  Dokonano destrukcji na całej gospodarce, na gospodarce całego państwa. By nie pominąć w destrukcyjnym działaniu niczego, otwarto na oścież granice. Kazano gospodarce socjalistycznej, już mocno nadwerężonej, konkurować  z gospodarką kapitalistyczną, mającą ogromne doświadczenie, zaplecze, potężne wsparcie tradycji i olbrzymi kapitał własny, uzupełniony otrzymanym za bezcen kapitałem banków państw Europy Centralnej. Przypomnijmy, nasza gospodarka zarządzana centralnie nie dysponowała własnym kapitałem, by o innych sprawach już nie wspominać. Otwarto rynek zbytu dla towarów produkcji zachodniej, nic nie dając     w zamian rodzimemu przemysłowi.

Stało się to normą i standardem polskich przemian ustrojowych, rozpoczętych przez ekipę Unii Wolności (T.Mazowiecki, L.Balcerowicz, J.Lewandowski) i kontynuowanych przez towarzyszy z SLD i UP w ramach układu po okrągłostołowego.

Oficjalne założenia tzw. planu Balcerowicza były skoncentrowane zasadniczo na trzech parytetach:

1. Zdławienie inflacji.

2. Wprowadzenie wewnętrznej wymienialności polskiej waluty.

3. Wprowadzenie praw rynkowych w gospodarce.

Dla zrealizowania powyższych założeń wprowadzono trzy czynniki:

a) lichwiarskie stopy procentowe w bankach,

b) wewnętrzną wymienialność złotego,

c) liberalizację przepisów celnych,

które zgodnie z założeniami praw rynkowych miały samoczynnie pobudzać polską gospodarkę będącą od wielu lat, między innymi na skutek stanu wojennego, w stanie recesji. Miała zadziałać niewidzialna moc praw rynkowych, pobudzając gospodarkę do wzrostu i konkurencyjności z innymi gospodarkami.

Ten plan zaczął realizować rząd, który będąc w imieniu Narodu, zastępczym właścicielem gospodarki, miał najświętszy obowiązek zadbać o powodzenie i stan posiadania państwa i wszystkich jego obywateli. Jaki mógł być efekt takiego planu, przy szczególnej specyfice polskiej gospodarki, osadzonej przez ostatnie dziesięciolecia       w strukturach RWPG i kierującej przede wszystkim swój produkt do wschodniego sąsiada, który także stał się bankrutem i mógł płacić rublową makulaturą, można było przewidzieć. Bankructwo gospodarki.

Jak wiemy na początku przemian, nie zbankrutowała cała gospodarka. Egzystencję mogła zachować energetyka, przemysł paliwowy, eksporterzy surowców posiadających wcześniej przetarte rynki zbytu (miedź, siarka). Katastrofa dotknęła całe gałęzie przemysłu, takie jak:

-przemysł metalowy,

-przemysł zbrojeniowy,

-przemysł pracujący na potrzeby budownictwa (fabryki domów, cementownie),

-prawie 100 proc. PGR i RSP,

-większość przemysłu rolno - spożywczego,

-górnictwo,

-hutnictwo,                                         

-przemysł        stoczniowy                                                                                - -marynarka handlowa i rybołówstwo,                                                                                

-przemysł tekstylny.

Wiele zakładów, dokonując ogromnego wysiłku, obroniło się w pierwszej fazie przemian ale podupadło w dalszej kolejności, bądź też boryka się z trudnościami do dzisiaj.

Komu i czemu miał służyć tzw. plan Balcerowicza. Rozumując logicznie, kiedy plan wprowadza rząd, powinien on służyć państwu i społeczeństwu. Wynika to z ustaw zasadniczych, którym rząd jest podporządkowany. W państwie prawa rząd nie jest oderwaną grupą ludzi i ekspertów, która może w sposób dowolny i tylko sobie znanymi metodami realizować, świadome tylko ugrupowaniu politycznemu, z którego się wywodzi, cele.                  .

Cele programu gospodarczego i metody sprawowania władzy, powinny być ściśle określone i muszą być one podporządkowane dobru państwa i Narodu. Czy tak było w przypadku tzw. planu Balcerowicza, który realizowany był bez zasadniczych zmian przez wszystkie następne ekipy rządowe,  z pominięciem Rządu Premiera Olszewskiego,  który:

1) wstrzymał tempo patologicznej prywatyzacji,

2) powołał Policję Celną,

3) czynił starania w sprawie powołania Prokuratorii Generalnej (instytucji chroniącej interes państwa w procesach prywatyzacyjnych).

Wprowadzając powyższe zmiany do niedopracowanego i szkodzącego Polsce planu, który był realizowany przez poprzednie ekipy  (Mazowieckiego i Bieleckiego) rząd Olszewskiego staje się zagrożeniem dla porozumień "Okrągłego Stołu" i zostaje w dramatycznych okolicznościach obalony.

Pretekstem do obalenia rządu Olszewskiego staje się wykonanie Uchwały Sejmowej (paradoksalnie!) dotyczącej lustracji, przed którą, jak dowiodło życie, nie można było uciec. Rząd Premiera Olszewskiego był jedynym rządem do chwili obecnej, który miał dodatni bilans w handlu zagranicznym i mniejszy deficyt od planowanego.

Szkolne błędy czy zamierzone działanie

Według dostępnych danych, wynika, że już w okresie stowarzyszeniowym z UE straciliśmy więcej majątku niż w wojnie z Hitlerem. Oblicza się, że straty Polski w wyniku niemieckiej agresji 1939 - 1945, wynosiły około 500 mld USD(można przyjąć, że przejęte przez ZSRR polskie ziemie z istniejącym na nich majątkiem stanowią stratę porównywalną), W wyniku akcesji do UE Polska straciła (wg. różnych źródeł) od 600 mld USD do 2 bln USD. W wyniku akcesji do UE i spłat długów Polska w latach 2004 - 2006, ponosi straty w wysokości ok. 80 mld USD rocznie (4). Trudno pojąć ekonomiczny sens tego stowarzyszenia i akcesji do UE, komu rzeczywiście ma on przysporzyć korzyści?  Czy możemy głosić poglądy, ze obcy kapitał odbuduje nam gospodarkę?. Taką okazję, w stosunku do Europy Centralnej, miały kraje Europy Zachodniej, w ciągu ostatnich 16 lat. Przecież kraje te w powojennym okresie (w latach: 1948 – 52), same korzystały z programu odbudowy Europy (w ramach programu USA, w tzw. „Planie Marshalla”, ogólna  suma pomocy uchwalonej w towarach i kredytach, wynosiła w całym okresie pomocy, 16,4 mld dolarów, co odpowiada, współcześnie, kwocie kilkuset mld dolarów).        
    Obecnie o akcesji do UE wiemy, że w latach 2004-2006 Polska otrzymała 3,4 proc. wszystkich unijnych pieniędzy obiecanych naszemu krajowi (przemówienie premiera K. Marcinkiewicza w sejmie RP w styczniu.2006 roku.). Pamiętamy euforię premiera Marcinkiewicza po obietnicy przyznania przez UE wirtualnej kwoty 60 mld Euro, rozłożonej na okres 7 lat. Tylko Pan premier nie wiedział, że wg. ustaleń z UE Polska   w ciągu 15 lat musi zainwestować w ochronę środowiska 47 mld Euro, tzn. 3,13 mld Euro/rok (punkt 5 ,Traktatu Unijnego) a obok regularnych rocznych składek członkowskich w wysokości 1,58 mld Euro, płacimy już od 1998 roku 0,41 mld Euro na badania naukowe, 0,91 mld Euro na ochronę granicy wschodniej, 0,96 mld Euro do instytucji bankowych UE.

Sumując powyższe kwoty, otrzymamy 6,99 mld Euro (około 33,2 mld zł) płatności polskich do UE (wpłaty odbywają się w miesięcznych ratach w walucie ).

Jak już wcześniej wspomniano potencjał naszej gospodarki nie był imponujący, za co bez wątpienia ponoszą odpowiedzialność przywódcy PRL. Towarzysz Jaruzelski zafundował w 1981 roku Polsce dodatkowo 8 lat absolutnego paraliżu gospodarczego. Otrzymany spadek po komunistach w 1989 roku nie był imponujący, ale też nie był bez znaczenia. Posiadał wymierną konkretną wartość. W pewnych branżach występowały nowoczesne zakłady. Decydenci w 1989 roku: Balcerowicz i cały rząd Mazowieckiego mieli święty obowiązek zadbać o polski interes narodowy. Ta dbałość miała się objawiać decyzjami, które umożliwiłyby dźwignięcie gospodarki na wyższy poziom technologiczny, jednocześnie pomnażając wartość i prestiż polskiego przemysłu. Zadbano pieczołowicie o coś wręcz przeciwnego. Nasuwa się w tym momencie pytanie, kto był faktycznym autorem tzw." planu Balcerowicza", komu miał służyć i jak określić decydentów, którzy ten plan realizowali.

Rząd Mazowieckiego był zobowiązany zapewnić odpowiednie warunki rozwoju naszej gospodarce na początku przemian, bowiem konstytucyjnie za nią odpowiadał i z mandatu społeczeństwa pełnił obowiązki zastępczego właściciela.

Czy rząd Mazowieckiego i Balcerowicza:

-umożliwił wyjście polskiej gospodarki z zapaści ?,

-określił strategiczne kierunki rozwoju ?,

-zadbał o prawidłowy rozwój polskich gospodarstw rolnych ?,

-zadbał o rozwój tworzącej się polskiej przedsiębiorczości ?,

-stworzył właściwy Urząd Skarbu Państwa i dokonał uczciwej wyceny majątku narodowego przeznaczonego do prywatyzacji ?,

-zadbał o prawidłowy rozwój rodzimego handlu ?,

-zadbał o prawidłowy rozwój edukacji ?,

-zadbał o prawidłowe i sprawiedliwe rozliczenie odpowiedzialnych za stan naszej gospodarki po 45 latach PRL - u ?.

Nie, nie zadbał! Tych pytań można by postawić więcej. Cóż więc otrzymaliśmy w nagrodę w 1990 roku za pokojowe przejście z "demokracji socjalistycznej" do demokracji nie socjalistycznej. Otóż w nagrodę Naród za to, ze był grzeczny otrzymał terapię szokową, czyli tzw. plan Balcerowicza. Plan, który z założenia polegał na braku jakiegokolwiek planu dla Polski. Przygotowano za to plan dla swoich, polegający na przejęciu przez nich majątku narodowego.

Miejmy odwagę powiedzieć prawdę, że plan Balcerowicza był i pozostaje “antyplanem” dla Polski. Jest to prawda gorzka i bolesna. Polskie społeczeństwo miało prawo oczekiwać, że jego sprawy w chwili powrotu naszego państwa do normalności nie zostaną pominięte, co więcej będą uwzględnione jako pierwszoplanowe. A co otrzymaliśmy: Za 45 lat: dominacji sowieckiej                      i komunistycznych rządów?, cywilizacyjnej zapaści?. kłamstw, arogancji                i bezczelności komunistycznej władzy?, szkalowania i potępiania tych, którzy walczyli za wolną i suwerenną Polskę ?. Polska otrzymała plan Balcerowicza, czyli brak planu i szans dla naszej Ojczyzny!  

Koszty członkostwa Polski w UE (wg.4 po uzupełnieniu)

Do dnia dzisiejszego obiektywna prawda o wejściu Polski do UE nie jest znana społeczeństwu polskiemu bo nie może w pełni przebić się w mediach. Dotychczas nie sporządzono bilansu kosztów naszego członkostwa w UE za lata 2004 i 2005 nie wspominając już o braku, bardzo niekorzystnego dla Polski, bilansu kosztów w tzw. okresie stowarzyszeniowym z UE. Tę tragiczną prawdę o wejściu Polski do UE odczuwa już nasza gospodarka, a w konsekwencji także 85 proc. polskich rodzin (4).

Podane poniżej niektóre ustalenia z Traktatu Akcesyjnego, logicznie “wkomponywują” się w strategię niszczenia Polski, którą zgotowały nam ekipy liberałów    i postkomunistów, w okresie ostatnich szesnastu lat tzw. transformacji ustrojowej.

1)Hutnictwo - podano listę hut w Polsce do sprzedaży lub zamknięcia. Instalacje produkcyjne w tych ostatnich, muszą ulec fizycznej likwidacji, żeby nie można było wznowić na nich produkcji. Obecnie pojawiła się koniunktura w przemyśle hutniczym, którego zostało nam 30 proc. ogólnej mocy przerobowej, resztę sprzedano, łącznie z koksowniami, które w 40 proc. pokrywały potrzeby rynku europejskiego (mięliśmy 8 mld zysku rocznie z samych tylko koksowni dlatego sprzedaż 4 hut za kwotę 6 mln złotych nie mieści się w żadnej logice). Usilne starania o wstrzymanie tego haniebnego procederu w trakcie trwania rządów SLD - UP, przypominały przysłowiowe rzucanie grochu o ścianę (6).

2)Górnictwo - ograniczenie wydobycia i zatrudnienia (szyby są zatapiane, co uniemożliwia wznowienie wydobycia w przyszłości). Pojawia się koniunktura            w górnictwie, a rządzący do 2005 roku je likwidują. Zespół krakowski (7) ostro sprzeciwiając się kolejnej, prowadzonej przez rząd SLD - UP prowokacji wobec Narodu, wykazał, że niszczenie kopalń Dolnego i Górnego Śląska, niezgodne jest    z naszą Konstytucją, która mówi o racjonalnym wykorzystywaniu bogactw przyrodniczych (likwidując 23 kopalnie węgla, zaprzepaszczono około 20 miliardów zasobów ton węgla) oraz przedstawił konkretne propozycje produkcji "czystej" energii elektrycznej i cieplnej z wyeksploatowanych kopalń (jako unikalną w skali światowej technologię antyterorystyczną).

3)Rolnictwo - zostaliśmy zmuszeni do ograniczenia produkcji mleka do 7,2 mln ton/rok, przy polskich potrzebach mleka wynoszących 11-12 mln ton/rok oraz zdolności produkcyjnej na poziomie 16-18 mln ton/rok. Zmniejszono już stan liczebny krów, który już w 2003 roku był porównywalny ze stanem z 1945 roku.         Z około 2 mln gospodarstw rolnych w Polsce ma zostać około 200 tys. (ostoję polskiego katolicyzmu trzeba przecież zlikwidować w “spoganizowanej” Unii Europejskiej)

Społeczeństwo polskie powinno dowiedzieć się  czy w ramach Traktatu Akcesyjnego ustalono, że:

1)Polska nie ma prawa prowadzić w państwach UE instytucji kredytowych (banków, firm  ubezpieczeniowych).

2)Polska została zobowiązana do przerobu śmieci z państw UE (dawnej 15). Podano daty i określono zdolności produkcyjne, które musimy osiągnąć pod groźbą kar finansowych.

3)Polska musi się podjąć magazynowania odpadów radioaktywnych z elektrowni jądrowych z państw UE.

4)Musimy złomować na nasz koszt 50 proc. tonażu naszej floty połowowej

.

5)Polska nie ma prawa udzielać pomocy publicznej (z budżetu) swoim firmom (to prawo  przysługuje tylko Niemcom na terenie byłej NRD !!!???)

6)Polska musi anulować wszystkie umowy handlowe z państwami z poza UE (około 190 umów), nie wywiązanie się z tego zobowiązania wiąże się z nałożeniem na nas wysokich kar liczonych w mld dolarów, zgodnie z "prawem" międzynarodowym.

7)Polska nie wchodzi do strefy Schengen (brak związku z akcesją) tzn., ze obowiązują nas wizy i kontrole celne powyżej 3 miesięcy pobytu w państwach Unii Europejskiej.

W tzw. okresie stowarzyszeniowym (dostosowawczym??) straciliśmy, za sprawą "Planu Balcerowicza", dostosowanego do zaleceń i nakazów UE, 80 proc. majątku produkcyjnego, otworzyliśmy rynek niszcząc własny handel                       i producentów. Straciliśmy wg. oficjalnych danych około 5 mln miejsc pracy        (w tym czasie UE zyskała 1,2 mln miejsc pracy). Konsekwencją takiej polityki była emigracja około 2 mln młodych ludzi, często po wyższych studiach. Ogromnie wzrosło zadłużenie kraju (wynosi już ogółem około 500 mld zł i stale rośnie).

Zlikwidowano wiodące Biura Projektowe, Ośrodki Badawczo-Rozwojowe, Ośrodki Doradztwa Technicznego, Zakłady Doświadczalne, Szkolnictwo Zawodowe, niemal wszystkie ośrodki oryginalnej polskiej myśli naukowej, technicznej, medycznej i rolniczej (materiały branżowe GUS 1990-2002, W -  wa).

To wszystko stało się w ramach wyrównywania poziomów gospodarek między Polską a Unią Europejską. W dziedzinie nauki i szkolnictwa wyższego, dla Polski przewiduje się tylko 5 (pięć) wyższych uczelni (na podstawie biuletynu informacyjnego AGH z Krakowa z kwietnia 2003r.)

Towarzysze z opcji SLD - UP z A. Kwaśniewskim na czele oraz liberałowie        z pod znaku Unii Wolności, obecnej Platformy Obywatelskiej czy Partii Demokratycznej, oszukali Naród w referendum. Unia Europejska miała być organizacją niezależnych państw. Dzisiejsza UE zmierza do UE - państwa,              z własną konstytucją, ze wspólną walutą, z jednym prezydentem, z jednym ministrem spraw zagranicznych i ze wspólną armią. Wg zapisów w Traktacie Akcesyjnym, Polska musi przyjąć walutę Euro w terminie ustalonym przez rząd      i parlament RP, co w praktyce oznacza koniec jej samodzielnego bytu państwowego - prawdziwa władza należy zawsze do tych, którzy kontrolują obieg pieniądza (4).

 prof. Ryszard Henryk Kozłowski

 mgr inż. Aleksander Nowak

Literatura                                                                                                                                                  1. R.H. Kozłowski,"Czego oczekujemy od  nowego parlamentu,  prezydenta rządu",

Nasz Dziennik,  28.10.2005r..

2.  A. Nowak, ” Przemiany Gospodarcze w Polsce 1989- 1999” ,Ruch Odbudowy Polski,Wrocław,03.1999r.

3. A .Nowak, ”Ile jeszcze pozostało Polski w Polsce 1990- 2002” , Stowarzyszenie Publicystów    Polskich,Piast, Wrocław, wrzesień, 2002r.

4.D. Kosiur,  “Bilans kosztów członkowstwa Polski w UE”, Myśl Polska, Nr 30-31,23.07..2006r.

5.K.Z. Poznański,”Obłęd Reform-Wyprzedaż Polski”, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa.

5.R.H. Kozłowski, J. Sokołowski, J. Zimny, “Wstrzymać sprzedaż polskich hut stali – List otwarty

do Parlamentarzystów, Prezesa NIK oraz Rzecznika Praw Obywatelskich”, Nasz Dziennik,19.12.2003r.

6.R.H. Kozłowski.,J. Sokołowski, J. Zimny. “Ratujmy zasoby węgla”, Nasz Dziennik, 03.10.2003r.

 %%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

     Polska w obecnej chwili stoi przed ogromnym zagrożeniem. Zagrożony jest polski  państwowy i narodowy. Na Polskiej Gospodarce Narodowej dokonano już czwartego rozbioru Polski. Gospodarka ta, budowana w ogromnym trudzie przez ostatnie, po wojnie hitlerowskiej,  45 lat, przy ogromnych wyrzeczeniach Polskiego Narodu, po 16 latach tzw. transformacji, została zrujnowana lub znajduje się w obcych rekach. Ten barbarzyński scenariusz był realizowany przez każdą ekipę (za wyjątkiem rządu J. Olszewskiego) sprawującą władzę nad Polską od 1990 roku.  Zbytecznym staje się rozwinięcie roli jaką spełnia w Polsce Unia Wolności (obecnie Platforma Obywatelska czy Stronnictwo Demokratyczne), w śmiertelnym dla Polski, chocholim tańcu tych ugrupowań.

     Znaczenie, rola i potęga państwa na świecie, to znaczenie i potęga gospodarcza danego kraju. Polska gospodarka, po 16 latach tzw. transformacji jest zrujnowana. “Dzika” prywatyzacja strategicznych dziedzin funkcjonowania Państwa, wyprzedaż za 10 proc. wartości majątku narodowego, służalstwo w stosunkach politycznych i gospodarczych z zagranicą, zdrada interesów narodowych od byłego ZSRR po UE, największa od 1945 roku, degradacja międzynarodowa Polski (dziś Polska zajmuje 57 miejsce w grupie 65 państw świata ocenianych kompleksowo przez Światowe Forum Gospodarcze ONZ), to rezultaty tzw. “Planu Balcerowicza”. Ktoś powie, oni nam pomogą. Jesteśmy pewni, że “pomogą nam”, jeszcze bardziej, z nawiązką, tak jak “pomogli” w ostatnich 60-ciu latach, szczególnie w ostatnich szesnastu. Jaki byłby interes UE, stawiać polską gospodarkę na nogi, Polskę czynić silniejszą gospodarczo. Przecież nie po to, by własnym kosztem, za własne pieniądze, finansować gospodarczą konkurencję. Byłby to dla nich absurd. To absolutnie nie leży w ich interesie. W ich interesie jest ostateczne osłabienie Polski i totalne podporządkowanie. Historia to potwierdza (rozbiory, 1920 r., 1939r., 1945r., by nie sięgnąć dalej, bo przecież w ciągu 16 lat zrobiono z nas  “rynek taniej siły roboczej”, “rynek zbytu” oraz europejski region surowców !!!!

     Uważacie, że ci którzy zrujnowali naszą Ojczyznę, będąc we władzach UE, zadbają o Polskę lepiej niż dotychczas, dlaczego więc tego nie uczynili w ostatnich 16 latach? Dlaczego rujnowali Polskę i Polską Gospodarkę Narodowa, dlaczego nie dbali o to , by Polska była coraz silniejsza, tylko miesiąc po miesiącu ją osłabiali?

     Kwaśniewski i Miller czy Belka, oraz pozostali, wywodzący się z PZPR (tow. Balcerowicz), jeszcze nie tak dawno byli kadrowymi członkami formacji chcącej budować globalny kołchoz na bazie nauki Marksa i Lenina. Teraz ochoczo, przy wsparciu liberałów z Unii Wolności i jej pochodnych formacji, zabrali się do budowy globalnego kołchozu, tylko pod innym szyldem, szyldem globalnego kapitału. Cel pozostał ten sam, tylko stosują inny instrument, by osłabioną, zadłużoną i sponiewierana Polskę wtłoczyć do globalnego molocha. Gdzie Polska będzie nikim      i niczym, bowiem jest zrujnowana. Czy los Polski, w tym szaleństwie budowy kolejnej utopii, ma dla nich jakiekolwiek znaczenie? Ostatnie 16 lat temu przeczy !. Jedynym dla nich celem jest uczestnictwo w budowie globalnego systemu politycznego i gospodarczego oraz zapewnienie sobie i swoim rodzinom, z tego tytułu, niezłych profitów, wygody i dobrobytu. Polska dla nich jest tylko “fantem”, którym się posługują. Kiedy większość z nas to pojmie? Wtedy, kiedy będzie już za późno?

     By być w zgodzie z prawdą, polska gospodarka w 1990 roku nie była gospodarczym fenomenem Europy. Przyznać jednak należy, że wiele zakładów wybudowanych w latach 70-tych było na europejskim poziomie (przemysł cementowy, przemysł stoczniowy, przemysł zbrojeniowy, przetwórstwo rolno-spożywcze, przemysł wydobywczy, przemysł hutniczy, wymagający jednak modernizacji, przemysł meblowy, Polska Nauka i Kultura, zdrowe ekologiczne  rolnictwo, przemysł przetwarzania ropy naftowej, przemysł pracujący na potrzeby energetyki, elektrownie ).

     Faktem jest także, że polska gospodarka pod koniec lat osiemdziesiątych była w poważnym kryzysie gospodarczym, potrzebowała przebudowy i zmian systemowych. Polska Gospodarka Narodowa potrzebowała, wyłącznie dofinansowania a przede wszystkim, opracowania strategicznego planu modernizacji i rozwoju. Potrzebowała podobnego planu, jakim był Plan Marshalla, zastosowany w 1947 roku w gospodarkach Europy Zachodniej, po II wojnie światowej. Gospodarkom Europy Zachodniej, w tym także gospodarce niemieckiej, ale również 15 innym gospodarkom europejskim (między innymi:Wielka Brytania, Francja, Włochy, Belgia, Hiszpania, Grecja, Holandia, Austria, Turcja, Szwecja, Norwegia) udzielono ogromnych kredytów i przekazano nowoczesne technologie, i co najistotniejsze, otwarto rynek amerykański na towary produkowane w państwach europejskich, objętych tym planem. Czynnikiem decydującym o powodzeniu Planu Marshalla było przede wszystkim otwarcie bogatego                 i chłonnego rynku amerykańskiego. Bez otwarcia rynku amerykańskiego, gospodarki państw zachodnich nie uzyskałyby tak wymiernych efektów, szczególnie gospodarka niemiecka, angielska i francuska, bowiem te państwa otrzymały największą pomoc finansową.

     Decydująca w Planie Marshalla była więc wymieniona pomoc finansowa i otwarcie rynku amerykańskiego, jednak ogromny także wpływ na powodzenie tego planu, miała ochrona własnego rynku przed importem, tzw. państwowy protekcjonizm gospodarczy.

     W Polsce ,w 1990 roku, zastosowano model diametralnie przeciwny. Nie udzielono pomocy finansowej polskiej gospodarce, nie użyczono technologii ale  otwarto krajowy rynek na towary produkowane przez gigantów przemysłowych Zachodniej Europy.

       Polski “Marshall”, nikomu nieznany dr ekonomii, pracownik SGPiS i wykładowca studiów uzupełniających dla partyjnych kadr przy KC PZPR , trzydziestokilkuletni były członek PZPR, który za sprawą T .Mazowieckiego, zostaje v-ce premierem i ministrem finansów, tow. Balcerowicz, zamiast dofinansowania rokujących nadzieją  polskich firm, “dobija” je dywidendą    i popiwkiem.

       Polski “Marshall”, tow. Balcerowicz, zamiast chronić polskich producentów, “dobija” ich importem.

    Polski “Marshall”, tow. Balcerowicz, zamiast opracować strategiczny plan rozwoju  i modernizacji polskiej gospodarki, jako v-ce premier rządu RP, swoimi decyzjami, doprowadza polską gospodarkę do katastrofy. Skutkuje to licznymi aferami (rublowa, alkoholowa, tytoniowa, Art B, afery celne). Afery związane ze spekulacyjnym kapitałem dewizowym (wysokie odsetki lokat, sztywny kurs dolara przy szalejącej inflacji, pogłębiający się deficyt budżetowy, ciągle napędza napływ kapitału spekulacyjnego. To musi doprowadzić do ruiny polską gospodarkę. Przecież pogłębiający się z roku na rok deficyt budżetowy musi mieć swoje źródło.

     Obecnie Balcerowicz dokonuje dzieła zniszczenia z pozycji Prezesa NBP: drogi kredyt uniemożliwia rozwój polskich przedsiębiorstw, pogłębiający się deficyt budżetowy przyciąga dewizowy kapitał spekulacyjny, który wykupuje papiery wartościowe (kilkakrotnie wyżej oprocentowane niż na zachodzie) emitowane przez kolejne rządy RP z powodu deficytu. Napływ dewiz do Polski, jednocześnie promuje import, hamując eksport, przy przewartościowanej złotówce.

     Kiedy ten szatański proceder realizują kolejne ekipy, rządzące Polską od 16 lat, nie można tego nazwać przypadkiem. Jest to zamach na Polskę. Prawne usankcjonowanie tego zamachu nastąpiło z chwilą przystąpienia Polski do UE.

     Na potwierdzenie tej tezy, że realizowany w Polsce, od 16 lat tzw. Plan Balcerowicza, jest  “antyplanem”  dla Polski,  można przedstawić wiele dowodów, z których argumenty  przytoczone  przez  brytyjskiego  przedsiębiorcę  i finansistę Sir Jamesa Golddsmitha, przekonają każdego niedowiarka:

1)“W XIX wieku, kiedy wzrost gospodarczy  Stanów Zjednoczonych przekroczył tempo wzrostu

Wielkiej Brytanii  i  stały się one dominującą siłą gospodarczą,  stało się  tak dlatego ponieważ    

systematycznie stosowały protekcjonizm”.

2)“Ostatni cud gospodarczy, który miał miejsce w Japonii w latach 1950-1960 był wspierany przez system formalnego i pośredniego protekcjonizmu”.

3)“W kontynentalnej Europie okres lat 1945=1074 jest ogólnie określany jako”trzydzieści wspaniałych lat” gospodarczego wzrostu. Tu znowu miał miejsce protekcjonizm. Europejska Wspólnota Gospodarcza zachęcała do wolnego handlu na wewnętrznym rynku, ale wspólne cło było nałożone na import z krajów z zewnątrz Wspólnoty”.

4)“Nie należy pozwalać na zalewanie własnych rynków przez zagranicznych eksporterów”.       

     Czy w Polsce po 1990 roku zastosowano protekcjonizm państwa?   Oczywiście nie!

Protekcję otrzymał obcy kapitał spekulacyjny i ponadnarodowe koncerny, dla których jednym       z zadań było zniszczenie polskiej gospodarki i polskiego systemu finansowego. Gdyby go zastosowano, to siła rzeczy, ta skrótowa diagnoza polskiej gospodarki, (jesteśmy o tym głęboko przekonani), byłaby diametralnie inna, a my byśmy żyli w zupełnie innym Kraju.

Prof. Ryszard Henryk Kozłowski

Mgr inż. Aleksander Nowak

Literatura  

1) R.H.Kozłowski,  J.Sokołowski,  J.Śledziewska,  J.Zimny, “Odrodzenie Polski przez powrót do

    narodowej mentalności”, Wydawnictwo Sióstr Loretanek, Warszaw 2004.

2)R.H.Kozłowski, J.Sokołowski, J.Zimny, “Ratujmy zasoby węgla”, Nasz Dziennik, 3.10.2003.

3)R.H.Kozłowski, J.Sokołowski, J.Zimny, “Wstrzymać sprzedaż polskich hut stali-List otwarty do Parlamentarzystów, Prezesa NIK oraz Rzecznika Praw Obywatelskich”, Nasz Dziennik,

19.12.2003.

4)A.Nowak ,”Miara, Waga,Wyrok: Zostaliście zmierzeni, zostaliście zważeni, odrzucamy was, jesteście puści”, Stowarzyszenie Publicystów Polskich, Wrocław, 30.06.2005.

5)A.Nowak, “Ile jeszcze pozostało Polski w Polsce 1990- 2002” , Stowarzyszenie Publicystów Polskich, Wrocław,wrzesień, 2002.